MET EEN MUILEZEL DOOR DE DAUPHINÉ.

heen komt gluren, benieuwd voor wat voor leege magen hij nu weer koken moet ; tot een geweldig braadpan-gesis hem naar binnen doet deinzen en wij er meteen al snuivende vandoor gaan om nog voor den eerstvolgenden maaltijd onze bagage uit te pakken. Voor Zeilscheepje beteekent dit het mathematisch rechtleggen van twaalf jurkjes en wat daar verder bij hoort; ik vergenoeg er mij in m'n eentje mee, den rugzak boven mijn bed om te keeren, net zoo lang en hard te schudden tot alles er uit gerold is, en mij vervolgens met de vier spreipunten naar den versten kamerhoek te begeven. Eerst eten. En dan slapen. Opruimen, ho maar ! eerst weer eten ! Want dat was het twee-takt-systeem, waarop het bestaan in deze plaats van zalig nietsdoen voortronkte. Overdag driemaal heftig slokdarmslikgeraas, gevolgd door evenveel uren van zacht gesnurk op de laagste versnelling. Tijd was een uitgeschakeld begrip. Het eenige instrument dat daarop betrekking had, was een wekker op één poot in de keuken, die chronisch achter liep. Maar met een beetje behendigheid kunnen we door een zeiss-kijker op den zonnewijzer van een 'n kwartiertje verder gelegen scheef kerkje uitknobelen, hoe laat het is, tenminste wanneer de zon schijnt, en de granieten top van de Pelvoux vol ernstig machtsbewustzijn neerstaart op de wolkenflarden, die zijn rossig gesteente omlageren, en waarin de paarse ijsstroom van den Glacier des Violettes teloor stort. Bad, electrisch licht en conversatiezaal zijn afwezig.

Op mijn schuchtere vraag naar het bad, wees de baas naar de Cascade de 1'Eychauda, vijf minuten loopen en drie minuten klauteren ver, en daar toog ik dus eiken morgen bij zonneschijn plichtsgetrouw in badpak en bergschoenen heen, om mij in eerstgenoemd kleedingstuk bibberend tusschen twee steenen neer te zetten, de oogen omhooggeslagen naar de ijspieken, tien mijlen voor mij uit, terwijl het afsmeltsel van de sneeuwtoppen, tien mijl achter mijn rug, over dit lichaamsdeel daverde. Daar het electrisch licht slechts een duivels-uitvindsel was, dat laat opzitten bevorderde, kleedde je je uit bij een sputterend kaarsje,