Een Vlootplan gevraagd

uitgesproken verwachting, dat het in de naaste toekomst de kruiser zal zijn, welke actief den eigenlijken zeeoorlog zal voeren, moge dan een weinig overdreven schijnen, onjuist zal zij in algemeenen zin zeker niet blijken. Reeds zijn de pocketbattle-ships „Deutschland en „Scheer" uitgebroken. Men zal zich vermoedelijk moeilijk een, de verwachtbare werkelijkheid benaderend, beeld kunnen vormen van de enorme moeilijkheden, waarvoor het Britsche blok zal komen te staan, wanneer de tegenstanders besluiten hun geheele kruiserwapen met vollen inzet en energie te gebruiken op 's vijands verbindingen.

En in dit licht beschouwd zal men de beteekenis van de schepen der z.g. „Deutschland"-klasse, ook al zijn het er slechts weinige, moeilijk kunnen overschatten.

Om welke redenen zij dan ook oorspronkelijk werden gebouwd, in het algemeen zijn zij te zwak om in den strijd in de Europeesche wateren de slagschip-taak op zich te nemen. Mocht de Duitsche marineleiding daartoe hebben besloten, dan zullen zij, naar valt te voorzien, öf grootendeels tot werkeloosheid zijn gedoemd, öf hun slechts een kort leven tegen superieure tegenstanders zijn beschoren.

Gebruikt Duitschland echter deze schepen „rücksichtslos" op de Britsche zeeverbindingen, dan zullen zij tot in de uithoeken der aarde door hun zeer groote werkingssfeer en hun artilleristische overmacht over iederen kruiser, de zeeën letterlijk kunnen terroriseeren en slechts de Britsche slagvloot zal daaraan een einde kunnen maken en dit dan nog alleen ten koste van een ongetwijfeld groote krachtsinspanning.

Het is geen wonder, wanneer men zich al deze omstandigheden realiseert, dat Engeland hunkert naar zoodanige Amerikaansche vriendschapsbanden, dat het zich zeker kan voelen van de hulp der Amerikaansche vloot.

Zal die Amerikaansche vloot evenwel een doorslaggevende factor kunnen zijn? Zeker, alles bij elkaar opgeteld, vormen de Britsche, Amerikaansche en Fransche vloot samen een overweldigende overmacht op de vloot, welke Duitschland (met eventueele bondgenooten) gezamenlijk in zee zullen kunnen brengen. Maar desondanks zou het dwaas zijn te gelooven, dat Amerikaansche deelneming aan den oorlog zoo maar een, twee, drie het pleit in het voordeel van het Britsche blok Zal beslissen.

Men mag dan al aannemen, dat Amerika in staat zal zijn b.v. een enkel eskader van slagschepen naar Europa te zenden, de hoofdtaak, van de Amerikaansche slagvloot ligt ongetwijfeld op de Amerikaansche kusten zelf. De noodzaak van toepassing van het „fleet-in-

1347

*