Nieuwe Vlaardingsche courant

Wijziging verschijndagen. In. het tijdvak) van 21 Dec. 1931 tot en met 2 Januari 1932 zal deze courant tweemaal verschijnen n.1. op Woensdag 23 December en op Vrijdag 1 Januari. De nrs, van Dinsdag 22, Vrijdag 25 en Dinsdag 29 December 1931 vervallen. Copy en ad. verten tie-o p d rachten voor de nrs. van 23 Dec. en 1 Januari moeten uiterlijk in ons bezit zijn, resp. Dinsdag 22 December, des namiddags 3 uur en Donderdag 31 December, des voormiddags per eerste post. AL WAT LATER KOMT, MOET TERZIJDE GELEGD WORDEN.

In het Nieuwjaarsnummer kan ieder, die dit wenscht, aan Familie, Vrienden

en bekenden zijn Nieuwjaarsgroet brengen. De prijs van zulk eene advertentie, niet grooter dan 6 regels, bedraagt f 1.—; voor lederen gewonen regel meer wordt 25 cents dijberekend. Men wordt beleefd verzocht er voor te zorgen, dat de advertentiën uiterlijk in den morgen van 30 December in ons bezit zijn. Zoo mogelijk ontvangen wij de opgaven gaarne vroegtijdig. HH. Brievengaarders, Correspondenten en advertentie-bureaux- nemen ook bestellingen aan.

Eerste Blad

Duitschlands betalingsvermogen. .— Oudminister Colijn maakt te Genève een goede beurt — Een indrukwekkend betoog over de storende gevolgen der herstelbetalingen voor den wereldhandel. — Ook Japan schaft den gouden standaard af. — Een nieuwe ernstige slag voor den wereldhandel. — De Amerikaansche Senaat en het Hoover-plan. — Betreurenswaardige bekrompenheid. — De Mammon overtreft in populariteit nog steeds de Vredesduif. — De toestand In het Verre Oosten, Reeds eenige dagen worden te Bazel besprekingen gehouden over Duitschlands betalingsvermogen. En nu is het tijdens deze bespre* kingen, dat oud-minister Colijn een goede beurt heeft gemaakt, door een indrukwekkend betoog over de storende gevolgen der herstelbetalingen voor den wereldhandel. Met groote kennis van de economische zijde *■ dezer ingewikkelde kwestie en. met nauwkeurige waarneming, van het economisch leven, zooals zich dit ontwikkelt volgens de wetmatigheid der economische verschijnselen, stelde de heer Colijn in het licht dat verschillende o Staten in toenemende mate dioor de, tengevolge van de politieke herstelbetalingen noodzakelijk geworden toeneming van den Duitscherv uitvoer, tot’afweenmaatregelen gedwongen zijn. ; Het geheele systeem heeft geleid tot een gevoelige storing van den goederen,ruil tusschen de landen en daardoor van den geheelen wej leldhandel! Colijn behandelde het probleem even vrijmoedig en objectief als indertijd in de économische commissie van de Volkenbondsvergadering tri September j.1., waar zijn uiteenzettingen over hetzelfde thema eveneens sterk opgevallen, zijn. De ontwikkeling der laatste maanden heeft de juistheid zijner toenmalige uiteenzettingen en waarschuwingen slechts bevestigd’. Het debat, waaraan alle leden van de commissie deel hebben genomen, bewoog zich op een hoog plan. Het probleem werd grondig in zijn verschillende aspecten behandeld.

Ook de Fransche vertegenwoordiger kon zich niet geheel onttrekken aan den in druk van de door Colijn atangevoerde argumenten. Alleen meende hij, dat de invloed der politieke betalingen op het economisch leven niet zoo aanzienlijk was, als de overige deskundigen aannemen. Het feit van een financdeele storing door de herstelbetalingen heeft echter ook de Fransche vertegenwoordiger .bestreden! Nog moet de toestand der Rijksspoorwegen ter sprake komen. De Duitsche deskundigen! hebben een memorandum' opgesteld, dat aan de commissie zal worden voorgelegd. Na behandeling van deze kwestie is dus het feitenmateriaal over den Duitschen economlschen toestand, bij elkaar gebracht en ligt de weg open voor de conclusies. Of het mo,gelijk zal zijn tot éénparige conclusies te toornen, moet afgewacht worden. ♦ * > • In navolging van Engeland en andere landen heeft ook thans Japan den gouden standaard afgeschaft, hetgeen een nieuwen ernstigen slag voor den wereldhandel beteekent. Immers door cie waardedaling van de yen. krijgt de Japansche exportindustrie nog meer gelegenheid, dan ze vroeger wegens het lage Japansche,loonpeil reeds had, te concurneeren op de wereldmarkt. In ’t bijzonder zal Nederlandsch-Indië de gevolgen van de goedkooper yen, ondervinden en daardoor tevens de Twentsohe katoenindustrie, welke veel naar ons Indië uitvoert, dioch nu in Japan een nog veel ernstiger concurrent krijgt! Ook de Javaansche suikerindustrie, die in Japan een goed afzetgebied heeft, is door de waardedaling van de yen getroffen. In Engeland zijn de meenlngen over de opheffing van den gouden standaard iii Japan verdeeld. In politieke kringen juicht nien het toe, dat wederom een belangrijk land het voorbeeld ■heeft gevolgd van Engeland, wiens eisch tot bijeenroeping varn een internationale valutaconferentie hierdoor steun zak vinden. Voorts wordt erop gewezen, dat de landen met goudvaluta een nieuwen sterken concurrent hebben gekregen en dat zij in Japan een afzetmarkt zullen, verliezen. In handelskringen daarentegen en wel in het bijzonder in de katoenindustrie in Lancashire 'heerscht groote bezorgdheid, aangezien het voordeel dat Engeland door zijn gedeprecieerde valuta tegenover de Japansche concurrentie in Indië en in het Verre Oosten had, weer verloren zal gaan. Ook in de kringen der wolindustrie maakt men zich ongerust, al is het dan ook niet in zoo sterke mate. De katoen fabrikanten te Bombay maken zich zeer ongerust over. het Japansche besluit en vreezen ongunstige gevolgen voor hun industrie. De voorzitter van de Vereeniging van Spinnerijbezitters heeft van de Indische regeering terstond maatregelen tot invoering van anti-dumping tarieven geëischt. In Zuid-Afrika toont een deel der pers, die juist in den laatsten tijd sterk heeft gewezen op de mogelijkheid van Zuid-Afrikaianschen export van wol en andere grondstoffen naar Japan, zich zeer teleurgesteld. De invloed van diegenen, die opheffing van den gouden standaard in Zuid-Afrika bepleiten, is in de laatste dagen sterk gestegen. In Australië vreest men dat de beteekenis van Japan als kooper van Australische wol sterk zal afnemen. In Amerika is groote onrust verwekt voor de exportmogelijkheid naar Japan en naar China. De boycot der Japansche goederen in China, als gevolg v,an het conflict in Mandsjoerije, waarvan de Engelsche industrie wegens het goedkoope pond sterling profiteerde, is een der hoofdoorzaltoen van de financieele crisis ia Japan, zoodat twee derde van den goudvoorraad naar Amerika wegvloeide. Er is dus opnieuw een groot land gedwongen geworden onder de huidige ongunstige omstandigheden den gouden standaard op te geven. In steeds ernstiger mate wreekt zich dit op de geheele wereld, want de terugslag wordt in alle landen gevoeld, omöat de productie van grondstoffen en fabrikaten alsook de handel, welke deze N productie weer ter bestemder plaatse brengt, in onzen tijd' als een groot lichaam aan e’kaar verbonden is, zoodat zieke plekken van invloed zijn op den gezondheidstoestand van het geheel! • * * De Amerikaansche senaat legt in de laatste dagen een betreurenswaardige bekrompenheid: aan den 'dag. Zij ageert hardnekkig tegen het Hoover-plan en de ratificatie van het moratorium Iaat nog steeds op zich wachten. In het Amerikaansche congres speelt zich eigenlijk een zielige c ome die af. De afgevaardigden weten maar al te goed', dat zij per «lot

van rekening het Hoover-plan toch moeten: ratificeeren. Engeland, Frankrijk en Finland hebben al geïnformeerd, of zij op den half-jaarlijkschen vervaldag nu toch aan Amerika moeten' betalen, ook), als het moratorium; nog niet door het Congres gesanctioneerd is. Hoover heeft toen medegedeeld, dat de landen in kwestie gewoonweg maar niet moeten ■betalen, want dat zijn moratorium toch goedgekeurd moet worden. Inderdaad beteekent uitstel hier in geen geval afstel, en het congres bereikt dan ook slechts, dat het Hoover’s prestige in de Oude Wereld leelijk afbreuk doet. De senaat verzet zich tevens met hand en tand tegen de wederinstelling van de sehuldenoommissie, en toont daarmede een echt-Amerikaansche kortzichtigheid, in hun chauvinisme denken de heeren het óók wel zonder Europa te kunnen bolwerken. Zij zien het nauwe verband tusschen: de crisis in hun land en in Europa niet. Zij denken, dat er twee crisissen zijn: één in de Vereenigde Staten en, één in Europeesche staten,, en vergeten, dat er sprake is van één groote economische depressie, een wereldcrisis, die ons werelddeel, zoowel als het hunne, in een staat van verval brengt, die slechts door de Vereenigde Staten en de Europeesche mogendheden, schouder aan schouder, bestreden kan worden. Nu voelen1 de Amerikanen zich nog sterk, maar laten zij hun blikken, eens naar Britannië wenden. Plotseling van machtige, rijlkie wereld macht verworden, tot een land, waar het inflate-spook op den loer ligt, een land, dat geen orde meer 'kan houden in de bronnen van zijn rijkdom, zijn onmctelijke koloniën. Wie zich aan een ander spiegelt, spiegelt zich zacht. Hoover heeft over de hoofden van het Amerikaansohe volk héén Europa de hand gereikt, ei: wordt nu door zijn volk en door Frankrijk op de vingers getikt. Zóó zelfs, dat hij als een zoete jongen heeft ■beloofd, nooit meer met zoo’n stout moratorium op de proppen te zullen komen. De landen der wereld zullen dus nog tientallen jaren'elkander mogen betalen voor den gezamenlijken bok van 1914. Ware het nu maar een boete met preventieve werking! Bracht deze crisis, de straf, het naspel van den wereldoorlog, nu maar den vurigverbeiden eeuwigdurenden, vrede ... Maar neen. De Mammon overtreft in populariteit nog steeds de Vredesduif. Het verdrag van Versailfes is overwinnaars en overwonnenen tot een vloek geworden. Zal dit „verdrag” dan werkelijk nog lange jaren de gansche wereld in zijn verstiikikenden greep houden? * * * i Uit het Verre Oosten valt verder te vermelden het aftreden v,an Tsjang Kai Shek, den president der Ghineesche regeering te Nanking. Men weet, dat 'het tusschen de regeeringen te Kanton en te Shanghai niet botert en dat zelfs de gespannen toestand, ontstaan door het conflict met Japan, niet bij machte was, een verzoening tot stand te brengen. Later ”is wel gemeld, dat er toch eenige samenwerking was ontstaan, doch de berichten uit het Verre Oosten zijn zoo weinig controleerbaar en; er is ook in de moeilijke verhouding met Japan zoo weinig eenheid gebleken tusschen de beide Chineesche-regeeringen, dat van een vruchtbare samenwerking allerminst ge rept mag worden. Het licht in het voornemen van Japan, ondenhandelingen aan te knoopen met de Chineesche regeering met uitschakeling van Nanking. Dit voornemen duidt niet op een sterk staan der Nankingsche regeering, die .thans zonder meer op zij gezet wordt. Tsjang Kai Shek, die reeds lang niet meer aller vertrouwen genoot, is thans als eersfe slachtoffer van een reorganisatie gevallen en verwacht wordt, dat zijn ontslagneming het begin is van een serie wijzigingen in het kabinet. De ontslagaanvrage blijkt te zijn afgedwongen door de Kantonneesche. fractie, aan wier hoofd staan Soen Fo en Wang Hing Wei, revoluionnair leider en lid van de Koeomintang. Men maakte gebruik van de teleurstelling teweeggebracht door de resolutie van den Volkenbond te Parijs, tot het aanblazen van de gevoelens van de vijanden van het bewind van Tsjang Kai Sjek. Chauvinistische studenten en leden van .den linkervleugel van de Koeomintang, die tegen de politielid en den persoon van den demissionairen president zijn, organiseerden onverwijld een handige propaganda. Het is de vraag, of deze veranderingen, te zamen- met het optreden' van een pas nieuw kabinet, in staat zijn dien oorlogszuchtigen toestand in het Verre Oosten te dioen eindigen of minsten* te verminderen, Immer» nog steeds

hebben de militairistische demonstraties van Chineesche studenten geen einde .genomen, terwijl het Japansche ultimatum ten aianzien van de ontruiming van Tsj’ingtsjau door China werd aigawezen,. Een en ander wijst nu niet bepaald op een vredelievende gezindheid bij deze Oostersche volken.

Is het U bekend: Dat Lindbengh de eerste was, die de door China onlangs in ge stelde luchtvaartonderscheiding ontving? Dat er in het jaar 1930 te München een vrouw leefde, die 24 kinderen ter wereld heeft gebracht? Dat in het begin der 19de eeuw te Berlijn gemiddeld op iedere duizend sterfgevallen één geval van zelfmoord voorkwam? Dat ex-keizer Wilhelm in het bezit Is van een talisman, die hij altijd bij zich draagt? Dat di,t kleinood bestaat uit een zilveren zegelring, waarin een zwarte kiezelsteen bevestigd is? Dat te Berlijn een vereeniging van gescheiden vrouwen is opgericht? Dat rtiets .gevaarlijker is dan verstand zonder karakter? Dat wie bij kinderen niet geliefd is, daarvan zelf de schuld draagt?

MCV. Bij de discussies over de gemeentebegrootinig zijn als te doen gebruitoelijk is, alle punten — en het zijn er wellicht eenige honderden — ter sprake gebracht. Vele ervan hebben geringe algemeene beteekenis en beperken zich tot ondergeschikte kwesties van mln. of meer internen aard. Van meer algemeene beteekenis is de discussie over het verkeersprobleem in onze stad geweest, maar ook hier is geen definitief slot te vinden. Men geeft eindelijk toe, dat een. maximum-snelheidsbepaling geen zin heeft. De snelheid waarmede een auto rijdt dient geregeld te worden naar de omstandigheden van. den weg en iedere chauffeur moet op eigen verantwoordelijkheid zijn vaart bepalen. Daaraan dient dan te worden toegevoegd dat op gemis aan beleid in deze ernstige straffen worden gesteld. Maar ook daarmede zijn wij er niet want eer de rechter zijn straf bepaalt wenscht hij nauwkeurig op de 'hoogte te worden gesteld vani de omstandigheden waaronder het beleid 0'f het igernis aan beleid heeft geleid tot een ongeval. En de ervaring heeft wel al geleerd dat reconstructie van de omstandigheden uiterst moeilijk pleegt te zijn. Wat in de eerste plaats daarom noodig is, is meer toezicht van de zijde der politie op de wijze waairop gereden wordt, zoodat ook in gevallen waarop dit geschiedt zonder onmiédeliijk ongelukken te veroorzaken toezicht wordt gehouden. En nu juist aan dit toezicht ontbreekt het in onze stad. Sedert tal van agenten van politie voor verkeersposten noodiig zijn is het gewone straat-toezicht zeer gering geworden, hetgeen onmiddellijto tot gevolg had, dat in de buitenwijken het aantal ongelukken zeer toenam. Wij 'hebben het herhaaldelijk meegedeeld 'dat wij zelf ettelijke vergrijpen tegen de regels van den weg constateerden en juist die vergrijpen zijn aanleiding tot ongelukken. Wanneer niet krachtig kan worden opgetreden tegen die vergrijpen wordt de vrije snelheid een gevaar voor aLle andere. Er zijn een aantal verkeerspunten waar het verkeer links af pleegt te gaan en deze zijn gevaarlijk. Of daarbij het één-richtingsverkeer zal baten is alleen te zeggen wanneer streng toezicht op dat éénrichtingsverkeer wordt gehouden en zelfs daaraan hapert 'het reeds nu ter plaatse waar dit al verplichtend is. De burgemeester heeft wel toegezegd, dat de verkeerspolitie meer zal surveilleeren en wij mogen vertrouwen dat dit helpt, maar ook aan de gewone agenten dient meer verplichting tot toezicht te worden opgelegd. Ten slotte is er een ernstig punt n.1. het laten staan van auto’s op plaatsen' waar zij het verkeer zeer bemoeilijken, Wanneer daaraan geen

aandacht wordt gewijd, blijft veel gevaar bestaan. . Merkwaardig was verder, dat de burgemeester het sluitingsuur der café’s te vroeg acht. Hij wilde dit van half één op één uur brengen en dat van Zaterdagnacht van half twee ook op één uur. Dat zijn nu net precies twee fouten. Wil hij het maatschappelijk leven dienen dan is het gewensoht het sluitingsuur op gewone dagen desnoods op twaalf uur te stellen en Zaterdags op half twee te stellen- -of later. Wanneer hij zelf eens de café’s ging bezien dan zou hij aanstonds bespeuren, dat deze op de gewone dagen- een akelig ikl-ein- aantal bezoekers tot half één heeft — ook al in verband met het feit dat de meeste trams eyen over twaalf hun laatste rit maken — maar dat Zaterdags het bezoek tot half twee vrij druk is. Tegen het dansen heeft de burgemeester geen bezwaar. Hij wil alleen de minderjarige meisjes beschermen. Dat -is een goed standpunt. Het rapport dat onlangs door -de Danscomimissie — door de Rsgeering ingesteld ■— is uitgebracht, heeft gelukkig geen invloed op de opvatting van -den burgemeester gehad. Dat rapport dat heel wat kwasi-wetenschappelijks uitkraamt over het dansen als vermaak en •port, heeft het voornaamste punt over het hoofd gezien ni, het intieme contact dat in ' openbare gelegenheden tijdens het „Zweven door de danszaal” ontstaat en dat tot gesprekken leidt die in hun gevolgen elders beslag krijgen. De overheid moet voorzichtig zijn met al te strengend optreden tegen openbare gelegenheden. Zij zo-u daar wel eens meer kwaad dan goed mee kunnen doen. Wanneer een doodonschuldige vereeniging een feestavondje wil ©rganiseeren- in een lokaliteit die verbonden is aan een café, dan worden er allerlei aanvragen en formaliteiten vereischt, wordt zelfs een onderzoek door de politie ingesteld naar de personen die het bestuur vormen enz. Dit heeft er al toe geleid, dat andere wegen werden ingeslagen o.a. als gevolg van -het feit, dat men het sluitingsuur niet wil bepalen op het verlangde uur. Alles wordt teruggedrongen op particulier terrein, waar juist precies alle toezicht en controle ontbreekt. Wie de geschiedenis van al deze vraagstukken, die zoo oud zijn als de wereld heeft doorgesnuffeld, weet, dat men altijd op de twee gedachten heeft gehinkt: toelaten in het openbaar onder controle ©f verbieden met het gevolg dat clandestien, op particulier terrein alles naar hartelust geschiedt. Over de houding van den burgemeester zijn wij voorshands tevreden. De praktijk moet echter keren wat hij van zijn theorie maakt, zoowel op het punt van auto-verkeer als van alle andere verkeer, HAGENAAR.