EMMA, DE BRUID

samen. Troost jij je maar, kleintje. Je bent nog zóó jong. Ook voor jou komt nog eenmaal 'n nieuw geluk....

— Denk je? vroeg twijfelend Folly. En wie zou dat dan moeten zijn?

Leni begon hartelijk te lachen.

— Dat zal de toekomst leeren! Misschien iemand, die je nu nog niet kent! Maar wil je nu m'n lingerieën zien?

— Dolgraag!

— Kijk eens: de nieuwste pyjama! 'n Lijfje als van 'n heraut uit de riddertijd.... twee vierkante lappen, met een opening voor het hoofd en op de schouders en onder de armen met een koord toegeregen... Ja, de tijd is voorbij, dat dessous «bloeiden in het verborgene»; zij hebben zich thans hun place in the sun veroverd.... de dagen, dat 'n vrouw bloosde en weende, als zij een van haar rokken verloor, zijn voorbij....

— Misschien huilde zij wel om de leelijkheid van het ding, dat zij verloor, veronderstelde Folly lachend, de kleedingstukjesvan brocaat en crêpe de Chine en tulle en kant bekijkend en bewonderend.

— De fragiliteit van de moderne lingeries is meer schijnbaar dan wezenlijk. Kijk, deze gaasdunne crêpe Georgette en kant, nansouck en lint, crêpe de Chine en zijden borduursel, zóó licht, dat een zucht ze zou kunnen weg-blazen, zijn duurzamer dan zoo op 't oog wel lijkt.

— Ik weet 't, lachte Folly. 'n Zorgvuldige behandeling en begrip van de fijne wasch, doen ze heusch 'n betrekkelijk lang leven genieten.

— Blauwe crêpe de Chine heeft dit jaar de voorkeur; 't wordt gegarneerd met lint, dat twee kleuren heeft: aan de eene kant blauw, aan de andere bijvoorbeeld oranje....

— En ga jij met mij mee? had Emma gevraagd, en Ips had met graagte toegestemd.

Zij gingen naar boven, en daar toonde Emma aan de belangstellende Ips haar nieuwe japonnen en de erbij behoorende accessoires.

— Is dit geen aardig toiletje de petit soir.... leuke nieuwe benaming, hè?.... 't rokje bestaat uit zeven kleine