is toegevoegd aan uw favorieten.

De bergvriend; alpinistisch tijdschrift-tweemaandelijks orgaan Sektion Holland van de "Oesterreichischer Alpenverein", jrg 3, 1954, no 1, 1954

1954-02

Permanente URL

Aflevering

Pagina

Gebruiksvoorwaarden: Auteursrechtelijk beschermd. Op dit object rust auteursrecht.
Titel: De bergvriend; alpinistisch tijdschrift-tweemaandelijks orgaan Sektion Holland van de "Oesterreichischer Alpenverein", jrg 3, 1954, no 1, 1954
Alternatieve titel: Bergvriend ('s-Gravenhage); De bergvriend; alpinistisch tijdschrift; tweemaandelijks orgaan Sektion Holland van de "Oesterreichischer Alpenverein"; De berggids
PPN: 422839442
Uitgever: Sektion Holland "Oesterreichischer Alpenverein"'s-Gravenhage
Jaar van uitgave: 1954
Aflevering: 1
Publicatiedatum: 1954-02
Aantal pagina's: 28
Taal: Nederlands
Publicatietype: Aflevering
Herkomst: Koninklijke Bibliotheek
Signatuur: NAV T 54
Toegevoegd in Delpher: 05-08-2019

Geen zoekvraag opgegeven
- Ga naar paginanummer (totaal 28 pagina's) / 28
Auteursrechtelijk beschermd. Op dit object rust auteursrecht.
Permanente URL
Aflevering

Pagina

Gebruiksvoorwaarden

Auteursrechtelijk beschermd. Op dit object rust auteursrecht.

Titel

De bergvriend; alpinistisch tijdschrift-tweemaandelijks orgaan Sektion Holland van de "Oesterreichischer Alpenverein", jrg 3, 1954, no 1, 1954

Alternatieve titel

Bergvriend ('s-Gravenhage)

De bergvriend

alpinistisch tijdschrift

tweemaandelijks orgaan Sektion Holland van de "Oesterreichischer Alpenverein"

De berggids

PPN

422839442

Uitgever

Sektion Holland "Oesterreichischer Alpenverein"'s-Gravenhage

Jaar van uitgave

1954

Aflevering

1

Publicatiedatum

1954-02

Aantal pagina's

28

Taal

Nederlands

Publicatietype

Aflevering

Herkomst

Koninklijke Bibliotheek

Signatuur

NAV T 54

Toegevoegd in Delpher

05-08-2019

rubrivk \ ereni^ngsnieuu's Doe dan als de •I SEKTION HOLLAND van de A OESTERREICHISCHER ; BEREIKEN • TOP HOOGSTE EN BESTELT AL UW DRUKWERK BU DRUKKERIJ GOUD Den Haag Hamsierhuissiraai 165-195 Telefoon 33.53.49 NUMMER 1 3de jaargang FEBRUARI 1954 DE BERGVRIEND TWEEMAANDELIJKS ORGAAN SEKTION HOLLAND VAN DE „OESTERREICHISCHER ALPENVEREIN' Redactieleden: • Redactie en B. Baanen Mevr. Lucia Steinbach Ir. W. Sturm • Administratie • Zeestraat 100 • ’s-Gravenhape PIZ PECH 21 April is nog een gewone werkdag, 22 April arriveren wij in Zuoz en 23 April om 3 uur komt het grote ogenblik, dat wij volledig bepakt met rugzak en ski’s op de rug, naar boven trekken, op weg naar de Es-cha Hütte. In Zuoz ligt geen sneeuw meer; eerst een paar honderd meter voorbij het bordje, dat zo bemoedigend de weg naar de Piz Kesch wijst, kunnen wij de ski’s onderbinden. Diep beneden ons zien wij het witte kerktorentje van Zuoz, vóór ons tekenen de zwarte contouren van de Kesch zich af. Om ons heen jubelt het voorjaar in een rijke schat van witte en paarse crocusjes, donzige Felzanemonen, gele boterbloemen en hier en daar zelfs witte erika. Tegen 6 uur ’s avonds komen wij in de speciaal voor ons gezelschap van zes bewirtete Es-cha-Hütte aan. Het is een hele klim geweest voor een eerste dag en na de macaroni met goulasch kruipen wij dan ook al vrij spoedig onder een enorme hoeveelheid dekens De zwarte contouren van de Kesch... Foto M. Dresdeh JOCHFINKEN ONTMOETEN MENSEN Zijn kleding en uitrusting zijn onberi.spelijk. Nimrod zal straks de bergen intrekken en wee het wild. We zien hem over het miniatuur pleintje van St-Jodok stappen. Hij zwaait zijn arm ter begroeting en nu herkennen we onze gecamoufleerde dorpsschoenmaker, die op deze Zondag het verblijf in de werkplaats vervangt door dat in de frisheid van berg en bos. Mijn gedachten vliegen naar een andere jager in het hooggebergte, die ik enkele dagen terug in actie zag, waarbij een luid blaffende hond het wild trachtte op te jagen om zijn baas, die in snelle vaart een zeer steile sneeuwhelling traverseerde, een kans te geven, Maar de Zondagsjager vertrouwt ons toe, dat het wild voor hem veilig is. En zijn guitige oogjes verraden, dat het jachtgeweer slechts tot het gewenste decorum behoort. Een Tartarin in nieuwe stijl! Het busje zet zich in beweging. Slechts enkele inheerhse passagiers houden ons gezelschap. De motor overwint de stijging in het tal op een smalle weg langs de gereguleerde beek. Bij de eerste lïerberg stoppen we en krijgen enkele passagiers gelegenheid hun dorst te lessen. Eén van hen laat bij geen enkele stopplaats de kans om een pintje in de wacht te slepen voorbijgaan. Zijn uiterlijk harmonieert volkomen met dit gebruik. Zijn vrouw begint een gesprek en vraagt naar het doel van onze tocht. Zij vertelt dat ze, evenals wij, het Tu.xerjochhaus zou willen bereiken. Maar daarbij kijkt ze zorgelijk naar fiaar man, die juist de herberg verlaat en op de stofp het bierschuim met de rug van de hand uit zijn snor veegt. Bij Madern verlaten we de bus en tot Kasern probeert het vrouwtje, al wandelend, contact met ons te houden. Doch in de laatste herberg van het dal wordt tenslotte haar ideaal voor deze dag begraven Het weer is in het afgelopen etmaal geheel omgeslagen. Regen eh onweer hebben bewolking gebracht. In nevel bereiken we het Tuxerjoch en even later de hut. Onder het nuttigen van een bordje soep spreken we af, ondanks de nevel, de tocht naar het Spannagelhaus voort te zetten. Dat horen drie bezoeksters. Ze vertellen ons dat ze een internationale cursus in Mayrhofen volgen en deze Zondag gebruiken om het Tuxerjochhaus en de Spannagelhut te bezoeken. Zij missen een kaart en vragen daarom aansluiting. Even later gaan we op stap. De grote modderpoel voor het huis, waarin koeien en geiten een soepele massa gekneed hebben, blijkt voor de dames, die op gewone schoenen wandelen, een grote hinderpaal. Ze waden er echter dapper doorheen en we volgen daarna het met rood aangegeven rotspad. Als de nevel enkele keren het zicht in de diepte vrijlaat, blijkt Italia last van hoogtevrees te krijgen. Zweden, die op haar verzoek het pad mag vinden, loopt uit. Maar als de juiste weg scherp naar links afbuigt, weet ik haar nog bijtijds van het verkeerde pad terug te houden. Het Haagse meisje bewonderen wij, zoals ze met aan flarden gelopen schoenen, opgewekt verder gaat. Kritiek wordt de situatie bij weggeslagen bruggetjes, maar nu natte voeten alreeds geen bezwaren vormen, overwinnen we ook hier. Dan komt de regen en dat wil wat zeggen in het Tiroler land. De regenjassen van het drietal bieden geen bescherming. Juist bereiken we de directe weg van Hintertux naar het Spannagelhaus. Ik adviseer de dames vlug af te dalen en gelukkig sluiten ze een driemogendhedenverdrag. Even later zien wij ze in stromende regen naar Hintertux koersen. Wij stijgen nu en bereiken in dichte sneeuwval de hut, waar we in de keuken warmte vindén. En dan te bedenken, dat we de vorige dag Bolzano verlieten bij een record temperatuur van 35° Celsius! De volgende ochténd zit de Olperer in dikke nevel, het sneeuwt niet meer en we besluiten over de Friesenbergscharte naar de Olperer hut te trekken. Misschien maken we van die zijde een kans de Olperer te lijf te gaan. ' Het blijkt een aardige tocht te zijn. Over de Gefrorne Wand-Kees, die geen moeilijkheden biedt, bereiken we de smalle Scharte. De zon houdt zich niet langer schuil en in het Zuiden zien we Hochpfeiler, Möselc en andere toppen wenken. Op de Scharte bevindt zich een Duits echtpaar. We raken in gesprek en als zo vaak openbaart zich opnieuw de smartelijke tegenstelling tussen de heerlijke bergwereld, met al zijn kameraadschap en hulpvaardigheid, en de achter ons liggende oorlogsjaren, waarin het echtpaar zijn enige zoon verloor. Er is een ernstige klank in dit gesprek en bij het afscheid nemen spreken we onze hoop op een betere toekomst uit. Steil is het paadje aan de Zuidkant. Stiften en Seildrahtsicherung geven steun bij de afdaling langs het nu ondergesneeuwde pad. De gesloten Friesenberghut en het gelijknamige meertje laten we beneden ons liggen en we slaan naar rechts af. Een prachtige wandeling brengt ons bij de Olperer hut. Het huttenboek openbaart dat twee bergvrienden in dit seizoen de hut bezochten. Een tweetal Sektionsleden belooft ons een zonnig terrasje voor het straks te bezoeken Furtschagelhaus. Maar eerst bespreek ik de bestijging van de huisberg, die nog steeds op ons programma staat. De volgende ochtend echter slaat Pluvius onze hoop de bodem in en in plaats van omhoog te gaan besluiten we af te dalen om door het Schlegeistal het ons beloofde zonnige terrasje in beslag te gaan nemen. Helaas, de regen valt bij stromen. ~Sie photographieren den Regen?”, vraagt een der bezoekers me zeer ongelovig, als ik met mijn toestel naar de uitgebouwde serre trek, van waaruit ik inderdaad het terrasje neem Druipnat fladderen twee Jochfinken naar Ginzling, terug naar de bewoonde wereld. Ook de mensen vormen een interessant onderwerp in het onvolprezen Tiroler land. K. GORTER < )rtHtork door H. .1. W. DEN AAN l KEkKEIJ Rrrrrrt met een luid gerinkel loopt in de jongensslaapzaal van het Ortstockhaus de wekker af. Uit drie, vier bedden tegelijk springen jonge gedaanten op, om te beletten, dat door het hatelijke en doordringende geluid alle in de hut aanwezigen wakker worden. Klaarblijkelijk heeft de spanning van de komende dag diverse jongelieden verhinderd te slapen. De spanning is verklaarbaar; die dag zullen 9 jongens, die nog nooit in de bergen waren, en die bij hun aankomst in deze berghut vol ontzag rondkeken naar de reuzen om hen heen, onder leiding van een echte berggids een aanval doen op de 2719 m. hoge Ortstock, die hen reeds vanaf de eerste dag heeft doen watertanden. Zij hadden het niet voor mogelijk gehouden, dat zij in staat zouden zijn deze fraaigetekende berg te beklimmen, doch na een week van steeds groeiende prestaties op het gebied van klimmen en dalen hebben zij langzamerhand toch wel zoveel vertrouwen in zichzelf èn in de mening van hun leider gekregen, dat zij in jeugdig enthousiasme deze tocht zullen volbrengen. Het wordt druk in het waslokaal en in het gezellige eetzaaltje. Eén meisje is mede opgestaan en zorgt er voor dat de 9 ..groten” niets vergeten. Ook één der dames-stafleden verleent haar zeer gewaardeerde medewerking bij het klaarmaken en inpakken van de nodige mondvoorraad, zodat alles van een leien dakje gaat. Buiten is het reeds helder dag. Een lichte nevel verbergt nog de bergreuzen aan de overzijde van het Linthal, doch het is nu al warm. Wat zal het later op de dag weer gloeiend worden 1 Om kwart over vieren is iedereen gereed en prompt op tijd verschijnt Jakob, onze gids. Als we met ons elven, gids, negen jonge knapen en een leider, het plateautje, waarop het Ortstockhaus ligt, afdalen hangen uit alle ramen onze tochtgenoten in de bontste kledij om ons goede reis en behouden terugkomst toe te roepen. Na een klein half uurtje komen we op het laagste punt. dat wij vandaag zullen bereiken, n.l. bij het ons allen bekende meertje, dat ons reeds zo vaak deze week verkoeling bracht na een bloedhete dag. Nu begint de eigenlijke klim. Rustig gaat Jakob vooraan; hij regelt het tempo prachtig en niemand komt in ademnood. Eerst schuin over een lastig Geröllfeld, daarna klimmen langs een rotswandje van enkele tientallen meters, en dan krijgen we het eerste gevaarlijke punt. de Barentritt. Men heeft hier voor alle zekerheid grepen in de rotswand aangebracht, doch het stemt mij verheugd, dat geen mijner jongeren deze van node heeft. De nevel is ondertussen geheel opgetrokken en de hele keten, van Hausstock tot Claridenstock is duidelijk zichtbaar in de klare morgenlucht. Het wordt al warm en de pull-overs gaan uit. de crème wordt op de gezichten aangebracht en Labisan wordt op de lippen gesmeerd. zodat we meer op een stelletje wilden op koppensnellersvaart. dan op een groep Hollanders lijken. Na een korte rust gaan we over het Karrenfeld. met de vele kleine, en grotere sneeuwveldjes in de richting van ons reisdoel van vandaag, de Ortstock. Zo komen we aan de flank van de berg zelf. Deze bestaat uit een tamelijk steil oplopend S)K.-Clivvvfld, d.il oii.s iiiocilijkheden --'I l)u:dL-ii. L.iiKK.iaiii stijgen we. Steeds de neuzen van onze bergschoenen diep in de sneeuw •schoppend komen we hogerop. Enkele kleine glijpartijtjes, doch dat valt erg mee. Vermoeiend is het wel, en warm warm! We zijn blij als we na een vijf kwartier .tinecuwklauteren weer op de rotsen komen. Hier wordt een flinke rust gehouden, die wel verdiend is. Mijn jonge metgezellen genieten met volle teugen. Zij wijzen elkaar op de bergen, die we deze week reeds beklommen. De Schattcnstock 2200 m., de Flatstock 2400 m. en verderaf de beide Eggstöcke op 2459 m. Daarnaa.st ligt een prachtige pyramide, de Hohe Turm, die wel niet zo hoog is als de Ortstock, doch veel en veel moeilijker; dat is nog geen spek voor onze mond. , We kunnen achter ons reeds iets van de Klausenstrasse ontdekken, terwijl we de helling van de Gemsfayren vlak voor ons hebben. Wat moet dat een ideaal gebied zijn voor de wintersport. Jakob vertelt ons het één en ander van zijn gemaakte tochten in zomer en winter, eii dan stappen we weer op. Nog drie kwartier scheiden ons van de top. Over een langzaam stijgende rotsrichel komen we al hoger en hoger, de bergen om ons heen zakken onder ons weg, we kijken er óp in plaats van er tegenaan. De stemming der jongens stijgt met de minuut, Eén enkel moeilijk punt nog, een gladde rotsplaat met één rustpuntje voor de voet, dat door allen met succes wordt overwonnen en dan ligt de top voor ons open, het is precies negen uur. Het is een prachtig gezicht en nadat de jongens van de gids en de leider allen een stevige handdruk hebben gekregen als beloning voor hun prestatie, zetten allen zich op het gladde rotsplateautje neer om eens op hun gemak rond te kijken, De zon straalt meedogenloos op de blote *) knieën en halzen. Meegenomen handdoeken bieden een weinig bescherming, doch de temperatuur is reeds weer boven de 30° Celsius. Het panorama, dat zich aan ons oog vertoont is de moeite waard. Nu wij zo hoog zitten maakt het gezicht op de reuzen van het Tödi-gebied nog meer indruk dan vanuit het Ortstockhaus, Op de Tödi zelf ligt een enorme sneeuwlaag. Met de kijker is dnt goed te zien. De gehele route, die we vóór twee dagen met de bus reden, over de Klausenstrasse, kunnen we van hieruit overzien. Eerst nu zien we goed de vele haarspeldbochten, die men moet nemen voor de pashoogte bereikt wordt. Diep onder ons zien we een meertje, de Glattalpsee, met aan de oever de Glattalphütte. Van hier af gezien lijkt het meer op een hondenhokje dan op een verblijf voor mensen. De medegenomen eetwaren verdwijnen in vlot tempo in de magen der eetgrage jongens. Vele foto s vereeuwigen dit voor hen zo bijzondere gebeuren, waarop zij later waarschijnlijk met zeer veel genoegen zullen terugzien. Om tien uur aanvaarden we de terugtocht. De afdaling over de rotsen vergt nu slechts twintig minuten, zodat we al spoedig weer in de sneeuw staan. Jakob voelt er niets voor dit grote sneeuwveld helemaal af te lopen en hij vraagt ons hem na te doen hetgeen hij zal demonstreren. Met de hakken zo diep mogelijk in de sneeuw laat hij zich glijden, met vele bogen suist hij omlaag en houdt een honderd meter lager halt. De jongens willen en durven wel. Er zijn er bij, die als volleerde Slalomlopers omlaag zeilen, doch anderen maken een gedeelte van de afdaling op het Wij verlieten in het vroege ochtenduur de Braunschwciger IlüUc trokken de Karlesgletscher over en werden ruim een half uur later angeseilt op de Mitterbergferner, De zonsopgang was onvergetelijk mooi al was het om half vijf nog behoorlijk fris. Het was te voorzien dat op die eerste dag na zo'n langdurige periode van slecht weer vrijwel een ieder er op uittrok. Toen wij achterom keken zagen wij telkens groepjes van enkele personen, die ons op enige afstand volgden. Eerst een korte afdaling van het Mittelbergjoch naar de Taschach- ferner en toen kwam een lang traject over de sneeuw tot de voet van de Spitze was bereikt. Jci, dat IS nu de Wildspitze! Daar ligt zij dan. In al haar rust en trots en glorie in de smetteloosheid van de eeuwige sneeuw. Maar het is nog een heel eind, voordat de top werd betreden: daarvoor moest nog 2]/2 uur worden gezwoegd! foio'iilhiini rail 11. (l. IMiilh-r Dan kwam het laatste, en tevens het lastigste stuk. Een ijskoude wind uit het dal langs de hellingen joeg ons om de oren. Maar al onze moeiten werden rijkelijk beloond. Meer dan groots was het panorama om ons heen. Het kruis, sterk beijzeld, schitterde boven onze hoofden. Het aantal toppen, bergen en dalen was te veel om hier te noemen Het was het hoogtepunt van onze reis! Een half uur bleven wij boven; vervolgens ging de tocht over de Taschachferner tussen de Hintere Brochkogl en Taschachwand terug. Laatste pauze bij het Taschachjoch en tenslotte over de Grosz Vernagtferner. Het afscheid van de gids duurde kort. Hij verkoos zo spoedig mogelijk weer huiswaarts te keren. Daar ging hij dan, de stoere kerel van nakomers vernamen wij, dat zij hem nog waren tegengekomen in gezwinde pas naar huis, schijnbaar onvermoeid. Eén ding kunnen wij iedere ~Ber.gsteiger” aanraden: Doet U deze tocht ook eens, U zult er geen spijt van hebben. Met berggroet H. C. MULLER j*c*jiit‘(rii zonder klinimen zonder rufizak Hiit klinkt tantustisch Toch hebben wij allen dit wel ecns meegemaakt, want, wat kunnen wij als bergbeklimmers van groot of klein formaat, die weten van bedriegelijke afstanden tussen de rotsreuzen, van onverwachte temperatuursverschillen. van verraderlijke sneeuwmassa's en peilloze gletschcrspletcn toch intens genieten van een boek over een interessante tocht of een glorieuze beklimming. Al lezende ondervinden we als het ware zélf de moeilijkheden en delen in de voldoening over elk behaald succes. En dat plezier hebt U reeds bij het lezen van een boek! Een verhaal, een levend verslag over een strijd met een gigantische bergwand, uit de mond van de man. die tenslotte zegevierde over rots en ijs. brengt U nog méér in de sfeer, die alle bergsportvacantics vervult: natuur en sportieve prestatie in ideale combinatie. Eind Januari kunnen we weer een 100 % alpiene-avond beleven, want: Karl Blach komt! Deze sympathieke jongeman zal opnieuw met geestdrift en humor vertellen over zijn fjeklimming van de schijnbaar onoverwinnelijke Eiger Nordwand. Hij zal zijn voordracht illustreren met duidelijke overzichtskaarten en een onovertroffen reeks kleurenlichtbeelden. Karl Blach komt: Woensdag 27 Januari in Utrecht, Jaarbeursrestaurant. 20 uur. Kaartverkoop voor Sektionsleden vanaf 25 Januari: voor leden N.R.V.. vanaf 26 Januari, bij de Firma Bastiaanse, Oude Gracht 159 en Sportmgazijn J. Hasselaar. Lange Elisabethstraat 5 en voor zover nog beschikbaar ’s avonds aan de zaal. Donderdag 28 Januari in Amsterdam, Congreszaal van Krasnapolsky. 20 uur. Kaartverkoop voor Sektionsleden vanaf 26 Januari; voor leden N.R.V. vanaf 27 Januari bij onze consul: de heer Mr A. G. Besier, Nic. Witsenkade 8 en voor zover nog beschikbaar ’s avonds aan de zaal. Vrijdag 29 Januari in Rotterdam, Blauwe Zaal van het Beursrestaurant. Coolsingel 48. 20 uur. Kaartverkoop bij onze consuls de Heer en Mevrouw A. M. Knoop, Nobelstraat 47-b: voor Sektionsleden 27 Januari, voor N.R.V.-leden Donderdag 28 Januari en zover nog voorradig 29 Januari ’s avonds aan de zaal. Voor leden woonachtig aan dé Linker Maasoever is telefonische bestelling toegestaan. Voor leden woonachtig in de omgeving van Rotterdam is schriftelijke bestelling toegestaan. In beide laatste gevallen worden de bestelde kaarten gereserveerd tot uiterlijk 15 minuten voor de aanvang der lezing. Voor geen van de avonden is gelegenheid tot plaatsbespreking. bntree ƒ 1,— per persoon, belasting inbegrepen. Allen, die Karl Blach vorig jaar mochten horen, spraken met enthousiasme over de vlotte wijze, waarop deze jonge alpinist zijn avonturen vertelde. Houdt uw avond vrij en komt genieten van de bergsport, zónder klimmen en zónder rugzak! Leii (lag in de Müllerhütte De zon gaat op over de gletscher, die daar in doodse stilte ligt te rusten. De koude der nacht heeft het beekje, dat overdag over het ijs der gletscher zijn weg naar beneden zoekt, doen stollen, opdat zelfs niet het geruis van dit stroompje de nachtelijke rust van het eeuwige ijs zal verstoren. Zo was het gedurende eeuwen en eeuwen. Maar nu, op dit moment, zijn die rust en stilte niet meer volkomen. Er zijn mensen daarboven, alpinisten, die zich nog in het duister van de nachtschemering gereed maken voor hun tocht. Ongeveer een halve eeuw geleden hebben mensenhanden het gewaagd de oer-rust van de Übeltalferner. de grootste gletscher van de Stubaieralpen. aan te tasten door het in ijverig gezwoeg bouwen van een Alpenvereinshütte tegen de voet van een ijsvrije kam. In deze Hütte nu. is het leven al voor zonsopgang begonnen. Mager licht van een kaars of zaklantaarn is behulpzaam bij een vluchtig toilet maken en het bij elkaar zoeken van het weinige bezit dat de bergbeklimmer in zijn rugzak met zich mededraagt. Veel lav/aai wordt er niet gemaakt, want niet iedereen behoeft zo vroeg op te staan. Beneden in de Gaststube wordt met moeite een boterham naar binnen gewerkt: de maag wenst op deze tijd geen voedsel. De koffie is echter al klaar, want de Hüttenwirt en zijn twee gedienstigen rekenen het zich tot eer en plicht als eersten op te staan. Dankbaar wordt de koffie gedronken. Sokken en schoenen, bij de keukenkachel in de nacht weer gedroogd, worden welgemoed aangetrokken, de touwen omgebcnden, en na een hartelijke groet aan Wirt en Madel, verdwijnt het eerste Seilschaft in de schemering. Micrmede is de dag in de Hütte begonnen en weldra vallen de eerste zonnestralen door de dubbele ramen in de sobere Gaststube. De poedel snuffelt al bedrijving rond en schijnt zich goed thuis te voelen op dit eilandje in ijs en sneeuw. Misschien denkt hij met welgevallen terug aan het lekkere vlees dat hij gisteren op een van zijn speurtochten vond in de sneeuw, waar zijn baas het gestopt had om het vers te houden. Niet veel later vangen de werklieden, die reparaties aan de hut verrichten, met hun werk aan en vertrekken de overige gasten. De Wirt bepaalt het menu voor de dag. Dit is spoedig gebeurd, want variatie is nauwelijks mogelijk. Alles wat in deze hut gebruikt of lerhntti' »<#>ƒ (jltelialfenwr *>n Sonklor gegeten wordt, moet per mensenschouder in zeven uur moeizaam klimmen naar boven worden gebracht; voor elke kilo ongeveer 75 cent draagloon. Men beperkt zich dus tot het noodzakelijkstc en wat in een andere Hütte normaal te krijgen is, geldt hier al gauw als overbodige luxe, De weinige hutbewoners verrichten hun dagtaak. De hut wordt schoongemaakt. De kamers en bedden zijn gauw klaar, want linnengoed voor de bedden wordt niet graag verstrekt. Het wassen ervan alleen al vormt een probleem, aangezien ook met water spaarzaam wordt omgegaan. Het enige straaltje water dat er is, komt uit een pijpje, dat onder de hut doorloopt en een twintigtal meters lager uitmondt. De Wirt staat intussen nu en dan op het terras waarop de hut gebouwd is, met zijn kijker nauwkeurig de bewegingen te volgen van zwartje puntjes in de witte sneeuw, van de mensen, op weg naar een top of naar een volgende Hütte. Meer gespannen zal zijn aandacht nog wel gericht zijn op de touristen die zijn hut met een bezoek vereren zullen, zij zijn vrijwel de enige afleiding in het dagelijks bestaan van deze drie mensen, die daar op 3145 meter wonen gedurende de paar zomermaanden, dat normaal leven daarboven mogelijk is, om de voorbijkomende bergtouristen een gastvrij. onderdak te verlenen en hen ook verder te verzorgen. Daar staat hij te turen. Worden zijn ogen nog steeds geboeid door de prachtige aanblik van dit hoog-alpine landschap, deer dc enorme Übeltalferner, omringd door de toppen van de Wilder Pfaff, Zuckerhütl, Sonklar. Botzer en Wilder Freiger. waarvan men van hieruit de .achterzijden ziet? Geeft het zien van deze grootse verlatenheid ook hem nog wel eens een beklemmend gevoel, het gevoel van: ~hoc kom ik hier ooit weer vandaan?", dat ènwillekeurig de touristen wel ccns bckruint? Is het voor hem nog een bijzondere gewaarwording als het geluid van naar beneden rollende stenen hoorbaar wordt, stenen die niet door ’nens of dier naar beneden gestoten worden, doch die door de zcnncwnrmte van hun plaats worden losgemaakt? Beseft hij daarbij, dat onzichtbare natuurkrachten aan het werk zijn, die vanaf het ontstaan van de bergen bezig zijn, zonder haast, maar ononderbroken, steen voor steen, deze bergen af te brokkelen en lager te maken? Of heeft hij slechts aandacht voor de kraaien, die op dit ogenblik steeds rond de hut vliegen cn hiermede slecht weer aankondigen, ziet zijn oog slechts hoe het verblindende Wit van de glctscher langzaam plaats heeft gemaakt voor een grauwe kleur, wat ook slecht weer voorspelt? Ja, maar hij ziet dit alleen, terloops, en ook dc wolken die in de verte komen aandrijven. Hij vclgt het naderen van de twee dragers, die door een touw aan elkaar verbonden, hun zware last nu bijna boven hebben. Dan is hij behulpzaam met het afnemen van de lasten, die aan een ouderwetse balans worden gewogen. Het draagloon wordt betaald en na een dronk en een goede maaltijd vertrekken de mannen al spoedig. De terugweg is nog lang cn het weer kan nu zeer snel omslaan. Zij verdwijnen langs de weg die zij gekomen zijn, die voert langs de Becher, een sneeuwvrije top, waarop het duidelijk zichtbare Becherhaus ligt. Trots ligt dat Becherhaus daar, als een burcht de Italiaanse toegangspoort tot de Stubaier toppen beheersend. De aanwezigheid van deze tweede Hütte. op nog geen uur afstand accentueert de absolute eenzaamheid der wereld hier. Groots moet wel de geest geweest zijn van de mensen die de woning van hun Sektion hiér lieten bouwen, op een plaats die slechts over ijs en sneeuw te bereiken is. Lang waren beide hutten in verval. Sedert kort zijn zij weer bewirtschaftet en kunnen zich in een stijgend aantal bezoekers verheugen. Men zegt dat de goede wijn die er geschonken wordt de hutten liggen juist op Italiaanse grond hieraan niet vreemd is. Het weer verandert. De zon dringt nog maar af en toe door de wolken, die de hut beginnen te omsluiten. De wind steekt op en het begint te regenen. Een gids is blij zijn gezelschap, nog voor het slechtste weer begint, binnen te hebben geloodst. Zijn er nog meer mensen onderweg? Af en toe trotseert iemand de wind, die al tot stormachtig is aangewakkerd, en waagt zich op het terras. Hij ziet echter niets anders dan striemende regen en haast zich weer naar binnen waar het minder koud is. De Wirt liep al een tijdje besluiteloos heen en weer, maar maakt dan toch de kachel aan met het hout, dat hier een gulden per kilo kost, en langzaam vult de Stube zich met behaaglijke warmte. Brood komt op tafel, sardineblikjes worden opengemaakt, er wordt thee gezet en Viertels Wein worden besteld. Ansichtkaarten worden zorgvuldig uitgezocht en menig groet naar huis wordt geschreven. Kaarten worden opengeslagen, reisgidsen geraadpleegd, routes besproken. Men waagt zich aan weersvoorspellingen en vele malen wordt er tegen de barometer getikt. Uit de aangrenzende keuken dringen geuren binnen van soep. goulasch en Schmarren, geuren die veel beloven. Het is de typische sfeer van de Alpenhütte, waarin mensen door het toeval voor een enkele dag zijn samengebracht, mensen van verschillende aanleg en afkomst, die toch spoedig met elkaar vertrouwd raken door het uitwisselen van reiservaringen en bergavonturen. door het bespreken van enthousiaste plannen voor de komende tochten, maar bovenal door de onzichtbare band die hen allen bindt: de Liefde voor de Bergen. Bij het gezellige licht van een petroleumlamp wordt het avondeten genuttigd en daarna koffie gedronken en weer Viertels. De Wirt haalt een oude gramofoon te voorschijn en de vrolijke jodelliedjes, die de ruimte vullen, maken de stemming volmaakt. Bijna is het moeilijk te beseffen op 3000 meter te zijn. Als evenwel het gehuil van de gierende wind rond de hut en de hagel tegen de ruiten tussen twee platen hoorbaar wordt, weet men het weer. Ook het rondje Vermouth dat de Wirt laat schenken, brengt dit feit in dankbare herinnering. Kaarsen worden aangestoken en de matrassen opgezocht. De hoop op beter weer voor de volgende dag herleeft, als een blik door de buitendeur sneeuwvlokken laat zien; op deze hoogte in de zomer een goed teken. Weldra bevindt de Hütte zich in rust en zijn het voor enige uren alleen de elementen die de nachtelijke stilte van Übeltalferner verstoren. A. SCHRRIIDER JOEGOSLAVIË NA 1945 Het artikel van de heer J. Schrcuder in de „Bergvriend” No. 5 van October 1953 IS voor mij de aanleiding geweest, om het bestaande plan. iets te schrijven over de reiservaringen in Joegoslavië, niet langer uit te stellen. Ti /t’ "i n vrouw en ik dit jaar in Joegoslavië doorbrachten, et anders dan het artikel van de heer Schrcuder volkomen onderschrijven. Een berg- K°’’ doorgebrachte vacantie in Joego.slavië is zeer aan te bevelen. De bevolking is zeer gastvrij en behulpzaam. Met de Duitse taal kan men moeilijkheden geeft, is er altijd wel iemand die als De er heen is lang. maar met een onderbreking in Oostenrijk, zeker geen bezwaar. De snelste verbindingen lopen over Salzburg. echter kam ook over Kufstefn f Bregenz gereisd worden. Over Bregenz heeft men weer de keuze uit twee routes. n.l. over Dadgastein en over Brenner-Innichen. Het aanvragen van een visum behoeft, ook geen bezwaar te zijn. De legatie van Joegoslavië Groot Hertoginnenlaan 30, Den Haag. zendt op aanvraag formulieren in duplo. De kosten van een visum ad ƒ 5,70 worden ruimschoots weer vergoed door de 5 % reductie welke op alle spoor-, bus- en bootverbindingen, op vertoon van visum, vvorden gegeven In vrijwel iedere plaats vindt men een reisbureau (Putnik) waar cheques gewisseld en rei.sbiljetten voor trein en boot gekocht kunnen worden TOERVERSLAGEN Enkele van de door de heer Schrcuder genoemde hutten en toppen lagen op onze route, zoals Aljazev Dom. Tominsekweg. Triglavski Dom en natuurlijk de beloning voor de moeite, de Tnglav. De hutten zijn heel goed en niet duur. Op vertoon van de Wmaatschapskaart van de Ö.A.V. heelt men bovendien reductie op verblijlkosten. Na afdaling langs de Komarcawand (zie artikel van de heer Schrcuder) kan men zeer goed overnachten in Dom Savica. waar een geheel nieuw gebouwtje voor bergtouristen in gebruik is genomen.. Voor de wandelaar (ook de niet bergstijger) in de omgeving van Bied. is het zeer Vintna bezoek te brengen aan de Vintgar Klam tu.ssen de spoorstations Vintgar en Podhom. De gunstigste tijd is tu.ssen 11 en 13 uur. als de zon hoog staat, fdet IS een eldorado voor kunstschilders en fotografen. Het water stroomt op enkele plaatsen wild bruisend tussen de stenen, terwijl elders op brede en diepe plaatsen de forellen in het glasheldere water tegen de bodem af.steken AdM tijd over dan kan men de grotten van Postojna (de vroegere Men wfernn""’ 9""" Het zijn prachtige en grootse druipsteengrotten lette er op een Duits sprekende geleider mede te krijgen, tenzij men één van de -Rije°ka de Ad f KI het eiland Rab aan de kust gegaan. Wandelend tussen palmen en aloë's en onder vijgenbomen of zwemmend ,n de blauwe Adria. is een verblijf ook hier zeer aan te bevelet In de Stemernc Alpen zijn ook prachtige tochten te maken, o.a. van Cerklje naar Dom na Krvavcu en verder naar Cojzova Koca. Dit laatste is gedeeltelijk een kamwandehng (alleen voor hen, die geen last van hoogtevrees hebben), terwijl het laatste gedeelte door verweerd kalksteengebergte gaat. Prachtig om te zien. echter wat moeilijker begaanbaar. De markeringen in de Joegoslavische Alpen zijn zeer goed en duideliik Wel was het een bezwaar, dat ntoeilijk voor drilden verkrifpbaar waren. In het Alpenhotel Aljazev Dom konden wij pas een kaart van de Julische Alpen hXr t" overzichtskaartje moc’ten behelpen. In Ljubljana hebben we ons hierover tot de Joegoslavische Alpenvereniqinq gewend en vernamen daar. dat een kaart van de Steiner Alpen in druk was. Wanneer dc2c kaart iiitkomt ontvangen wij hiervan bericht Van de kaart van de Julische Alpen ontvangt U voor de bibliotheek hierbij een exemplaar, terwijl wij ons voorstellen bij het verschijnen van de kaart van de Stciner Alpen U ook daarvan een exemplaar toe te zenden. Dat onze vacantie in het voor ons voordien nog onbekende land zo prettig en goed is verlopen, danken wij in de eerste plaats aan Drs Melchior, die ons zijn „Kleine Führer door Slovenië” in bruikleen afstond en aan de administratie van de Sektion Holland van de Ö.A.V., die ons een afschrift zond van de door Drs Melchior gemaakte reis door Slovenië in 1939. Wij zeggen Drs Melchior en de Sektion hiervoor harteliik dank. , . . ... narcenjK uanß.. i , i i uj In de hoop de belangstelling voor Joegoslavië bij onze medeleden te hebben opge wekt. eindig ik met een Berg-Heil. rUZZLEKIIIiIiIEK Deze keer was het mej. M. A. Kwit.ser, die een puzzle voor ons samenstelde Eert onze grote mannen. De puzzle bestaat uit 11 woorden. 1. is een pas bij Imst 2. stadje bij Napels 3. berg in het Ötztal 4. berg bij de Kemptnerhütte 5. plaats aan de Lukmaniërroute 6. naam van een joch bij Steinach a/Br 7. stad in Frankrijk 8. berg in Glarnischmassief 9. rivier in Brazilië 10. dorp in het Inntal 11. spoorwegstation in het Wallis Bij juiste invullinc) vormen de eerste letters van boven naar beneden gelezen de naam van een zéér bekend bergbeklimmer. De laatste letters vormen van boven naar beneden achtereenvolgens de namen van twee vooraanstaande alpinisten, waarvan de laat.ste. reeds overleden, tevens schriji'cr pun hcr<}hockcri Üplossingen inzenden onder gesloten couvert met in de linkerbovenhoek de vermei ding „Puzzle Februari-nummer" tot 1 Maart 1954 aan onze Redactie, De beste puzzelaar wordt beloond met een bookenbim ter waarde van I ‘5.- Puzzel plezierig en veel succes! VERENIGINGSNIEUWS OP NAAR DE SNEEUW I Onderstaand volgt een lijstje van de skireizen, die deze winter nog door ons worden georganiseerd. De technische uitvoering van deze reizen berust bij de N.R.V. No. 08-6056. Potsdammerhütte. 19/2- 7/3. Reissom ƒ217,—. Leider: Dhr. D. H. H. de Klerk, Haarlem. No. 07-6058. Kólnerhaus. 12/2-28/2. Reissom ƒ 245.—. Leider: Dhr. P. J. Wesselius, Gastricum. No. 09-6058. Kölnerhaus. 26/2-14/3. Reissom ƒ245,—. Leider: Dhr. A. J. Grootegoed, Bloemendaal. Is voltekend. No. 09-6054. Skitrektocht door de Silvretta. 26/2-14/3. Reissom nog niet bekend. No. 11-6049. Skitrektocht door de Stubaier \ pea Reissom nog niet bekend. No. 16-6060, Sk'-rek-ocht door de Stubaier Alpen 15/4-26/4. (Paasreis) _ De reissom voor niet-leden van de Ö.A.V. ligt ƒ 15, hoger. WINTERSPORTLITERATÜUR Het is toch wel gemakkelijk in Amsterdam Uw kaarten, gidsen, plaatsbeschrijvende en technische werken te kunnen kopen bij Gebr. Schroder & Duponfs Boekhandel 516 b/d Leidsestr. Ook voor Zwitserse kalenders VERS VAN DE PERS De beklimming van de Mount Everest, Colonel John Hunt. Uitgave Scheltens & Giltay. A dam. 270 pag. Geh. ƒ 10,90. De geslaagde beklimming van de hoogste berg der aarde bracht in 1953 het hoogalpinisme „in the ncws". De dagblad- en periodieke pers maakte zich van deze gebeurtenis meestér en zo kwam deze unieke prestatie onder de aandacht van welhaast iedereen in de gehele wereld. Toen dan in de laatste maanden van 1953 ook nog de gedurende deze expeditie gemaakte zeer bijzondere film de bioscooptheaters bereikte, beleefde deze rolprent een ongekend succes. Want terwijl ik deze regels schrijf draait deze film reeds voor de vierde achtereenvolgende week in één der grootste theaters van Den Haag. Ondanks deze voorlichting door pers en film, of misschien juist daardoor, bleef de behoefte bestaan aan een volledig verslag van de gebeurtenissen daar in de hoogste regionen van de Himalaya en dit verslag geeft in alle soberheid maar uitermate suggestief Hunts’ hoek onder bovenstaande titel. De expeditieleider schreef deze 270 pagina’s in 30 dagen, op zichzelf reeds een prestatie. Slechts de laatste phase van de tocht vol ontberingen, moeite en zorgen schreef Hillary zelf. Het boek vormt een document over de grootste alpinegebeurtenis dezer eeuw. Het is uitermate volledig en van een beklemmende spanning. Een bijzonder boek over een zeer bijzondere gebeurtenis en ook nog bijzonder verzorgd door Scheltens & Giltay uitgegeven. Alpinistisch Nederland mag deze uitgevers wel dankbaar zijn voor het na Annapurna en Andes door dit derde boek aan de vrienden van de bergen gegeven kostbaar kleinood, dat iedereen terecht zal willen bezitten. B. Baanen ,JCleiner Mensch auf groszen Bergen”. Karl. Lukan. Uitgave: Verlag ~Das Bergland Buch". Salzhurg. Geb. 233 pag. — Op de terugreis van een Paasverblijf in het zonnige Itaüë kreeg ik half April 1953 bovenstaand boek voor het eerst in handen, toen ik in Luzern nog even in een boekhandel rcndneusde. Dadelijk trof mij titel en frisse omslag. Het boek verdween in mijn rugzak en van deze vrij snelle aankoop heb ik geen spijt gehad, want het gaf wat het beloofde in de ondertitel: ~Ein fröhliches Buch um Kletterfreuden und Bergkameradschaft". De auteur behandelt, na een voorwoord van Fritz Kasparek, de Eigernordwandklimmer, in 17 hoofdstukken zijn kennismaking met de bergen in het algemeen en het Klettern in het bijzonder tussen zijn 17de en 27ste jaar. Idij doet dit op een ongemeen luchtige, bepaald humoristische wijze en berghoeken, die tevens humoristisch zijn, behoren tot de zeldzaamheden. Dezer dagen ontvingen wij een stapel berghoeken ter recensie en daartussen vond ik Lukan’s boek dat dus wel niet ~kersvers” van de pers kan worden genoemd, maar dat ik, mede door de illustraties en ondanks de minder geslaagde pentekeningen, gaarne in handen zou zien van onze 3500 leden. Ze zullen er zich, evenals ik, mee vermaken en er iets uit leren. B. Baanen Wagner’s Führer durch Nordtirol, 5e herziene druk 1953, O.Sch. 48.50. Wagnersche Universitats-Buchhandlung, Innsbruck. Middenin het reisseizoen verscheen de nieuwe druk van deze bekende en betrouwbare gids, waaraan een duidelijke overzichtskaart van Tirol, alsmede een plattegrond van de stad Innsbruck met op de achterzijde een straatnamenregister, is toegevoegd. Het plaatsen- en naamregister, dat tevens de routenummers vermeldt, vergemakkelijkt het gebruik van dit, in een handig formaat uitgegeven boekje. In zijn 350 bladzijden bevat het een schat van gegevens en wij bevelen het de wandelaars als de klimmers, die Tirol als reisdoel kiezen, van harte aan. De inhoud wordt in zes hoofdstukken als volgt onderverdeeld: 1. Von Oberbayern durch die nördlichen Kalkalpen nach Tirol (Karwendel gebirge). 2. Unterinntal mit Seitentalern (Kaisergebirge, Aachensee, Zillertal). 3. Innsbruck mit naherer Umgebung (Wipptal 6 Stubaital). 4. Das Oberinntal (Pitztal, Otztal, Sellraintal). 5. Lechtal und Arlberg. 6. 'Vom Montafon ins Paznaun, J. Teyl ONDER DE SEKTIONSLEESLAMP THE WHITE TOWER 't Deed me genoegen di( prachtige boek als nieuwe aanwinst in de Sektionsbibliotheek aan te tfeffeip. Jaren geleden al las ik 't en ’t heeft me in één woord meegesleept toen. Jammer, dat er door 't lange tijdsverloop al veel van de fijne puntjes zijn afgeslepen, maar misschien is 't toch nog aardig iets van de inhoud te vertellen. De schrijver, James Ramsey Ullman, toont zich er een van formaat, ’t Boek is prachtig van compositie en de opzet buitengewoon knap. Tijd van handeling: de laatste wereldoorlog. Plaats: ’n Klein hotelletje in de buurt van de Mattcrhorn. De medespelenden zijn van verschillende nationaliteit. Door internering, door niet meer weg kunnen, door gedropt worden en door voor eigen veiligheid over de grens vluchten Z'jn hier, ik meen vijf man en een meisje bij elkaar gekomen en moeten 't leven onder één dak delen. Onderling vertrouwen is er natuurlijk in geen enkel opzicht. Maar toch leeft in allemaal sterk de wil, éénmaal die reus te bedwingen. De niet meer jonge berggids, die weet, dat langer wachten op zijn leeftijd hem dit misschien voor goed onmogelijk zal maken, is de spil, waar de onderneming om draait. En dan gaan ze. Allen met hetzelfde doel, maar ook .... met de niet te onderdrukken gevoelens van haat, onderling wantrouwen en afgunst. Bij de beschrijving van deze tocht bereikt de schrijver ’t hoogtepunt in zijn werk. Elke stap, die er van nu af aan gedaan wordt, lopen we met hem mee, berekenen mee de kansen van de volgende. En nooit verveelt ’t ons, nooit verliest ’t boek z’n spanning. Steeds weer blijft er ’t wisselende spel van de bezieling in de groep om ’t gestelde doel te bereiken en de zich toespitsende verhouding onderling. Als de Fransman achterblijft, gaan de anderen toch verder. Dit opgeven . . . neen, dat kan niet meer. Meer over dit prachtige werk vertellen doe ik niet. Ik kan ’t alleen maar warm aanbevelen in ons blad ~De Bergvriend ”. Ik geloof niet, dat één van de lezers zal zeggen: ~Neen, dit was ’n verloren weekend! ” Mag ik dan besluiten met de wens. dat onze volijverige bibliothecaresse in de naaste toekomst zal moeten puzzelen, hoe ze aan de vele aanvragen zal moeten voldoen. En .... mogen er meer lulkc waardevollc geschenken voor de Bibliotheek komen! Gorcum. A. W. van ’t Sant- van Bommel LEDEN VAN DE ENGELSE ALPENVERENIGING De president van de Ö.A.V. Sektion Londen, Major Inngham, deelde in een interview mede, dat zeer vele Engelse bergvrienden naar de Oostenrijkse Alpengebieden zijn gekomen. Er zijn vele groepsreizen gemaakt, o.a. naar de Groszglockner en de Venediger-Gruppen. Het plan bestaat om in het voorjaar grote gletschertochten te ondernemen in het Silvretta-gebied en in de Oetztaler-Alpen. Ook zullen tochten gemaakt worden in het gebied van de Granatspitz-Gruppe. DE VERKEERDE BEHANDELING DER SKI’S MET LIJNOLIE. Vroeger was het gebruikelijk de onderkanten der ski's met lijnolie te behandelen, teneinde houtbederf tegen te gaan. Ook thans wordt deze behandeling ten onrechte nog aanbevolen en door de beginnelingen in de skisport opgevolgd. De lijnolie dringt afhankelijk van de houtsoort meer of minder diep in het hout; bij Hickory’s b.v. dieper, bij essenhout minder. De nieuwe merken Ski-wachs, die bij dozijnen in de handel gebracht worden en samengesteld zijn op nitrobasis, verdragen echter geen vet, zodat men het beste doet geen lijnolie te gebruiken, doch een goed merk was. Ook bij het invetten der staalkanten zij men er op bedacht, dat er geen vet op het hout terecht komt. RECTIFICATIE In ons vorige nummer is op raadselachtige wijze een hele zin uit het zetsel verdwenen. Op pag. 1 een skitrektocht over het dak van Tirol alinea 2 ! moesten wij lezen: In ruim 2 uur reed een autobus, waarmede Adam en Eva het paradijs waren ontvlucht, me naar Zwieselstein. CONTRIBUTIE 1954 Onze Sektion, vrienden, kan van sympathie alleen niet bestaan. Ook al doen onze bestuurders hun werk volkomen con-amore, onze administratie brengt noodzakelijke kosten met zich, om van de salarissen van onze employé’s maar niet te spreken. Daarnaast is er de verplichte jaarlijkse bijdrage aan de hoofdkas in Innsbruck. Daarom luiden we nog eens de klok en herinneren U aan de betaling van Uw contributie voor het verenigingsjaar 1954. Ons gironummer 534744 verwacht vóór 16 Februari gaarne Uw storting of overschrijving. Het contributiebedrag achten wij bekend, n.l. A-lid ƒ 6,50; B-lid ƒ 3,50: uitwonende B-leden met toezending van de Bergvriend ƒ3,50 + ƒ 1,— = ƒ4,50. Vrienden, maak het even in orde, volg het voorbeeld van zovele anderen, die reeds aan hun betalingsplicht voldeden. 16 Februari gaan onze kwitanties ter incasso naar onze bankrelatie. U bespaart door thans te storten of over te schrijven ƒ 0,35. Dank voor Uw moeite. Uw jaarzegels 1954 kunt U met spoed verwachten. De Sektionspenningmeester. Advertentietarief t in de tekst 1/1 pagina f 50. 1/2 .. .. 30. 1/4 „ „ 20. 1/8 „ 12.50 op binnenzijden omslag en speciale advertentiepagina’s: 1/1 pagina ƒ 35. 1/2 .. „ 20. 1/4 „ 12.50 1/8 „ 7.50 Wie meer dan één maal wil adverteten en zulke zakenvrienden hebbei wij bijzonder graag geniet de volgende korting op het totaal bedrag van de geplaatste advertenties: voor 2 maal 5 %; voor 3 maal 7J/$%; voor 4 maal 10 %; voor 5 maal 12J^%: voor 6 maal 15 % korting

Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar

BRUARI 1954

ORGAAN SEKTION HOLLAND VAN DE .OESTERREICHISCHER ALPENVEREIN*

)E BERGVRIEND

TIJDSCHRIFT TOT VERBREIDING VAN OE LIEFDE VOOR EN DE KENNIS VAN 0£ BERGWERELD

Permanente URL

Opties voor uitsnede