DE DWARSKIJKERS VAN BAKUBA
179
een plaats vijftig kilometer ten noorden van Bagdad, kwam te overlijden.
De doode, die om zijn rechtschapenheid en rechtvaardigheid ook door Ware Geloovigen was geacht, werd met groot eerbetoon en onder innige droefheid begraven. Doch toen de Dwarskijkers van het kerkhof terug keerden, bespraken zij met levendigheid het benoemen van een nieuwen Voorganger.
Er waren nu in Bakuba twee kiesvereengingen onder hen en wel die der Rechts- en die der Links-Dwarskijkers. Ook bestond er een club wier leden zich De Centristen noemden, maar dezen werden noch door de Rechtschen, nóch door de Linkschen ernstig genomen. Want, niet slechts gold het al als in hooge mate onernstig, dat een Dwarskijker zich Centrist noemde, maar ook werden als leden van die club slechts uitgelaten, pretmakende jongelieden aangenomen. De meesten hunner hielden er een motorfiets op na en maakten daar verer toeren op, soms zelfs naar Parijs of het eiland Wight. Ze geurden op afkeurenswaardige wijze met het uitzicht dat ze op den Eiffeltoren hadden gehad en spraken ook wel op lichtzinnige wijze over dancings en cabarets. Nee, nee, de Centristen waren geen waardige politici, maar onernstige grappenmakers en daarom vergaderden de Linkschen en de Rechtschen zonder hun medewerking, om plannen te beramen tot het benoemen van een eerwaardig opvolger van den overleden Voorganger.
Elk van die partijen nu had een man in haar midden, wien de eer, tot Voorganger te worden aangesteld, ten volle toekwam. De eerwaardigste man van de Linkschen heette Ibrahim ben Joessoef, die der Rechtschen, Jochanan el Haban. De partijen erkenden wederzijds volkomen de bizondere kwaliteiten van eikaars grooten man en uit waardeering namen ze toen beide een buitengewoon besluit. De Rechtschen stelden namelijk Ibrahim, den grooten man der Linkschen, tot kandidaat voor het Voorgangerschap en de Linkschen benoemden als zoodanig Jochanan, den grooten Rechts-Dwarskijker. Linkschen noch Rechtschen wilden echter profiteeren van de grootmoedigheid hunner tegen-