WAT NIET MEER KON

verveelde. .. ., en dat ze nu meende. ..., of liever ze hadden gezegd in het dorp. ..., of ze nu niet eens hier met de kinderen....

Het wat strenge gezicht van de struische vrouw tegenover haar verzachtte zich in een goedigen lach. „Maar natuurlijk, mensch, dat spreekt immers vanzelf." En zich wendend tot Fransje: „Hoe lang blijf je hier?"

„De hééle vacantie," zei deze zachtjes. Ze durfde nu de Juffrouw vol aanzien; daareven was het net geweest, of ze boos was, nu keek ze heel anders.

,,'t Is zonde, nou zijn ze der net niet," zei de vrouw spijtig, en de grootvader vulde aan: ,,ze bennen met Joost den hort op."

Teleurgesteld keek Fransje den ouden man aan. „Hoe jammer," zei ze.

„Nou maar meid, der komen nog dagen genoeg," zei de vrouw, „je mag hier spelen zooveel als je wilt, en je mag mee gaan melken.... En Mart zal wel eens met jullie naar het strand gaan

„Welja, pretjes zat," beaamde de boer. Hij klopte de asch uit zijn pijp en prutste wat met een lucifer op den bodem. „Niks gedaan," mompelde hij.

Wat was niks gedaan? dacht Fransje. Dat de pijp niet branden wou?.... Dat was dus de Opa van Gijs en Klaartje; hij had ook bakkebaardjes, net als die man in den winkel vanmorgen, maar hij pruimde niet.... Zijn wangen waren rood en zijn blauwe oogjes blonken...., eigenlijk was hij lang niet zoo oud als Tante Sofie....

„Ja meid, ik ken der nog best wezen, niet?" vroeg de boer. Hij zette een hooge borst op. Het was zijn trots dat hij er nog zoo fleurig uitzag.

Fransje bloosde diep. Hoe akelig was dat, als de menschen precies wisten, wat je dacht. Zagen ze dat aan je oogen? Verlegen plukte zij aan de matten zitting van haar stoel.

„Maar jij," vervolgde de oude man, „jij mot nog een boel dikker worden."

„Ze moet hier maar veel komen," zei zijn dochter, die