Marineblad
de groote blauwglanzende neushoornkevers hebben de hebbelijkheid om dan met plotseling motorgeronk een aanval tegen de lamp te ondernemen, die echter niet zelden onze gezichten treft. De vele wespensteken zijn pijnlijk en onaangenaam, maar de ammonia-stift verlaat ons nooit en verzacht de pijn aanmerkelijk. Het komt natuurlijk nogal eens voor, dat een wespennest, meestal aan den onderkant van een groot blad bevestigd, door kappende arbeiders wordt verontrust; een sauve qui peut is er het gevolg van. Maar soms wordt het verraderlijke nest bijtijds ontdekt en daar men, in het oerwoud een pad kappend, altijd achter elkaar gaat, begrijpt de tweede man, wanneer de voorman plotseling bewegingloos blijft staan, dat er iets aan de hand is. Na een halve minuut van doodsche stilte, om de wespen niet te verontrusten, wordt dan geruischloos teruggetrokken en in een boogje om het gevaarlijke punt heen gekapt.
Een groote schorpioen op mijn rug (er zat gelukkig een jas tusschen) gaf mij kort geleden een kwaad moment, waaruit ik verlost werd door een flinke klap, die de kok mij toediende.
Een ander motorgeronk veroorzaken de lieflijke kleine kolibri's, die ons nieuwsgierig van alle zijden komen bekijken van de lucht uit, waarin zij letterlijk hangen — stil op één plek — gedragen door hun razend snel klapwiekende vleugeltjes.
De Kwatta-apen zijn kwaadaardig; zij smijten met doode takken en vervolgen ons door de boomkronen, steeds hun zenuwachtig gehuil uitstootend; rose-bruin steken hun gezichtjes vreemd af tegen het pikzwart van hun pelzen. De veel kleinere kissi-kissi zijn daarentegen telkens een bron van vermaak; hun kus-geluiden worden — door den arbeider geïmiteerd — ijverig beantwoord door de apen, zoodat het bosch ervan weerklinkt.
30 October kamp 18. Er zijn nu vijf palen geplaatst en 45 kilometer grens opgemeten, maar door de ontzettende bochtigheid van de waterscheiding bevinden wij ons in rechte lijn op slechts 18 kilometer van het drielandenpunt! Thans zijn wij echter zoo noordelijk gedrongen, dat de Litani-vallei in het Noorden aan onze voeten ligt, ruim 500 meter dieper dan het hoogste punt van den „Prins Bernhard-berg", een enorme granietwoestenij van ongeveer twee kilometer doorsnee met de hoogste verheffing in het Noorden op 714 meter (zie foto no. 42). Van dit punt af moet de waterscheiding naar het Westen buigen, daar de Litani-vallei steil afvalt naar het Noorden.
Via den admiraal kreeg ik bericht, dat de Brazilianen zeer ver van ons weg zijn, bezuiden de Fransche grens! De admiraal vroeg herhaling van het sein, omdat hij het „vreemd" vond, maar kreeg nog geen antwoord. Als de Brazilianen tegenslag hebben en de waterscheiding niet bereiken, zullen wij wel niet met Kerstmis in Paramaribo kunnen zijn, zooals wij hoopten.
Dit kamp ligt aan den zuidelijken voet van den Prins Bernhard-berg; heel hoog boven ons hoofd, tusschen de boomen door, straalt de rots in den gloed van de zinkende zon; de wand rijst hier volkomen loodrecht uit het dal van ons kleine kreekje omhoog.
876