MINIATUREN

dert. Maar een dokter moet alles weten. Verstoppertje spelen tegenover een serieus medicus helpt u niets. En hoe kan ik u helpen, als u met opzet iets tegenover mij verzwijgt?"

Terwijl hij zoo nijdig uitviel en haar zoo kleintjes tegenover zich zag, alsof ze schuldig was, wist hij meens dat hij te fel was geweest. Maar bij den ernstigen toestand van haar oogen, waarvan hij haar voorloopig nog onkundig wilde laten, leek hem die loupe zóó gevaarlijk, dat hij daar dadelijk scherp tegenop moest komen.

nik heb het niet met opzet verzwegen, dokter, ik had het u wel willen zeggen. Maar ik schilder altijd miniaturen, en dat doet niemand zonder loupe."

„Altijd miniaturen?" vroeg hij verbaasd.

«iJa, dat is mijn vak. Ik copieër en verklein dan de modellen in musea, of, als ik een speciale opdracht krijg, maak ik eerst portretten op ware grootte en verklein ze dan later op ivoor of porselein. Maar voor dat laatste héb ik aanhoudend een loupe noodig."

.-Hoe lang doet u dit al?"

„Al tien jaar."

"Tja, dat is de pest voor uw oogen geweest. Dan verwondert het mij eigenlijk, dat u niet al eerder een oogarts geconsulteerd hebt!"

Bezorgd keek ze hem aan. „Is het heel erg, dokter?"

nNeen," loog hij met een stalen gezicht, „maar het kan heel erg worden, als u niet precies doet wat ik u voorschrijf. U volgt mijn advies dus woordelijk op, juffrouw Lytton, anders kan ik u niet helpen."

„Dat kan ik voorloopig nog niet, dokter. Ik heb werk dat ik niet met het bloote oog kan maken."

„Nog beter," zei hij quasi luchtig. „Dan werkt u heelemaal niet, ook dat eene uur niet. Dat houdt u dan, om te beginnen, acht dagen vol en daarna komt u bij me terug."

Mismoedig schudde ze het hoofd.

„Ik heb bestelwerk, dokter, en dat moet af. Ik ben toch al te laat, omdat mijn oogen den laatsten tijd zoo raar deden. Ik moet nog vier miniaturen binnen veertien dagen