en wees mij het sublieme, gevoelige profiel, en trok éven aan het touwtje, waardoor de lange, dunne arm een gebaar maakte, statig als het gebaar van een god, en ik schrikte van dat mooi, alsof een doode was levend geworden en zijn ziel uitte in dat ééne,
grandioze gebaar
Ik wist toen wel, dat die poppen daar niet hóórden, evenmin als de statige hindoebeelden, weggerukt uit hun grandioze natuuromgeving, nü op de belachelijke, westersche pleister-voetstukken in de kille vestibule van het Bataviasch Museum.
Dat ééne gebaar was mij altijd bijgebleven, zooals de lijn van een verren, nooit meer teruggezienen berg, zooals een vage, innige
melodie, ééns maar gehoord
En nu ging het, onder de maanlicht-beschenen cathedraal van statige palmen door, naar de muziek toe, die ergens, vèr, kristallijn-fijn, door den nacht klonk, zacht en liefelijk, als van zingende zielen
Onder de droomende boomen, in het zilveren weemoedslicht van de maan, met de avond-
Borel, Henri, "Wijsheid en schoonheid uit Indië : -". van Kampen, [1905]. Geraadpleegd op Delpher op 26-02-2021, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMSFUBA02:000010367:00008