DE ROMAN VAN EEN SCHILDER

manier van schilderen volkomen veranderd was. Niet langer vulde zijn monumentale vormen-plastiek de vlakken volgens een wiskundig systeem. De omtrekken, die vroeger zoo scherp zich afteekenden, verdoezelden thans in zon of schemering. Het waren vooral warme sidderende kleuren, die de waarde zijner latere scheppingen bepaalden. Van episch heldendichter werd hij verteederd lyricus, een ommekeer, die door het publiek niet bijster vriendelijk werd opgenomen. De critiek, die na langdurig verzet de oude methode leerde bewonderen, achtte zich verongelijkt door deze nieuwe idealen. Zij sprak van ouderdom, decadentie, seniele aftakeling en wat al niet meer! Volgens van Baerle waren het voornamelijk deze scheldpartijen, die zijn werkijver zoo aangenaam prikkelden.

Hij onttrok zich meer en meer aan alle wereldsche verplichtingen en leefde tamelijk afgezonderd met zijn vrouw. Zijn woning werd enkel door den planter trouw bezocht, die tegenwoordig vaak zijn huishoudster meebracht om Erica gezelschap te houden. De vriendschap met de Goedeman's was helaas — het is een wanklank, dien ik den lezer niet besparen mag — door een treurig voorval afgebroken. De brave Willem, verontrust door de technische afdwalingen van zijn leermeester, was op zekeren morgen in het atelier verschenen om zijn vriend de fouten aan te wijzen, die zijn laatste werken vertoonden. Waarop van Baerle den kerel bij den kraag pakte en hem de deur uitsmeet! Sindsdien bewaarde men van beide kanten een ijzig stilzwijgen. Maar tenslotte leverde voor de Goedeman's deze vijandschap een aantal onverwachte voordeelen op. Want Merker, die zich nog altijd eenigszins schuldig voelde tegenover het geschaakte echtpaar en die bovendien de financieele nooden van zijn slachtoffers kende — Merker begon thans de schilderijen van Willem Goedeman te koopen, aan wien hij door zijn gulheid een niet te versmaden afzetgebied verzekerde.

Maria was sedert haar echtscheiding spoorloos verdwenen. Niemand wist, waar zij zich bevond; ook scheen er zich niemand om haar te bekommeren. Alleen de planter maakte zich heimelijk ongerust, want hij vreesde, dat zij plotseling