VRIJ EN ONVRIJ

bijna ondanks zich zelf, want eerzuchtig was hij niet. Zijn gebrek aan jonge vroolijkheid, zijn dorheid, had Celine voor ernst en vroege geestesgaven aangezien. Accuraat en droog, was van den Bogert voor zijn vijf kinderen en zelfs voor zijn vrouw de schoolmeester bij uitnemendheid gebleken. Een huwelijk waar weinig geluk uit opgestegen was.

De knecht, die hem aan de deur te woord stond, een jong mannetje maar dan toch een knecht, berichtte hem kortaf en beleefd, dat mevrouw niet ontving.

Kroon keerde zich weer naar de straat. Bij Tante word je altijd afgepoeierd — de woorden van zijn oudste dochter: Jet — scherp altijd— kwamen Kroon in de gedachten, doch tegen het nader roepen van bepaald onaangename voorstellingen verzette intuïtief zich zijn vredelievende aard. Het was hem een behoefte het beste van zijn medemenschen te denken. Onder alle omstandigheden drong die gedachte steeds naar voren. Hij kon niet anders en wenschte niets liever. Het knechtje was nieuw en onbekend, altijd bij elk bezoek was er een ander gezicht aan de deur, nooit dezelfde dienstbode. Zou er nu een serie knechtjes komen? Een vreemd gezin! Misschien vonden Celine en de meisjes zijn gezin vreemd; Willem van den Bogert althans stellig. Dat zijn beide jongens, toen ze vijftien en zeventien jaar waren, een voetreis in Frankrijk hadden gemaakt, dat hij Jet als meisje, kind nog, de reis naar Brabant alleen had laten doen, waren feiten, die heel wat stof hadden doen opwaaien. Wanneer mijn kinderen iets sterk willen, verzet ik me over 't algemeen weinig, had hij eens zijn zwager toegevoegd. Je houdt me ten goede, had deze geantwoord, dat ik Jacques, die naar zee wil en Willem, die journalist wil worden, voorloopig bij je weg houd. Ik wil beslist, dat zij studeeren.

Het ware in den omgang van de beide gezinnen was het nooit geworden, Jet schoot met de mondaine nichtjes niet op, Huib en Reinier, hoewel jonger dan de beide neven, beschikten over meer zelfstandigheid, konden, als zij wilden, een heelen Zondag wegblijven, hetgeen den jongens van den Bogert eens tot verzet had geprikkeld. De omgang tusschen Celine en hem vlotte nog het best. 't Zou haar