Kleine verschrikkingen
„As-ie ons ziet an de kaai," vrindelijk praatte de moeder: „en zijn vader mist, dan is 't al èrreg genog — en as jij 't nou nog bezwaart" ...
„Wat bezwaar ik?" —, driftigde Mau: „wat ken je beter doen — wa'k je al honderdmaal gezeid heb, as 'm inééns te zegge dat Bram" .. .
„Doe mijn 'tgenoegen," soebatte de moeder: „ik heb de heele nacht legge denke dat-we hadde motte tellegrafeere, al hadde we de kast 'r voor motte beleene. Je ken 'm toch strakkies, as-die 't gehoord heit, weer anspelde" ...
-Hij zit genaaid," zei oom kribbig.
„Dan snij je 'm los."
„Je zal je zin hebbe," sprak Mau uit z'n humeur; „vraag ik jou wat de rozet schadt!"
Nijdig trok-ie 'r an. Maar omdat z'n vrouw 't sekuur had genaaid, most Selien 'r met z'n bot zakmes an peuteren tot de draden loslieten.
Toen, zuur, nijdasserig, lei-ie weer de handen boven de brauwen, turend in de zilver-klotsende, vonkenketsende rivier.
'r Was nog niks te zien.
'n Enkel sleepbootje snee door 't water, schuim in