TWEE ZAKKEN APPELEN

deed; dat wil zeggen, ik gebruikte een oneindig veel krachtiger term, die zich echter niet leent voor reproductie in dit blad.

De agent constateerde „weigering aan een door de politie gegeven bevel", maar ik stak een sigaret op en zeide:

— Wanneer u dien zak met goudreinetten op het bureau wilt hebben, dan zult u hem er zelf heen moeten dragen. Want ik heb rheumatiek in mijn schouder."

Wel, er waren een paar dingen, waarvan ik wist dat ze in een seconde kunnen omslaan, bijvoorbeeld de krijgskans in den oorlog, en de stemming aan de effectenbeurs. Maar op dat moment leerde ik ineens hoe ook de stemming van een mensch, beter gezegd van een politieagent, in een fractie van een seconde kan verkeeren.

Deze booze, satirieke agent werd plotseling een hulpvaardig man door de allittereerende begrippen reinetten en rheumatiek. Onze Oostelijke naburen plegen te zeggen dat „booze menschen geen liederen hebben", maar voor dezen agent gold, dat „booze menschen geen goudreinetten hebben", of beter gezegd, dat iemand, die 's nachts met een zak van die appelen rondzeult, geen boosdoener kan zijn.

— Zitten er goudreinetten in? Hadden de heeren dat maar direct gezegd. En hebt u last van rheumatiek? In uw eenen schouder? Nou maar ik ook, in allebei."

Gedeeld leed is half leed, en gedeelde appels zijn dubbele appels.

Met z'n drieën zijn we naar Daan's woning gegaan, en de agent droeg mijn zak.

We zijn bij het haardvuur gaan zitten, en bij een sigaartje en een flesch bourgogne heeft de agent zich toen gelegitimeerd! Het bleek dat hij uit dezelfde streek afkomstig was als de goudreinetten, hij kreeg er bijna de tranen van in zijn oogen, de brave kerel. Om twee uur in den nacht waren we zoover, dat de man van Daan's oude kinderjuffrouw een eigen neef was van den politiedienaar, om half drie hebben we elkaar op handslag verzekerd, dat er maar één middel tegen rheumatiek was, en wel goudreinetten, en om drie uur is de goede kerel weggegaan — met zijn zakken vol appels.