HET BEZETEN HUIS

KLEINDOCHTER: Het papier geeft er de geschiedenis van.

GROOTVADER: Ik wou dat ik had kunnen voorkomen, nu dit ongelukkige papier juist in jou handen moest vallen, kindlief.

KLEINDOCHTER: Waarom, grootpapa? 't Is het geheime stuk, dat ons de eenige juiste aanwijzing geeft voor de vroegere oorlogen tusschen de Bronckhorsten en de Van Gelre's. (Haastig en nerveus). Tusschen een der oudste naamdragers van het geslacht der Van Gelre's, den jongen graaf Otto van Gelre, en een freule Van Bronckhorst moet een liefdesverhouding hebben bestaan, in weerwil van de vijandschap, welke tusschen beide Geldersche geslachten bestond. Bij een van hun nachtelijke samenkomsten aan dezen kant van de rivier, nadat Otto den IJsel was overgezwommen, werden de jongelieden door gewapende bedienden van »De Bronckhorst« overvallen. De jonge graaf werd gevangen genomen en in een der vleugels van »De Bronckhorst« opgesloten. (Met aandoening) In de torenkamer, — zegt het oude familiestuk, grootpapa!.... Daar werd hij ook vermoord.... Zijn bruid overleefde hem niet.... Want denzelfden nacht, dat men het lijk van haar minnaar uit de torenkamer in de rivier wierp, zocht zij den dood in denzelfden IJsel, die getuige was geweest van hun tragische liefde.... (Zij slaat in ontroering beide handen voor de oogen).

GROOTVADER (in gedachten verdiept): Is dat de inhoud van het stuk, dat je voor me hebt vertaald?

KLEINDOCHTER (zich herstellend): Het laat zich in het Latijn lezen als een droog proces-verbaal; de moord op Otto van Gelre — de zelfmoord van Jacoba van Bronckhorst. Maar ik heb er bij moeten schreien.... Nadat ik het stuk een paar dagen geleden vertaald heb, kan ik niet meer nalaten, het portret van mijn naamgenoote er op aan te kijken, (Voor het portret) Arme freule Van Bronckhorst!.. Nu ik haar geheim ken, is 't alsof ze voor me lééft.... (Weer zenuwachtig) Eiken nacht hoor ik haar stappen. Ze gaat van de plaats, waar haar portret hier aan den muur