10

SPORT IN BEELD.

Vluchtige Impressies van de Olympische Kunst-Tentoonstelling!

Een schilderij (olie) van den Engelschen artist Sir William Orpen, dat aan Lord Dewar toebehoort, en tot titel heeft „Sergeant Murphy and Things". Sergeant Murphy was een beroemd steeple-paard, dat o.a. met succes in den Grand National uitkwam.

Na het overweldigend geroezemoes in het Stadion, tijdens Hockey- en bovenal tijdens de Voetbal-kampen, heeft de Olympische gedachte ons weer naar een andere omgeving gelokt, daar, waar serene rust heerscht. Ja, het is er verhevenstil in ons Stedelijk Museum. En in de ruimten, waar de „Exposition d'Art Olympique" is ondergebracht, daar kan men in volmaakte kalmte genieten van het vele schoone, er verzameld, en men kan er, zoo gewenscht, zich in eenzelfde sfeer ergeren om het vele leelijke, dat er eveneens een plaats heeft gevonden.

Afgezien van deze laatste mislukkingen, is evenwel de algemeene indruk, dat het der desbetreffende commissie gelukt is om een tentoonstelling te arrangeeren, die aller-interessantst is. Juist ook om het minder fraaie! Want men krijgt op deze wijze een zoo volledig mogelijken indruk van de aaneenkoppeling van „sport" en „kunst" in de verschillende landen.

Ik heb tijdens m'n eerste promenade door de verschillende zalen uiteraard slechts vluchtige indrukken opgedaan. Die geef ik hier weer. De impressie, die hierbij zich boven de andere is gaan verheffen, is wel deze: sport is beweeg, en men aanschouwt hier zoo weinig dit beweeg! Afgezien van enkele hippische schilderijen uit Engeland en Polen, een boksgevecht, een brons, bv. de „Marcheur" van L'Eplattenier, en bv. dat groote doek van den Luxemburgschen schilder Jean Jacoby (Le match de championat de football), afgezien nog van enkele andere kunstwerken, waarop ik naderhand wel zal

De jockey Donoghue in de kleuren van den Koning —■ is een olieverf-schilderij van den Britschen kunstenaar Sir John Lavery.

terugkomen, is de overheerschende gedachte van dit uitgebeeld sport-leven: het porti et, zelfs het portret van het stilstaand paard in sportieve omgeving! En de oorzaak hiervan zal wel te vinden zijn in de omstandigheid, dat de artist, dan wel geboeid door sport als schouwspel, te weinig deskundige is om het sport-beweeg, dit felle en zoo varieerende, in zijn product uit te buiten. Een zeer moeilijke opgave! Ik geef het toe. Maar dat het kan, bewijst o.m. die voortreflijke plaquette „Brothers of the Wind" van den Amerikaanschen sculpteur Tait Mackenzie. Wil men een tegenovergesteld bewijs — er is een, overigens goed, beeld van den beroemden Franschen athleet Jean Bouin (die zoowaar in den catalogus voor Bonin wordt uitgemaakt), een brons van Roux Constant. Men kan, na anatomische analyse, na proportie-beoordeeling, slechts met lof van dit brok sculptuur gewagen, en toch: er zit geen snelheid in! Deze bronzen Jean Bouin is niet de phenomenale looper, die inderdaad „liep". Deze staat. Deze loopt niet. En het kan anders. Zie den „Kogelstooter" van de Soete, den „Discuswerper" van Schaper, bovenal Sears' „Aquaplaning", een brons, waarin men het evenwicht zoeken mee voelt.

In deze richting zal de artistieke lijn zich evenwel moeten uitstippelen. Sport is bewegen. De beweging moet ook in de sportieve kunstwerken komen. Wat is een zee zonder golf-slag ? Schildert men een blozend lijk ? De vaart ontbreekt te veel. De duivelachtige!

De hoogte-punten zijn niet in onze Holland-