SPORT IN BEELD.

22

Hoe Frank Lockhart den dood vond*

Het is wel typisch, dat in hetzelfde nummer, waarin onze Amerikaansche correspondent het goed recht van de record-ritten te Daytona Beach bepleit, het bericht moet worden opgenomen van Lockhart's dood, die bij een dezer kracht-toeren om 't leven kwam. Inderdaad, genoemde Amerikaansche coureur is, toen hij met een snelheid van om en om de 300 KM. in het uur voort-snorde, zijn stuur kwijt geraakt, waarna de wagen vijf pirouettes maakte. Het gevolg laat zich licht denken. Lockhart was op slag dood. Wij brengen links hierboven een foto van zijn beroemden 16-cylinder Stutz, terwijl rechts Lockhart's konterfeitsel is te vinden. De overledene was een van de beste Amerikaansche bestuur¬

ders. Hij won o.m. in 1926 den Grooten Prijs van Indianapolis. In 1927 was hij tweede in het kampioenschap

van Amerika. Hij verdiende

in genoemd jaar het meeste geld van al zijn collega's, nl. 43.110 dollars. Het meest tragische nog van het accident, hetwelk Lockhart overkwam, is wel, dat zijne vrouw het bijwoonde. Het ontzielde lichaam van haar man kwam op enkele meters afstand van Mrs. Lockhart, die in een auto den record-rit van haar echtgenoot gadesloeg, neer. Of men in Yankeeland na dezen funesten afloop nög ingenomen is met deze proeven, is te bezien. Evenals wij hebben af te wachten, of men er mee voortgaat!

De grappige hoek

van Cocheret ♦ . . .

Onze Rotterdamsche caricaturist brengt in dit nummer een charge van een gentleman onder onze beroepswielrenners, nl. Gerard Leene. Gerard, de oudste van een heele wielrennersfamilie! Gerard, een sprinter van internationale beteekenis! Gerard, die nu al 16 jaar lang op het stalen ros rond-snort, en onze kleuren in het buitenland verdedigt. Hij is niet een der grootsten, maar wij zouden bijna zeggen, dat op hem het woord van Voltaire uit de „Henriade" van toepassing is: „Tel brille au second rang qui s'éclipse au premier" — menigeen schittert op den tweeden rang, wiens licht op den eersten rang verduisterd wordt! Inderdaad, Leene bracht het, buiten het winnen van den Grand Prix de L'U.V.F. te Bordeaux, buiten eenige nationale kampioenschappen, niet tot werkelijk groote en grootsche triumfen. Maar hij is een diers portsmen, welken het geheim bezitten, het publiek te bekoren, zonder aanstellerig te doen. Men ziet den Haagschen sprinter altoos met het meeste genoegen terug. Hij is in elk opzicht een sympathieke figuur op het stalen ros. Hiertoe werkt niet weinig mede zijn stoer,en toch slank, athletisch gebouwd lichaam. Leene begon in 1912 met wielrennen. Zijn eerste daadwerkelijk succes dateert van 1916, toen de Haagsche boy als onafhankelijke kampioen van zijn land werd. Daarna droeg hij nogmaals het rood-wit-blauwe tricot, en steeds is Leene een onzer besten gebleven, die ook over de grenzen vrij regelmatig tal van engagementen vond. Men bleef hem ook daar beschouwen als iemand, die een programma door zijn rijden interessant maakt. Wij hopen hem nog lang op de banen te zien, en dan ook eens als triumfator in een werkelijk zeer belangrijken wedstrijd. Cocheret's charge zal Leene's populariteit weer verhoogen!