VILLA MORGENROOD

Antje Dijk.... ze ite tegenwoordig met Pietje Segaer, weet je? Die vischte wat centjes in Zandvoort op, en nu kon 't er op staan. Lola was er, Annie Korver, Bart de Geer, Karei Lam en ik, zei de gek. Lollig als 't er was! Pietje pakte goed uit en wij waren grif van aannemen.

- Hoor je, Sonja - en jij, Jen. Jij bent nog maar een kind, maar als je naar de revue gaat, begin je te tellen.

- Gezellig als 't er was.... maar warm.... om te stikken. Daarom gingen we naar de Amsteldijk om een luchtje te scheppen. Bart wist een binnenweggetje en dat togen we op.... het land in. Echt hoor. We lagen in t gras.... heel wat frisscher dan binnen. — Jenny!

— Die Piet'kan moppen vertellen, koppige, vat je? Gelachen, dat we hebben! Hij had nog een kruikje meegesmokkeld en dat viel er welletjes in.... begrijp ,e! Toen zei Bart of Karei of Annie, dat weet ik niet.... dat we aan Zandvoort toch maar veel te danken hadden en dat t niks meer dan billijk was, dat we nu ook Zandvoortje gingen spelen. En toen.... hoor je Jen?.... toen zijn we allemaal pootjes gaan baden in de sloot. - Nou, dat ging prachtig, we ploeterden als eenden. Maar Lola met de mooie beenen, was ons allemaal de baas. Die durfde t verst. Weet je waarom, Sonja?

— Nee, geeuwde die.

— Die had geen broek aan.

— Ga je nu slapen?

— Cato lachte. — Nog niet — eerst vertellen. Nou, en weet je wat er toen gebeurde? Nou.... toen trokken we allemaal de broeken uit.

Van de een keek ze naar de ander om te zien, hoe haar mededeelingen werden opgenomen.

— Cato dan, vermaande Sonja. — Ik geloof, dat je dronken bent.

Wat er nog meer gebeurde zal ik maar niet vertellen.

De menschen zijn hier niets nieuwsgierig, lachte Cato.

— Nee, liever niet, zei Sonja vlakjes, 't Is zoo al welletjes. Als 't waar is