ENGELSCHE BOEKEN VAN HEDEN

lisaties en toekomstvcoorspellingen uit een goudvisschenkom zullen het een kolfje naar hun hand vinden.

In »Lily Christine« geeft Michael Arlen nu eens het portret van een fatsoenlijke vrouw, die een man tot echtgenoot heeft die niet alleen onbetrouwbaar en ontrouw is, maar op lage wijze een echtscheiding wil bereiken, die haar en niet hem compromitteert. Want de vrouw die hij dan wil trouwen, een snobachtige actrice, wil hem niet hébben als hij er bij die procedure niet zonder kleerscheuren af kan komen. En zoo tracht hij dan een onschuldige indiscretie van Lily Christine rechtskundig uit te buiten, waarbij hij niet alleen zijn eigen vrouw diep ongelukkig maakt, maar bovendien nog een ander huwelijk in gevaar brengt. De verschillende hoofd- en nevenfiguren zijn naar het leven geteekend; Ivor is een weerzinwekkend individu, hij behoort tot die ingekankerde egoïsten, die in de hedendaagsche samenleving welig tieren. Zijn doen en laten domineert het boek meer dan Lily Christine, die blijkbaar den dood zoekt om uit de impasse te geraken, maar of het werkelijk een zelfmoord was, dat wordt ons niet ten volle duidelijk.

Erskine heb ik al eens in deze rubriek genoemd. Thans heeft hij een vermakelijke Odyssée geschreven, getiteld »Penelope's Man« (Nash & Grayson). Op humorvolle wijze voert hij het paard van Troje ten tooneele en de daarop volgende kruistochten van Odysseus, die geen haast had om thuis te komen; een der vermakelijkste episodes is zijn ontmoeting met Circe en Hermes, en zijn verblijf bij de Lotuseters, die jaarlijks van koning verwisselen.

De Sirenen waren volgens Erskine heel anders dan Homerus ze teekende.