Beker waaruit F lor is V Sint-Geer ten-minne dronk met Gerard van Felsen in 1296

Uit: K. v. Alkemade, Nederlands Dijplegtigheden, II, Blz. 481

pudding hem smaken liet, in een lofzang geuit. Dien van een zekeren Henderson, dateerend van het jaar 1890, laat ik hier volgen:

But the pudding! — oh my!

You look on with a sigh,

As it comes piping hot

From the cauldron or pot —

Oh the savour, the taste,

Of its lining, its paste!

How it wells! how it swells!

In its b.osom there dwells

Food for gods, meat for men,

who resort to Moore's den Dezen beroemd-verrukkelijken vleesch-pudding komt men niet alleen in de Cheese eten, maar betrekt hem ook buiten Londen van daar. Zelfs was er eens een ondernemende Amerikaan, die besloot z'n familie en vrienden aan gene zijde van den Oceaan te tracteeren en dit lekkers te laten proeven. Alles werd nauwkeurig besproken en geregeld. Op den afgesproken tijd arriveerde de pudding in Amerika, ook de gasten waren op het verwachte uur aanwezig bij hun gastheer, maar ... de pudding niet. Wat het diner ook bood, geen pudding, waar ieder zich op gespitst had! Wat toch was het geval? De douane zat met den pudding in de maag, figuurlijk gelukkig. Zij wist namelijk niet in welke rubriek hem te classificeeren. Na een week over deze gewichtige kwestie gepiekerd te hebben, gaf de douane den pudding vrij, en kon het diner doorgaan. Deze zaak baarde zooveel opzien, dat een krant schreef: „It may cause the establishment of Free Trade in the States".

219

Deze woorden zijn een tikje overdreven en hebben een korreltje zout van noode, maar bevatten toch een goed deel waarheid. Daarvan kan ieder zich overtuigen die het etablissement bezoekt.

Samuel Johnson heeft menigmaal den lof gezongen van de Cheese en van goede „Inns" in het algemeen. Zoo heeft hij gezegd: „No, Sir, there is nothing which has yet been contrived by man by which so much happiness is produced as by a good tavern or inn." Het is te begrijpen, dat deze zin een lijfspreuk geworden is in de Cheese!

Uitspraken van Dr. Johnson, Goldsmith en anderen — ik meen ook van Dickens en Thackeray — worden eerbiedig bewaard, ze zijn onder glas opgehangen aan den wand. Ook van literatuurkenners, die de gedachten en gedragingen dier oude

schrijvers onderzocht en nagesnuffeld hebben, worden enkele aanwijzingen op die zorgvuldige wijze vereeuwigd.

Na aldus gezorgd te hebben, dat alle liefhebbers van antiek en al diegenen, die de grootmeesters der oude Engelsche literatuur in eere houden, bij voorkeur hun restaurant zullen bezoeken, hebben de eigenaars der Cheese nog een derden pijl op hun boog. Zij vergasten hun bezoekers namelijk op de beroemde specifiek-Engelsche vleeschpudding, „ye Rumpe Steake Puddinge". Ten onrechte zou men uit den naam afleiden, dat hij uit eenvoudig vleesch bereid wordt, want er komen heel wat ingrediënten, en kostbare, aan te pas. Nieren, oesters, leeuweriken en paddenstoelen worden met velerlei specerijen en sausjes er in verwerkt. Het kook-, bak- en braadproces duurt ongeveer 1 8 uur. Voor wie er, als schrijfster dezes, niet van houdt, is het onoverkomelijk! maar voor wie er wèl van houden, is het een exquise lekkernij, een uitgezochte smul-zaligheid. Menige gastronoom heeft dan ook z'n dankbaarheid voor het genot, dat de

Bokaal door Tesselscha voor Hooft in 1632 gegraveerd, met de woorden: A demain les Affaires

Uit: A. I). Schinkel, Beschrijving van merkwaardige Drinkglazen en Bekers, p. 8

Deze anecdote vond ik, evenals bovenstaand versje en prozacitaat in het boekje: „Ye Olde Cheshire Cheese" of London City, The Literateurs' Haunt for 300 Years, waarin het restaurant en zijn bezoekers, vooral die in den ouden tijd, uitvoerig beschreven zijn. Ook is erin verzameld, wat er in den loop der tijden aan loffelijks gezegd en geschreven is over de Cheese, waardoor het uit den aard der zaak ietwat vervelend is. Den belangstellenden gasten wordt dit boekje, op zeer bescheiden wijze, te koop aangeboden. Voorin prijkt een lijstje van bezoekers, wier namen klinken als klokken! Tal van vorstelijke personen uit geheel Europa hebben het blijkbaar niet beneden hun waardigheid geacht om de Cheese met een bezoek te ■ 1 vereeren, verder pareeren er beroemde schrijvers, sportslui en filmsterren bij ' bosjes in, en natuurlijk ontbreken John

j D. Rockefeller en Henry Ford ook niet! Die lijst doorkijkende kwam ik onwillekeurig tot een vergelijking met het ... , t Muiderslot! Wie zijn daar de bezoekers?

Kinderen op schoolreisjes, moeders met van het regenweer drenzende kinderen, waarmee ze van het strand gevlucht

zijn, enkele touristen —meest families—: weinigen en dan nog hoofdzakelijk kinderen. Waarom? Het ligt toch waarlijk niet aan het Muiderslot, dat mag er na de restauratie qua gebouw zijn, met z'n torentjes en tinnen, muren en gracht, z'n statige vertrekken en onderaardsche gewelven. De ligging? ook volstrekt niet kwaad, zoo dicht bij Amsterdam. En op welk een roemrijk verleden kan het niet bogen!

De minnaar der historie moet zich voor dit oude slot interesseeren, waar in de 13e eeuw Floris V gevangen zat in den westelijken toren, voor hij vermoord werd, en dat alle eeuwen door, aan Zuiderzee en Vecht gelegen, vlak

x) Moore «as

eigenaar

of gérant van de Cheese