308

in 1851, toen het veel omvangrijker was dan tegenwoordig, en de gansche oostelijke helft van het groote eiland besloeg. Zuid-Australië en Victoria volgden in 1855, Queensland in 1859, maar West-Australië had tot 1870 zelfs geen wetgevenden raad, en deze wetgevende raad is natuurijk geheel iets anders dan het stelsel eener dubbele Kamer, hetwelk thans wordt voorgesteld. Want hij bestaat slechts ten deele uit rechtstreeks gekozen leden, terwijl acht raadsmannen door de Kroon worden benoemd en niet afzetbaar zijn.

De reden der achterlijkheid in constitutioneele instellingen ligt bij West-Australië voornamelijk in zijne stelling tegenover de andere Australische koloniën en tegenover Engeland.

West-Australië is altoos de asschepoester der MeuwHollandsche zusters geweest. De stroom der landverhuizing ging naar Sydney en Melbourne het eerst, en spreidde zich van daar naar alle kanten uit. Doch West-Australië bleef onaangeroerd ofschoon het misschien de beste landerijen en wouden, en zeker (in het zuidelijk gedeelte, waar de warmtegraad en de atmospherische toestanden met die in Engeland overeenkomen) het meest gezonde klimaat heeft. Swan RiverSettlement, gelijk de eerste Britsche nederzetting in het Zuidwesten heette, dagteekent al van 1829, maar voerde, jaar in jaar uit, een kwijnend bestaan. Alle pogingen, om landverhuizers naar Perth, de nieuwgebouwde hoofdplaats, te lokken, faalden. Landbouw, handel en nijverheid waren dood of stervend, daar werkkrachten niet voorhanden en ook niet verkrijgbaar waren. Eindelijk bezonnen de aankomelingen zich op een paardenmiddel, om aan West-Australië, het koste wat het wilde eene bevolking te bezorgen. Destijds (in 1848) bestond nog de transportstraf. Boeven werden bij honderden uit Engeland weggehaald en naar Australië gezonden. Men weet, dat Sydney oorspronkelijk eene strafkolonie was. Welnu, de hooge regeering werd dringend uitgenoodigd den liefelijken boeven-