222

Voorzienigheid, dat hij stellig geloofde, dat alles toch ten laatste terecht zou komen. Al was hij ook het slachtoffer van alle tegenspoeden en het speeltuig van de uit Zanzibar hem ter hulp gezonden ellendelingen, al had men hem ook nog zoo bespot en verguisd, hem zelfs als dood en begraven opgegeven, niets kon hem terughouden van het volbrengen der hem door Sir Eoderick Murchison opgelegde taak. Om dezen plicht te volbrengen had hij alles vaarwel gezegd: het geluk van het huiselijk leven, de vermaken en genoegens der beschaafde wereld. Gelijk de heldhaftige Spartaan, de onbuigzame Romein en de vastberaden Anglo-Saks, zal ook hij nooit zijn werk verlaten; al smacht zijn hart ook naar huis, zal hij nooit aan zijnen plicht tekort doen; kortom hij zal niet rusten,. voor hij zeggen mag: finis coronat opus, eind goed, al goed.

„Hij heeft maar één doel, en dat is: wel te doen; en overtuigd, dat hij al zijne krachten en zorgen aan het volbrengen eener edele zending besteedt, is hij ook betrekkelijk zeer gelukkig, want hij is tevreden over zich zeiven, hij heeft zich niets te verwijten. Voor menigeen zou een lang verblijf te midden dier wilde volksstammen iets verschrikkelijks zijn. Livingstone vindt er echter zijn genoegen in en veel stof tot wijsgeerige beschouwingen. Het vreemde aanzien der landouwen, de verwondering welke die maagdelijke natuur verwekt, die ontzettend uitgestrekte wouden, die trotsche bergen, die reusachtige stroomen met die groote en diepe meren, kortom al die wonderbare natuurtafereelen onder een prachtigen hemel, dat alles is manna, is heinelsch voedsel voor eenen geest als den zijnen, die uiterst ontwikkeld is en door de zuiverste menschenliefde geheel beheerscht wordt.

„Hij heeft die kinderen van het zwarte werelddeel lief; in plaats van afkeer tegen hem te hebben, vindt hij behagen in hunne eenvoudigheid, die zoo natuurlijk van aard is. Hij heeft een vast vertrouwen in hunne ontwikkeling en beschaving in een niet zeer verwijderde toekomst. Hij ontdekt in den neger