DE HELD.

— Micuccio komt, weet u?" vertalde Nanna hem.

— Waarlijk?" zei de dokter, met blijden nadruk. „Wanneer?"

— Morgen," antwoordde Salvatore. „Hij heeft getelegrafeerd."

— Des te beter, des te beter," zei de dokter, tevreden met het hoofd knikkend en om zich heen ziend. Toen, met een knipoogje naar Teresa:

— Dat zal haar spijten."

— Eh, zij voor Micuccio!" zei Nanna. „Dat is altijd zoo geweest sedert zij kinderen waren."

Teresa glimlachte, de groote grijze met donkere wimpers omrande oogen kwijnend van een teederheid die beloofde veel te geven doch ook veel te zullen eischen. Lusteloos etend met trage bewegingen luisterde zij naar de anderen die den dag van morgen bespraken.

— En hoe is het gegaan met de demonstratie?" vroeg de dokter eensklaps.

— Dat is een mooi schandaal geweest," antwoordde Salvatore, de oogen nijdig toegeknepen.

— Een schandaal?" vroeg de dokter met gewichtige verbazing, de wenkbrauwen hoog opgetrokken.

—- Ze hebben den bisschop uitgefloten, "ging Salvatore voort.

— Neen, neen, zoo is het niet geweest, je overdrijft, "protesteerde Nanna sussend.

— Eh, om de waarheid te zeggen. . . ." begon Maria, het hoofd op zijde, de dikke lippen preutsch gespitst, terwijl de opgetrokken wenkbrauwen de fletse oogjes dwaas vervormden.

— Ze hebben geroepen: Abassi 1'Austria!" zei Teta, met een ondeugenden glans in de bruine oogen. En met een afdoende hoofd- en schouderbeweging zag zij de anderen glimlachend aan.

— Trouwens die demonstraties schijnen mij weinig op hun plaats", hervatte Salvatore met nijdige rimpelplooien om mond en oogen. „Ze moesten de menschen ontzien die rouw dragen. En er is veel te veel rouw."

— De regeering behoorde de demonstraties te verbieden," beweerde Maria pedant.

— Dat kunnen ze niet," zei Teresa verontwaardigd. „Het volk voelt een natuurlijk enthousiasme en heeft behoefte om dat