HET HUIS AAN DEN DIJK
hadden elkaar de hand gegeven en diép in de oogen gekeken:
«Adieu, Yvonne.cc
«Adieu, chérï.«
Het laatste dat ik van het dorp zag was jij, staande daar waar je mij het verst kon volgen.
Nog éénmaal wuifde ik; dan was je verdwenen, voorgoéd.