Kleine verschrikkingen

bij Breeman zijn d'r 'n menschen, 'n menschen.... ze staan in de gang - zoo vol as 't d'r is.... Hei-je

nog centen, moe?"

„Je heit centen gehad," rekende juffrouw Klos, beevrig

de "la van de toonbank, waarin 't veterband, knoopjes,

haakjes en 'n doosje met kleingeld, opentrekkend.

De magere vingers grabden er in, uittellend cent

voor cent, goedig-geduldig.

Suus liep terwijl fleurig naar achter om 'r haar wat te kammen, dat de jongen van Horrel in den schommel

had losgetrokken.

„Mot hier geen licht op?" schreeuwde ze van

achter, tastend naar lucifers en ze niet vindend:

„W£ar zijn de lucifers!... Alles raakt zoek! .. . Leg 't dan op z'n plaats as je wat gebruikt! Ongeduldig kwam ze terug, de deuren toeslaand. „Nou, daar leggen ze," wees Jannie.

„Steek-ie 't lich-ie bij groomoe an," schuw zei moeder die bang was voor Suus.

„Dat mot Jannie maar doen," snauwde Suus: „je

ken hier nooit kommen of d'r is wat te doen!

Gehaast omdat de jongen van Horrel, die-met-z nknappe-meissiesgezicht, om den hoek stond te wachten, kletste ze de deur toe, stiet in 't kamertje naast-an tegen