Dr. W. von Brehmer te Berlijn, die gelooft den verwekker van den kanker te hebben gevonden en hem onder den microscoop te hebben zichtbaar gemaakt

Schoolvoeding

„Naverteller" geeft in Het Kind van 22 September een schets van het „eetzaalwerk", zooals hij dit als hoofd van een Amsterdamsche school mee heeft verricht. Op een school in een schoolcentrum werd tusschen den middag aan alle voor een middagmaal in aanmerking komende kinderen uit de buurt een warm maal verstrekt. Ieder kind kon zooveel of zoo weinig eten krijgen, als het verlangde, ,,'t Is een leerzaam gezicht", aldus de schrijver, „om met huiselijke opvoeding op de hoogte te raken, waar te nemen hoe verschillende kinderen tegenover verschillende spijzen staan. Daar konden we niets aan veranderen, we konden alleen ruwheid tegengaan

en min of meer beschaafd eten vragen

en dat verkregen we ook. Wat het kind op 't schaaltje aannam móést opgegeten worden. Daarom leerden we hen met weinig te beginnen, vooral als 't wat nieuws was. Ze konden later voor de tweede, zelfs wel voor de derde maal krijgen. Alle kinderen moesten wachten tot elk zijn schaaltje had. Dan moesten allen blijven zwijgen, tot de kinderen, die voor 't eten wenschten te bidden, daarmee klaar waren en dan pas werd begonnen. Niemand mocht heengaan,

472

voor 't schaaltje leeg was. Ook dat gaf moeite, want soms werden door een brutaaltje scheppen vol gauw en tersluiks in een buurkinds schaaltje overgewipt. Vele malen werd gepoogd, (in den beginne gedaan) het teveel stiekum op den grond te gooien. We hebben 't meegemaakt, dat enkelen hun grauwe erwten met spek over den grond zaaiden!"

„De lezer zal inzien", aldus de schrijver, "dat in een eetzaal met een zeer groot aantal eters, de toezieners overal oogen moeten hebben en zeer ingespannen werken. Onder het eten mocht alleen zacht gesproken worden, wie klaar was moest zijn schaaltje en lepel op een bepaalde plaats neerzetten en mocht dan, na gegroet te hebben, heengaan. U begrijpt, dat ook daarbij scherp moest worden opgelet, en dat men geen oogenblik de waakzaamheid kon laten verslappen. Het was voor elk, vrijwillig geheel en al buiten zijn/haar taak om zich gevende leerkracht een zeer vermoeiend werk. Maar, het was een dankbaar werk."

Amuletten en talismans

Aan de hand van een speciaal boekwerk