700
DE MANTEL, WAAROVER GESPROKEN WERD
— Nou, mevrouw is vanmiddag geweest ik denk
half zes 't kan iets later geweest zijn Ja, 't is
natuurlijk een vergissing dat begrepen we direct
maar toch gelukkig, dat de juffrouw toevallig mevrouw kon van aanzien, ziet u en wist, dat ze hier woonde Ach, 't is niet ver, hè? Kijk, 't zit zoo :
Mevrouw stond er op om den mantel dirékt mee te
nemen enne, zoo heeft ze 'm direct betaald, zie-d-u...
met een bankbiljet van honderd gulden....
En de dame maakte zenuwachtig een taschje open en toonde overtuigend een heel nieuw, frisch-ongeschonden biljet, een van honderd gulden.
Maar de chef zegt: Mevrouw, zegt ie, mot er zijn
ingeloopen, want, zegt ie 't is valsch, ja, 't is natuurlijk een vergissing de chef begreep 't direkt Maar.
zegt ie.... ga d'r nou maar asjeblieft direct naar toe....
want anders draait de kassier d'r voor op Natuurlijk,
nie-waar? Kijk, 't is beslist valsch daarom was 't zoo
gelukkig, hè, dat de juffrouw Mevrouw kon en 't zich herinnerde, begrijp u? 't Is dus maar even om 't in orde
te maken natuurlijk 't Is vervelend, zoo'n abuis
voor Mevrouw natuurlijk ook en voor u is 't ook niet
prettig.... maar.... dus, ik zal dan maar even wachten offe Mevrouw most misschien den mantel
willen teruggeven?....
En meneer Treize keek zwijgend, overdonderd, met groote starende oogen, naar de snel-sprekende vrouw, dan naar 't biljet, dat zij in de hand hield, dan opnieuw naar de dame, en hij wist eigenlijk niet precies, wat ze allemaal had gezegd. Maar toen ze was uitgesproken, begreep ie, dat er toch iets moest gebeuren en hij vroeg kort, of ze effen wou wachten, dan zou ie....
Dien avond na half negen — het was een Vrijdagavond — was het opvallend rumoerig in het huis van de Treizes, wat te meer opviel, omdat nog nooit iemand zoo iets had gemerkt. Het was wel zóó erg soms, dat de buren het hoorden, ja een voorbijganger in den laten avond stil bleef