208

herinnering aan onzen ouden Biesbosch op groote schaal.

„Doch ook de natuurlijke gesteldheid der oevers neemt allengs een ander karakter aan. De donkere, ondoordringbare wouden nemen langzaam in dichtheid en donkerheid af en de palmen der eilanden komen meer te voorschijn. De mangroveboomen met hunne onregelmatig, door elkander kruisende wortels, die het slib der rivieren opvangen, zijn geheel van de moerassige oevers verdwenen en eene uitgebreide vlakte met als hoog koren golvend gras strekt zich voor ons uit. Enkele verstrooide palmen verheffen uit dit gras hunne wuivende kronen. De breedte van de rivier valt in deze grasvlakten veel sterker in het oog dan te midden der hooge wouden.

» Wij zijn in het gebied der savannen, dat ten slotte plotseling het woudgewest heeft vervangen.

„ Zoo zijn wij Boma genaderd. Boma is het Antwerpen van de Congo, de binnenhaven van deze groote rivier. De inlandsche handelaren komen te Boma hunne waren ter markt brengen en voorzien zich hier weer van de producten, welke bij de negerbevolking verlangd worden. Katoenen stoffen, wapens, kruit, glaswaren, aardewerk en brandewijn zijn de meest gewilde producten voor de inlandsche bevolking. De Hollanders, Engelschen en Eranschen bezitten hier ieder onderscheidene factorijen.

„Doch stel u Boma niet voor als een stad in de Europeesche beteekenis van het woord. Het is slechts eene magazijnen- of factorijenstad; d. w. z. zij bestaat alleen uit deze factorijen benevens de woningen der daaraan verbonden lieden. Meer is Boma niet.

„Ongeveer 20 kilometers boven Boma verdwijnt het eentoonige in den geologischen bouw van de Congo-oevers. De aarde neemt allengs een meer schilderachtig voorkomen aan; het terrein der uitgebreide savannavlakten krimpt ih en heuvels, die verderop in bergen overgaan, omlijsten de rivier met hun reusachtig ornament. De alluviale vlakte van de