SPBL.

ze toch héusch lachen, de kuiltjes in haar wangen werden diepe putjes. Voor 'n paar vreemde dames, jawèl.... Kijk, er hing een lokje langs haar rechteroor.... ze zou 't zoo laten, stond wel leuk.... en die roos daar bij haar hals!.... Gunst, ze kende zichzelf haast niet vandaag. ... Vandaag?. ... Nee, dat was niet van vandaag.... Wanneer was 't begonnen.... wanneer had ze. ... ? Droomend tuurden haar oogen naar buiten. En dat werd nu nooit meer anders, dat ging nu nooit meer weg. Schrok ze daar nu van? Maar ze was toch gelukkig, ze was toch nooit in haar leven zoo gelukkig geweest als nu!.... Even trok een donkerte door haar oogen, een vleug als van lichaamspijn dooschoot haar. Maar zij schudde het hoofd, het lokje kriewelde langs haar oor. Ach nee, ach nee, niet denken aan wat later kwam! Er was alleen vandaag.... en morgen.... en nog véél dagen.... Zijn gezicht tegenover haar, zijn oogen, zijn stem.... Naast hem gaan langs de stille paden, wanneer de avond kwam.... O, ze verlangde niets anders, niets anders immers!.... Maar dit zou ze dan ook genieten, tot het laatste.

En nu kon ze opeens weer lachen, terwijl zij langs zich neer keek.... Straks, als hij thuis kwam, en haar zóó zou zien.... Op lichte voeten liep ze naar beneden. Ze wou wel zingen, maar ze deed het niet.

Heimelijk speurde ze naar Erna's blikken, terwijl zij, schijnbaar zoo gewoontjes binnentrippelde. Natuurlijk, Erna zag dat dadelijk.... Maar Erna's rappe oogen zagen meer. Met haar handen onder 't hoofd lag ze er over na te denken terwijl Janne op haar stille manier de theetafel in orde maakte. Janne veranderde, ja werkelijk.... En niet alleen door dit aardige japonnetje!.... Er was met haar zelf iets veranderd. Wat, dat wist ze nu wel.... Maar wie had kunnen denken, dat dit haar zoo anders maken zou?.... Ze leek jonger geworden, frisscher.... ja, dat was het.... dat duffe ouwelijke leek opeens eraf.... Zou 't Jules niet opvallen? Het gaf haar even een schokje en een lichte ergernis rees. Maar wat dacht het kind dan eigenlijk? Wat wou ze.... wat hoopte ze?.... Het was