Marineblad

bij in de gedachten, dat op ieder gerucht van het uitloopen van raiders met inspanning van alle krachten een speciale linie geformeerd werd.

Volgens de Engelsche gegevens zou dus de blokkade zeer doeltreffend zijn geweest, volgens Duitsche gegevens echter volkomen onvoldoende.

Hierbij dient in aanmerking te worden genomen, dat de Engelsche cijfers, hoewel uit den aard der zaak op meer gegevens berustende dan de Duitsche, verstrekt zijn na den oorlog, toen de blokkade haar doel reeds had getroffen. Want de berichten, die tijdens den oorlog door de Commandanten van het 10e Eskader werden ingezonden, waren verre van rooskleurig en bestonden eigenlijk uit één lange serie verzoeken om méér schepen. En in December 1916 werden alle Admiraals der Grand Fleet uitgenoodigd voorstellen in te dienen betreffende de wijze, waarop het 10e Eskader aan de moeilijkheden het hoofd zou kunnen bieden. Dit zou niet noodig zijn geweest, wanneer een „aanhoudingspercentage" van 95.9 % bereikt was.

Hoe groot dus de effectiviteit van het blokkade-eskader geweest is, is niet met zekerheid te zeggen.

De indruk, dien men verkrijgt bij het lezen der rapporten van de Admiraals de Chair en Tupper (die allen een pessimistische stemming verraden) is, dat het aantal in de periode van 1914 tot 1917 aangehouden schepen zeker niet meer dan 50 % was van het aantal passeerende schepen. En deze indruk komt vrijwel overeen met de weinige beschikbare exacte gegevens.

Na de verklaring van den onbeperkten duikbootoorlog veranderden de omstandigheden. Het aanhouden werd zeer gevaarlijk. Uitbreiding van het aantal schepen van het 10e Eskader was niet mogelijk wegens het nijpende gebrek aan scheepsruimte.

De effectiviteit van de blokkade zou zeker onvoldoende zijn geworden, ware het niet, dat door het deelnemen aan den oorlog van Amerika (met zijn „general embargo") en door de bunkerpolitiek der Geallieerden het voor een handelsschip practisch onmogelijk was geworden een reis te maken, die door de Geallieerden niet gesanctioneerd was.

Hierdoor werd de regeling van het zeeverkeer volkomen in handen der Geallieerden gelegd, zonder dat daarvoor een scheepsmacht noodig was.

Deze omstandigheid heeft de ineenstorting van de Centrale Mogendheden ongetwijfeld belangrijk verhaast.

1488