POËZIE

't IS NU ZOO STIL

't Is nu zoo stil in mij en gij Vraagt naar geen eind van dit verhaal; De wereld is een bloem voor mij: In lief en leed in schoon egaal.

De maan, der heem'len gouden hart, Groeit voller door het licht der zon En het gesternte in 't goud verward, Van al die pracht den afglans won.

Op de aarde ligt de zelfde vreugd: In rust een levend schoon te zijn, Het diep-ontroerde lied, de jeugd, Is als dit wond're dagrefrein.

De tijd gaat voort, wij merken 't niet, De bloem is als het licht, nabij; 't Is als verlangens hoopvol lied Zoo stil gedroomd in U,.... en mij!