PETERKEN
heel mijn gevoel moet ik het haten! Vreemd, nietwaar? Ik kan je ook geen beterschap beloven, want dan zou ik mijn belofte weer moeten breken. Ik heb het kind altijd willen liefhebben, net als nu. Maar ik heb het niet gekund. Waarom zou ik het dan nu wel kunnen? Ik wil Peterken zoo graag liefhebben, omdat ik jou liefheb "
Ze nam zijn hoofd in haar handen. „Weet je nog Daan, hoe mooi je dat zei, toen je me vroeg?"
„Wat?"
„Over Peterken...." „Nee "
„Je zei: »Want in het kind zie ik jou het kind is
deel van jou....«
Hij zweeg even, keek naar buiten. Hij wilde zijn ontroering verbergen.
„Ik weet Daan, dat je dat zoo voelde. Ik weet ook, dat je het nu graag nog zou willen voelen. Ik heb medelijden met je, omdat ik weet dat je ongelukkig bent. Maar ik kan er niets aan doen. Ik weet niet hoe ik je helpen kan. Maar in elk geval moet er iets op gevonden worden...."
Hij wendde zich om en ging weer zitten; keek haar vragend aan.
„Daan ik houd niet van je ik weet dat het je
pijnlijk moet zijn, het nog eens in dit verband te hooren
maar ik voel mij verplicht, het te herhalen Zou je
zou je gelukkig kunnen worden, als ik je een kindje
gaf?"
Een wonderlijke ontroering greep hem aan. Het werd vreemd-licht in zijn hoofd. Hij voelde zich wegzweven, ver
van het aardsche, ver van zijn verdriet in een warmen
gloed van bovenmenschelijke verheerlijking....
Een kind een kindje van Lily en hem. Dat was....
wat hij altijd zoo vurig gewenscht had dat was de
oplossing dan zou ze van hem gaan houden omdat
hij de vader van haar kind was....
Maar direct zakte zijn stemming van verhevenheid. Ze hield niet van hem Was een kind, niet uit liefde geboren, al niet bij voorbaat gedoemd om ongelukkig te worden? Als ze zich aan hem gaf zonder liefde het kind in