De gouden poort

Mara.

O o... ik wil hem zien, ik wil hem zien ... O, o.

' Twee edelvrouwen met haar rechts

af. Stilte.

Een stem.

Dood!

Radboud.

Onmogelijk! Zwijg!... Dood, dood, arme, arme...

En de aarde opent zich nog niet?

De bliksem valt niet in ons slot

In straal op straal van doodend vuur?

De zee komt nog niet aangerend, brullend

Als een verwonde ever, den muil vol schuim?

Gerechtigheid! Gerechtigheid! Helaas, je hebt

Verlaten ons, vrees ik, met deez' voorbeeldeloozen koning.

Onmogelijk, onmogelijk! En er zou niets gebeuren?

In een vuurval van kometen dondert niet

De hemel op ons neer?

Hobbe komt binnen.

Hobbe.

O, afschuwelijke daad, hoogst onbegrijpelijk gebeuren! Nu ligt het omgeworpen, 't schoonste beeld Dat men van mensch zich wel kon denken... 't Is Alma's dolk, Radboud.

Radboud.

't Is ongelooflijk, goeie Hobbe. Zeg zelf:

Is 't mogelijk? Zijn trouwste vriend!

Ik wil 't niet denken,

Ik kan 't niet denken!