DE HELD.

— Wil je nog weer het Corso door?" vroeg Nanna.

— Ik hecht er niet aan," verzekerde Teta.

— Neen, 't is genoeg, laten we naar huis gaan," besliste Maria met gezag.

Zij namen afscheid van de kleine dame en de beide jonge meisjes en wendden zich af in een zijsteegje dat hen plotseling omving met stilte en duisternis en waar in de verte aan den huizenmuur een enkel zwak lampje lichtte, door een flauw schijnsel omgeven.

— De bisschop zal boos zijn, en met recht," zei Maria pedant.

— En waarom?" vroeg Nanna bits. „Hij heeft het zich niet aan te trekken als ze roepen: Abasso 1'Austria!"

— Heb je niet gehoord hoe ze schreeuwden voor zijn huis ?" hield Maria vol.

— Maar de bisschop is niet op de hand van Oostenrijk," beweerde Teta.

— Denk je dat hij er iets van zal zeggen in de preek?" vroeg Nanna eenigszins ongerust.

— Ik zou het niet denken," meende Teta. „Don Enrico misschien, die is militant. Maar de bisschop niet,"

In de duisternis bereikten zij hun huis. Maria draaide het electrisch licht op en zwijgend bestegen zij de trap, achter Nanna die zich langzaam van trede tot trede ophief.

— Laten we hopen dat ze ons opendoen," zei Teresa twijfelend.

— Maar Ida moet thuis zijn om te koken," herinnerde Teta.

Maria schelde. In de stilte klonk duidelijk hoorbaar het hijgend ademhalen van Nanna. De deur ging open, Grazia verscheen, bet frisch gezicht tevreden glimlachend.

—Er is een telegram gekomen van den Signorino Micuccio" vertelde zij dadelijk met blijde haast. „H Signor Salvatore heeft het voor u op de schrijftafel gelegd."

— Komt hij?" vroeg Teresa gretig.

— Ik geloof van ja," antwoordde Grazia onder het heenloopen. Nanna was reeds de kamer ingestapt, de anderen volgden. Zij vatte het gele papier op en las overluid:

„Arriveer morgen twaalf uur Orvieto. Zend rijtuig." Met een blijden glans in de vriendelijke oud-omplooide oogen zag zij de anderen aan.