DE COMEDIE THUIS

daar de beleedigde vader zich voor de deur plaatste en de knop in de hand nam om ze te openen.

Maar vóór Ben goed en wel weg was, verrees de tragédienne van haar canapé, strekte de hand uit en zei:

,,Als het kind sterft, ben jij haar moordenaar!"

Minutenlang waren de overgeblevenen onder den indruk. Toen begon Esther zuchtend thee te schenken, onder algemeen zwijgen. Er waren heel fijne koekjes.

„Zullen we het kind er ook een brengen?" vroeg Esther.

„Dat zal ik doen," zei de moeder met hol geluid, nam een kopje en het trommeltje mee en ging naar boven. Pa hield de deur open en luisterde gespannen. Men hoorde snikken. Pa snelde in wanhoop zijn vrouw na. Oom schudde het hoofd en zag Van Loenen verwijtend aan. Max draaide wat rond in de kamer. Esther vertelde nu van den brief, die gisteren was gekomen, een brief van tien zijdjes. Zij had hem gelezen. Zij sprak met wellustige verontwaardiging. Zij voelde zich allerbehagelijkst in de rol van de verongelijkte vrouw, was daarin geboren.

Boven was het stil geworden. Pa kwam terug, met het kopje. Het kind wou een tweede kopje. Zij was nu rustiger.

„Een moeder, zie je," zei Pa, „een moeder!" Meer zei hij niet, maar in zijn stem lag alles.

„Ik zal het brengen," zei oom Gijs.

„Hè ja, vroolijk haar wat op," zei Pa.

Oom deed een servet over den arm, sloeg zijn vest naar binnen en stelde een kellner voor. Hij zette het kopje op een blad, met een ander trommeltje. Maar dit was hem nog niet mooi genoeg. Hij nam nu ook zijn eigen kopje en een paar glazen, tot het blad vol was,

„Bravo!" zei Pa. „Afleiding. Geef haar afleiding."

Ook Esther begon er belang in te stellen. Zij vouwde het servet beter over Oom's arm en schikte ook zijn vest meer naar den hoor.

Oom ging op weg, balanceerend met het blad. Critische blikken volgden hem. Max deed de deur open. Maar Pa riep Oom nog eens terug.