39

beschouwt de rechterhand, waarmede hij niets vuils aanraakt, als geheel rein. Intusschen, behalve in het bad dat hij wellicht eens per week neemt, heeft hij niet de gewoonte zich te wassen. Het is derhalve gemakkelijk te begrijpen, dat het den Europeaan niet aangenaam is, indien zijn knecht het brood steeds met de hand aanvat. Dit is echter wat men ziet; wat men niet altijd ziet, is de wijze waarop het brood door allerlei lieden, van den bakker tot aan den kok, wordt behandeld, en waarover ik maar liever niet wil uitweiden.

Sedert eenige jaren wordt ook Europeesch brood te Teheran gebakken, en dit is over het algemeen vrij goed.

De meest merkwaardige typen in Teheran zijn de derwischen. In de Europeesche wijk te Teheran treft men er vele aan. Zij verachten alles wat op de meest primitieve geriefelijkheid gelijkt, hehalve het middel om deze te verkrijgen, nl. geld. Half naakt en zonder huisvesting, maken zij het iederen voorbijganger lastig door hun gebedel. Hun bedelzak is eene schaal der kokosnoot, met een kettinkje om den arm gehangen. Zij roepen: „Ja Ali", (o! Ali) of „Ja hak" (o! waarheid). Voor het overige heeft elke derwisch de eene of andere bijzonderheid in houding, gebaren of stem; zoodat men, hem eens gezien hebbende, hem onmiddellijk herkent. Zij zijn eene ware belasting, vooral voor den Europeaan. Een aalmoes van minder dan twee kran (fl. 0.72) weigert de derwisch, en geeft men hem niet van tijd tot tijd iets, dan zal hij den Europeaan soms gedurende eene geheele wandeling vervolgen met geschreeuw en gebedel. Als Noroez (Nieuwjaar) nadert, komt een derwisch, gezonden door het hoofd hunner corporatie, om de gebruikelijke fooi. Het minste wat hij als zoodanig aanneemt is een toman (fl. 3.60), meestal verlangt hij meer. Willigt men zijnen eisch niet in, dan zal hij vlak naast de poort van uw huis zich installeeren, onder een stuk mat of katoen, rustig zijnen kalian rooken, en u nacht en dag lastig vallen met