DE ROMAN VAN EEN SCHILDER

en klopte Leo op den schouder. „Is er licht genoeg op de gang? — Ja! Slaap lekker en tot morgen!"

Leo verdween; de schilder slaakte een zucht van verlichting. Ziezoo! het was hem tenminste gelukt, om een dreigende bekentenis te voorkomen. Intusschen bevredigde hem de afloop van het onderhoud slechts matig. Hij begreep, dat er enkel een uitstel was bereikt; het zou nog lang kunnen duren, eer de beslissing viel. En bezorgd dacht hij aan de naaste toekomst, aan morgen en overmorgen en de volgende dagen, die hij met zijn beschermeling op Veldzicht doorbrengen moest. Liefst wilde hij elke ontmoeting vermijden, opdat alles blijven kon, zooals het was. Want hij vreesde, dat zijn vriend de drieduizend gulden op den duur niet behouden wilde, en het scheen hem nu eenmaal, dat zijn geluk onvolledig zou zijn, indien de jongen Erica's liefde verwierf en niet tevens het geld opstreek. Dat hierbij zijn mannelijke wraak-instincten hem parten speelden en dat hij Leo vernederen wilde, om zelf de superieure echtgenoot te zijn — de kunstenaar besefte het nauwelijks. Hij was te zeer vervuld met een plan, dat hem sedert den middag al telkens voorschemerde en dat thans plotseling vaste vormen begon aan te nemen.

Den volgenden morgen wilde hij met den eersten trein naar den Haag vertrekken. Hiertoe moest hij om half zeven de villa verlaten, een tijd, waarop de meeste bewoners nog sliepen, zoodat hij aan niemand een verklaring behoefde af te leggen. Hoogstens Willem Goedeman kon hij tegenkomen of de oude Bet en om deze beiden bekommerde hij zich niet. Wat er dan tijdens zijn afwezigheid gebeuren zou, daarover moest het lot beslissen. Op die manier kon hij Leo tenminste ontwijken, en bovendien bevorderde hij door zijn afreis de kans, dat Erica de beden van den jongeling ver hooren zou.

De laatste overweging deed hem eindelijk besluiten. Voorzichtig haalde hij een kostbaar lederen valies te voorschijn, stofte het met een doek zorgvuldig af en begon zijn toilet-benoodigdheden te verzamelen. Vervolgens knielde hij neer op den grond en opende den handkoffer. Midden