EMMA, DE BRUID
— Als ik niet gelukkig word, riep ze extatisch met glinsterende oogen, dan weet ik het niet.
— Ik zou denken, dat Je al gelukkig was, werd er geopperd.
En Emma lachte, met een zwakke afschaduwing van de
zegevierende glorie uit het begin van haar engagement, en riep:
— Ik ben niet alleen gelukkig, maar ook alles maakt me gelukkig: kinderen, ik heb m'n personeel voltallig bij elkaar.
— Gefeliciteerd!
— En de livrei?
— Op gala-avonden: wit-gepoederd haar, culotte van donkerblauw satijn, rood vest.... de eerste maitre d'hötel, die nog twee andere maitres d'hötel onder zijn bevelen heeft, in tenue anglaise: grijze broek, zwart jacquet.... de chauffeurs correct in het zwart
— En ik, hielp Leni haar met haar raillerie, kleed s zomers al m'n bedienden in 't wit: broeken en jasjes van wit linnen, met blauwe passementerie; de meisjes in het wit met blauwe ceintuur....
— En vergeet niet, proestte Folly, elke morgen inspectie te houden, net als .de sergeant in de kazerne voor de recruten. En dan stuur je de een naar boven, om 'n schoonere boord om te doen, de andere, om zich nog 's over te kappen ....
— En brrr! als een van de meisjes tegen de lunch nog niet is gekleed en opnieuw gekapt!
— En altijd witte schortjes en witte handschoenen voor t tafeldienen, hoor!
— Alles blijft toch feitelijk altijd 't zelfde, lachte Leni: nu zou je denken, dat 't huishouden tegenwoordig zoo vereenvoudigd was, maar nu zie je: al die tradities van vroeger blijven in stand!
Ja; Emma lachte, zooals zij tegenwoordig niets zei, zonder haar glimlach: Jacques plaagt me wel eens; hij zegt: 't vrouwencostuum is tegenwoordig niets dan 'n meter draperie, 'n bloem en 'n snoertje kralen, maar om je te kleeden heb je niet minder werk!
Dat komt, omdat »je kleeden« zoo dol-amusant is!