BRIEVEN ZONDER ANTWOORD

ik daar zoo had gezeten. Tien minuten, een kwartier, misschien nog langer. Toen scheen jij aan een rustpunt in je haastig tikken te zijn gekomen, want je stond ineens van je stoel op, keek mij aan, en zeide: »Het spijt mij dat u zoo lang moet wachten. Die bespreking duurt langer dan meneer Brenting had gedacht.« Ik voel nu nog, hoe ik even opschrikte in mijn overpeinzingen en ik weet niet meer wat ik heb geantwoord. Zoo iets van: dat het niets was, dat ik den tijd had. Je stond even tegen de tafel geleund, in een houding waarin ik wel eens een mannequin had zien staan. En toch was je volkomen ongedwongen. Je keek me aan, en ook de blik van je oogen was recht, ongedwongen en eerlijk. Maar er was zooveel jeugd en eerlijkheid in die grijze oogen van jou, dat ik even mijn oogen ergens anders heen moest laten dwalen. En ik verzeker je anders, dat mijn oogen tegen een stootje kunnen! Ik wilde iets zeggen, omdat die stilte tusschen ons beiden me beklemde; toen ging het belletje boven de deur naar Brenting's kamer. «Eindelijk, de volgende patiënt,« lachte jij en je ging de andere kamer binnen. Ik volgde je weldra, en nadat de directeur van de Vereenigde Handelscompagnieën mij verwelkomd had, en zijn verontschuldigingen had aangeboden voor het lange wachten, zeide hij: »U hebt al kennis gemaakt met mijn secretaresse? De heer Elbronner — meester Berndsen.« Dat klonk even als een verrassing, zoodat we onwillekeurig alle drie glimlachten. We leven in den tijd van de emancipatie der vrouw. Er zijn vrouwelijke doktoren, ingenieurs, advocaten, en het was dus niets bizonders. Uit onzen glimlach kon hoogstens blijken, wat een paar aarts-conservatieven Brenting en ik waren. Misschien was het ook omdat hij noch ik een titel hadden, en jij daar, met je stralende jeugd, ineens tusschen ons stond met een titel, die den outsider toch altijd doet denken aan baret en toga. Je bracht nog een paar brieven, waar haast bij was, ter teekening, daarna ging je weg met een hoofdknikje tegen mij alsof je zeggen wilde: »U gaat straks door die deur het kantoor uit, wij zien elkaar niet meer terug.cc En vóórdat Brenting en ik