DE NIEUWE MEID

is het „balans opmaken". Denkelijk moet ik de geheele week avond aan avond weg. Vindt je het zoo erg, schatje?" vroeg hij verschrikt, toen Lucie's angstige kreet schril door de kamer had geklonken.

Ze herstelde zich vlug. „Ach neen, man, als het moet, het kan niet anders, dan ga ik eens een avondje met Ma naar de bioscoop en ik noodig haar hier en Mies vraag ik weer een anderen avond."

„Waarom doe je zoo angstig en gejaagd, liefste, het is toch beter in jouw toestand, dat je rustig thuis op den divan ligt?" vroeg Jack teeder bezorgd.

„Ach," riep Lucie plotseling scherp, „toestand, wat toestand, ik weet niet wat jullie allemaal bedoelen met toestand, ik ben heel goed, ik.... ik.... ik heb werkelijk niets," fluisterde ze nu angstig en keek naar de deur.

„Lucie, mijn vrouwtje, wat scheelt er toch aan?" drong Jack ernstig en nam het bevende lichaampje in zijn armen.

„Ik vind het zoo naar, dat iedereen denkt dat ik een kindje moet krijgen, ze hebben allen van die malle glimlachjes. Ik kan dat niet hebben!" riep ze hartstochtelijk uit. Maar dan ineens zacht vleiend, dicht tegen haar man aangedrukt, fluisterde ze: „Liefste, als het zoo was, dan wil ik het nog geheim houden, het is toch iets heiligs en alleen maar voor ons beiden."

„Engel," zei hij aangedaan en kuste haar eerbiedig.

Ze stonden dicht bij de deur die naar de gang voerde. Ineens klonk er iets achter die deur, het was alsof iemand snikte.

Lucie's gezichtje werd weer doodelijk bleek en toen Jack ineens de deur wilde openen, zei ze vreemd luid: „Neen, laat maar!"

Het bleef stil. Jack knikte geruststellend tegen Lucie: „Het is in orde, liefste, we spreken met niemand en bestrijden alle vermoedens, hoor."

Toen kwam Anna binnen en bracht het kokende water. Jack zei hartelijk: „Anna, je past wel goed op mijn vrouw hè, ik moet vanavond op het kantoor zijn."