Kleine verschrikkingen

„As-ie ons ziet an de kaai," vrindelijk praatte de moeder: „en zijn vader mist, dan is 't al èrreg genog — en as jij 't nou nog bezwaart" ...

„Wat bezwaar ik?" —, driftigde Mau: „wat ken je beter doen — wa'k je al honderdmaal gezeid heb, as 'm inééns te zegge dat Bram" .. .

„Doe mijn 'tgenoegen," soebatte de moeder: „ik heb de heele nacht legge denke dat-we hadde motte tellegrafeere, al hadde we de kast 'r voor motte beleene. Je ken 'm toch strakkies, as-die 't gehoord heit, weer anspelde" ...

-Hij zit genaaid," zei oom kribbig.

„Dan snij je 'm los."

„Je zal je zin hebbe," sprak Mau uit z'n humeur; „vraag ik jou wat de rozet schadt!"

Nijdig trok-ie 'r an. Maar omdat z'n vrouw 't sekuur had genaaid, most Selien 'r met z'n bot zakmes an peuteren tot de draden loslieten.

Toen, zuur, nijdasserig, lei-ie weer de handen boven de brauwen, turend in de zilver-klotsende, vonkenketsende rivier.

'r Was nog niks te zien.

'n Enkel sleepbootje snee door 't water, schuim in