Marineblad

Nauwelijks was deze storm bedaard, of Sims zorgde voor een nieuwe sensatie62).

In 1921 bracht hij een bezoek aan Engeland, werd er feestelijk ontvangen en, ik zou bijna zeggen, de gevolgen konden moeilijk uitblijven. In een tafelrede te Londen ging hij heftig te keer tegen de Sinn Feiners, beschuldigde hen van het dwarsboomen der Amerikanen en openlijke vijandelijkheden tegen de gealliëerden. Als sloteffect bepleitte hij een verbond van Engelsch-sprekende naties ,,who will run the world".

Om het effect van deze uitlatingen te kunnen apprecieeren, moet men bedenken, dat in de V.S. de Presidentsverkiezingen voor de deur stonden en vooral onder democraten felle anti-Engelsche stemmingen tot uitdrukking kwamen, terwijl ook in het Congres openlijk voor de Sinn Feiners partij werd getrokken. De democraten voelden hun invloed tanen en vreesden terecht een zware nederlaag bij de komende verkiezingen. Vooral in de laatste jaren van Wilsons bewind uitte zich deze vrees in ware vervolgingen tegen de republikeinen, op welke men vat kon krijgen. Meer en meer werden alle belangrijke posten door democraten bezet, natuurlijk ook de leidende militaire functies in de Marine. De uitingen in de democratische pers en in het Congres namen een vorm aan, welke ons ons bijna met de duisterste bladzijden van onze na-oorlogsche parlementaire Handelingen zou doen verzoenen. Zij culmineeren in twee resoluties van den Senaat: no. 164 van het jaar 1921, behelzend een verbod tot toelating van Admiral Sims tot de Vereenigde Staten, en no. 165, waarin het onmiddellijk ontslag van W. S. Sims werd geëischt. Eén republikeinsch Senaatslid stelde de vraag, welke maatregelen men dan wel dacht te nemen tegen Ambassadeur Harvey, die te Londen bij een officieele rede op denzelfden dag als Sims verklaarde: „Wij gingen slechts ten oorlog voor onze eigen belangen en omdat wij er niet langer buiten durfden blijven, enz.".

De verkiezingen kwamen voor Sims nog tijdig tusschenbeiden. Secretary Daniëls trad althans 6 Maart 1921 af. Zijn opvolger Denby riep Sims direct terug en gaf uiting aan de hooge ontevredenheid der nieuwe regeering63). Sims erkende openlijk ongelijk: „I got what I deserved". — „I spilled the beans, I am very sorry to have caused the Administration any embarrassment". — „I did not know the speech was loaded as much as it was". Het boetekleed misstaat den man niet, kan men hier met recht zeggen.

Ook ditmaal volgde niet zijn onmiddellijk ontslag, doch eerst bij

) Congressional Records 1921. ) The Americana Annual 1937.

782