HET AVONTUUR VAN MEVR. VAN HOOVEN

er direct een leveren? Maar denk er aan, een heerencostuum!"

Zonder een spier van zijn gelaat te vertrekken, vroeg mijnheer Walter beleefd:

„Is het goed, wanneer ik het u binnen drie dagen lever, mevrouw?"

Mevrouw dacht na. „Goed," zeide ze dan, „maar ik houd u aan uw woord."

,,U kunt op mij rekenen, mevrouw," antwoordde de man kalm.

Er werden nog eenige woorden gewisseld en daarna vertrok mijnheer Walter.

Twee dagen later werd een keurig chauffeurs-costuum bezorgd, dat mevrouw van Hooven vroolijk lachend paste voor den grooten spiegel in haar slaapkamer.

Den volgenden morgen vroeg liet ze haar huishoudster bij zich komen.

„Juffrouw Willems," begon ze, toen de dikke huishoudster tegenover haar stond, „juffrouw Willems, ik ga een poosje met den wagen op reis; hoe lang, dat kan ik u niet precies zeggen, maar de huishouding gaat gewoon haar gang, want het kan zijn dat ik plotseling terug kom. U zorgt voor alles en ik geef u volkomen carte blanche. Hier is genoeg geld voor eenige weken. Aan het personeel zegt u, dat ik op reis ben."

„In orde mevrouw," zeide juffrouw Willems rustig en deed het geld in haar tasch, die aan haar ceintuur hing.

Mevrouw verdween in haar slaapkamer en juffrouw Willems ging aan haar bezigheden.

„Dat korte haar is toch heerlijk," mompelde mevrouw Julie en paste de chauffeurspet. Ze zag er kwiek en flink uit in het costuum en haar gezicht stond vastberaden, toen ze door den tuin naar de garage liep.

„Hendrik, is de oude wagen in orde?" vroeg zij aan haar chauffeur, die bezig was denChandler schoon te maken.

„Wil mevrouw met die oude rammelkast rijden?" vroeg de man en wierp een verwonderden blik op zijn meesteres en haar goed zittend costuum.