EEN ZIELTJE.

633

Jij bent een lievert zeg, lachte Eliane, als ze ons zou hooren....

Dan zou ze me dankbaar zijn, of geloof je soms dat ze het hier prettig heeft? Ik hoop, dat als zij later op deze aarde terug komt, jong en mooi, dat zij dan zachter over haar misdeelde zal oordeelen en meer gevoel zal toonen dan wij. Zeg, spreek in het enkelvoud s. v. p., zeide Malvira, ik heb heusch wel gevoel en misschien wel meer dan jou Miss Wilton. De gong voor het diner haalde de meisjes uit hun ongemerkte ruzie, meestal werd er na de eerste gongslagen nog tien minuten gewacht, om zoodoende hun toilet voor het diner te kunnen acheveeren, 't was of ieder in huis het stille opgekropte verdriet van de kleine Miss meevoelde. Henri bleef op de gong doorslaan, zijn gedachten wilde hij botvieren op het koperen plakaat.

De drie meisjes, het blondje, brunetje en kroeskopje, haastten zich naar beneden, ze rammelden van trek, veel hadden ze niet gesnoept, je kunt wel eenige uren je maag vullen met boston, tango en charlestonnen, maar daarna voel je dubbel de leegte. Monna Lize was de laatste die naar beneden stapte, gelijk met Miss Wilton stond ze in de vestibule, ze had nog juist even den tijd om iets te zeggen, ze nam de beide koude gerimpelde handjes in haar blanke handen en zeide, ik heb ergens gelezen:

Quand on est dans la détresse cacher la bien, Le monde est bon et s'intéresse, Pour ceux qui ont besoin de rien.

Miss Wilton drukte even de hand van Monna Lize, zwelgend gingen zij naar de eetzaal. Aan tafel werd er over alles gepraat, behalve over het voorgevallene van hedenmiddag. Over vier dagen was het trimester om, als de Directrice te hard zou opspelen, was ze bang dat de meisjes na de vacantie niet terug zouden komen, 't was toch al hard werken om haar pensionaat vol te krijgen, de zorgen en angsten hadden de Directrice tanig gemaakt, Een Mispunt, zooals de onschuldige zorgelooze jeugd haar noemde.