DE ZONDERLINGE BRUIDEGOM

RIJNSTEE. Wat?

DRILLEMA (doorgaand). En die wachtte professor Duivendrigt. En die wachtte ik nu ook.

RIJNSTEE (verbaasd). M'n schoon- — meneer van Brandelen? Professor.... (krijgt opnieuw 'n schok bij 't zien van Duivendrigt, die aan de 2e deur rechts verschijnt). Ja, waarachtig!

DRILLEMA. Professor!

DUIVENDRIGT (hoogelijk verwonderd om de aanwezigheid van Rijnstee). Néé, nu wordt-ie in één woord schitterend! Hij ook al! De bruidegom!

RIJNSTEE (gepijnigd). Ach, noemt u me zóó alsjeblieft niet.

DUIVENDRIGT (met humor). Ja, jongmensch, u zult toch nog onder de geboden staan. — Wel, wel, zoo, zoo! — En ik heb hier 'n verrassing voor u.... uw schoonva.... enfin, u begrijpt me wel. En.... (vinger op de lippen) hier boven is 't ergste: schoonmama!

RIJNSTEE. Nee?

DUIVENDRIGT. Ja! allen bij elkaar — dat hebben jullie zeker afgesproken.

DRILLEMA (die nu toch wel eens aan de beurt wil komen). Ach, professor....

DUIVENDRIGT. Drillema, nog 'n oogenblik, jongen! Ga nog even in die kamer. En (vindt 't zelf grappig) rustig, hoor! Want er is hier 'n dame en als die kwaad wordt, nou, nou!

DRILLEMA (naar de wachtkamer gaand), 't Is maar over dien C. Drillema, ziet u, met 2 a's. Hij heeft....

DUIVENDRIGT (hem wegwerkend). Ja, ja, straks! (Drillema af, le deur rechts).

7e tooneel.

DUIVENDRIGT. RIJNSTEE.

DUIVENDRIGT (die hem in 't geheim heeft opgenomen, na een oogenblik, met moeilijk bedwongen humor). Ach ja, 't is waar, ik moet u nog altijd verslag uitbrengen van de