HET HUIS AAN DEN DIJK

hadden elkaar de hand gegeven en diép in de oogen gekeken:

«Adieu, Yvonne.cc

«Adieu, chérï.«

Het laatste dat ik van het dorp zag was jij, staande daar waar je mij het verst kon volgen.

Nog éénmaal wuifde ik; dan was je verdwenen, voorgoéd.