DB HELD.

— Dat is ze, dokter. Bevalt ze u?" vroeg hij.

— Hoe zoo, Micuccio?" vroeg Teresa gespannen. „Heeft ze je haar portret gegeven?"

— Was het maar zoo!" wenschte Micuccio. „Neen, dit is de geschiedenis. Een fotograaf had de portretten gemaakt van alle studenten van ons jaar. Het portret van dit meisje alleen wou hij me niet geven, dat was tegen zijn geweten. Toen heb ik de heele collectie moeten koopen,"

— Wat een dwaasheden!" zei Salvatore meesmuilend.

— Eh, caro mio!" schertste de dokter. „De liefde! de liefde! Niet waar, Micuccio, als je een gevoelig hart hebt.... ? Maar ze ziet er niet kwaad uit," voegde hij erbij, het portretje nauwkeurig bekijkend.

— Niet kwaad!" zei Micuccio verontwaardigd. „Ik verzeker u dat ze iets buitengewoons is."

— 't Is niet waar," beweerde Maria. „Ik heb haar eens gezien in Bome bij de mis in San Carlo en ze is niets bizonders."

— Jij hebt er hoegenaamd geen verstand van," beweerde haar broer.

Op een vraag van Teta vertelde hij van de hitte in Bome en hoe leeg de stad was, 's avonds bij Aragno, bij Faraglia.... Door den dokter ondervraagd sprak hij over zijn dienst, vertelde van het kampleven, toonde fotografieën die langs de tafel werden overgereikt. De maaltijd was afgeloopen, de een na den ander stond op. Teresa liep heen. Zij verlangde alleen te zijn met de wondere ontdekking die Micuccio's eenvoudige woorden haar hadden gebracht. Stil en snel, om niet te worden teruggeroepen, sloop zij de trap op, naar haar kamer, weldadig koel en vredig stil achter de gesloten zonneblinden. Zij trok een lade open en haalde uit een hoekje, weggestopt in haar gebedenboek een portretje te voorschijn. Het was maar een snippertje papier, geknipt uit een groep die zij heimelijk beneden uit de zaal had weggenomen en later vernietigd. Zij ging op een stoel zitten en tuurde naar het geliefde gezicht, glimlachend van teederheid. Zij gevoelde een ontroerde dankbaarheid, als een blij voorvoelen van komend geluk. Het was waar wat Micuccio had gezegd. Als er reden was tot ongerustheid zou zijn moeder aan hen geschreven hebben. Hoe kwam het dat zij zelve dit niet had be-