VOORPRET IS OOK WAT

is immers al veel, als men precies begrijpt wat er van u gevraagd wordt! Er zijn heele volksstammen, die een opgave niet kunnen lezen, niet begrijpen, die de pointe niet snappen. En natuurlijk weten ze dan niet, waar kop of staart is. Nu, dat wist ik in het onderhavige geval van Ma Stoof wèl, dat moet ik mezelf tot mijn eer nageven. Ik begreep oogenblikkelijk, dat ik moest beginnen alles los te maken, wat Pa Stof vast had gemaakt. Hij pufte ervan, de goede man, maar hield zich in. Hij stond erbij te kijken, popelend om mij te weerhouden. Maar ik moest hem dit aandoen, het kón niet anders, mijn geoefend oog zag onmiddellijk haakjes van het voeringlijfje, die aan oogjes van de bovenstof gehaakt waren.... Jo stond volslagen kalm in afwachtende houding, met onmiskenbaar uitdagenden blik, zeker in antwoord op mijn afkeurende dito's van zooeven. Henk, 'n jongen van dertien jaar, die eigenlijk schoolwerk moest maken, werd meer geboeid door de luchtige dwaasheid van zijn poes, dan door algebraïsche abstracties en zelfs door de ernstige concrete opgave, waar zijn moeders wel en wee dien avond van af hing.... en het

onze Ook Teuntje was bij de operatie tegenwoordig,

in blijde verzekerdheid, dat er knapperen moesten zijn dan zij en die misschien ook niet zoo gauw klamme handen van zenuwachtigheid kregen. Mevrouw Stoof echter moest al deze belangstelling achter haar rug als iets min of meer pijnlijks ondergaan, want ze keerde zich ontstemd een kwart slagje, zich wendend tot Teuntje: „Toe, schenk jij nu eens gauw twee kopjes thee in voor de dames, dan hebben ze er dat tenminste nog van!"

„O nee, dank u, we dronken thuis al thee!"

Weg illusie! Teun kon blijven staan, wat ze dan ook dééd, meedraaiend met het slachtoffer van ouderwetsche mode, echter niet uit plaagzucht, maar in de welgemeende overtuiging, dat kijken hielp!

„Het is bovendien al tien minuten over acht, mevrouw. We moeten weg, hoe eer hoe liever!" merkte Jo op.

„Hè, hoe kan dat?! Straks was het nog vóór acht!" en door haar kijken op de klok achter zich, verloor ik het met