db sirene.

Bart (bedwongen-hevig). Je bent een vreemde exotische

bloem, zelf Een wonderlijke vrouw ben je maar een

vrouw, voluit, in alle weelde.... (hij grijpt haar hand) Marianne, zie mij aan, heeft geen van die anderen je ooit gekust?

Marianne (hartstochtelijk) Niemand.

Bart (haar omgrijpend). Nog kun je terug, Marianne

(Zij zinkt tegen hem aan, hij spreekt langzaam, afgebroken) waarom zie je mij zoo aan ik ik wil je kussen

Marianne (heesch). Ja. Ja,.... kus me (Hun lippen gloeien samen. Zij ligt bedwelmd in zijn armen, plotseling richt hij zich op, ziet hem aan, ontzet. Fluistert luid) O Gód, Gód, ik hou echt van je.... (staart ontzet voor zich uit).

Bart (somber). Ik wist het. Ik zei je: Met mij kun je niet spelen.

Marianne (steeds fluisterend). Ik wist het niet, ik wist het

niet.... ik dacht dat ik alles naar mijn wil kon schikken

dat alles alles spel was

Bart. Ik zei het je (Zij staart roerloos voor zich uit. de

muziek begint een wals van Chopin).

Marianne. Vraag mijn vader hier te komen. (Bart ziet haar zwijgend aan, gaat dan berustend heen. Na eenigen tijd verschijnt haar vader).

Beukenhoven (ongerust). Marianneke, Mijn juweeltje, wat is er?

Marianne (ziet hem met gesperde oogen aan). Vader

ik ben zoo slecht geweest.... ik wist het niet, het was alles

onbewust Maar nu, nu word ik gestraft. Vadertje ik ben

zoo ongelukkig, (zij valt snikkend aan zijn borst).

EINDE.