De locomotief : Samarangsch handels- en advertentie-blad

.-•kwo-a-aementsprijs voor Indiê f I&.— on. voor Europa f 20.—- per halfjaar, bjj vooruitbetaling. A-dvertentiegelden behalve het segel: voor elke ÏO -w-oorden f 1

tinopel heerschte

Den invloed der Grieken over de andere stammen van het Turksche rijk te keer te gaan, en op hetzelfde oogenblik ben als bondgenooten te gebruiken tegen de Porte, zooveel mogelijk het gezag van de Turksche regeering te ondermijnen en toch de betrekkingen daarmee niet af te breken, dat was de moeilijke taak die Ignatieff wachtte. Men had groote gedachte van hem in Eusland — hij behoort tot de nationaal-slavische partij, die het Kussische rijk geroepen acht de hegemonie van de Slavische volkstammen te voeren — men beschouwde zijn benoeming tot gezant te Constantinopel als een voorbereiding tot de bekleeding der hoogste ambten in bet rijk. In het begin logenstrafte hij die verwachting niet, hij trad in Turkije met een zelfvertrouwen op, dat den Christenen, welke sinds lang niet meer op Rusland gehoopt hadden, vertrouwen deed vatten. Hij stelde zich boven de partijen, gaf beloften aan den een en deu ander, plaagde de Turksche administratie, en nam met een triompheerend lachje schertsend de verwijten op, die men hem wegens zijn dubbelzinnigheid deed, alsof die hem op zijne ongenaakbare hoogte niet aangingen. Ongelukkig was die stelling niet lang uit te houden, hij moest zooveel beloven, wat hij niet gestand kon doen, dat hij ten slotte zijn eigen werk vernietigde, dat soms de Christenen zelven bij de Porte tegen hem hulp zochten, dat zijn bijnaam „vader van de leugen" werd, en dat men herhaaldelijk op zijn ontslag aangedrongen heeft, — Totnogtoe bleef hij door zijn hooge relaties op zijn post, maar zoo niet het toeval hem nog eens gunstig wordt in zijn combinaties is hij meer tot nadeel, dan tot voordeel van zijn land geweest.— Het is echter vooralsnog onmogelijk, een eindoordeel over hem te vellen. Hij is nog pas in het begin van zijn loopbaan, en sommigen houden hem voor den man van de toekomst.— Daarentegen van den anderen meer beroemden Russischen diplomaat, den Minister van Buitenlandsche Zaken, vorst Gortschakoff, laat zich de rekening geheel opmaken. Hij is geen 'Staatsman van den hoogsten rang zooals von Bismarck, die door zijn machtig ingrijpen een andere verhouding in het Europeesch Statenstelsel geschapen heeft, maar hij bezit deu fijnen tact om de behoeften en wenschen van zijn natie meê te gevoelen, hij heeft zijn diplomatie rekening laten houden met de openbare meeuing, met het nationale instinct der Russen, en dat zegt reeds veel. Reeds bij zijn eerste optreden als Minister, na den ongelukkigen Krimoorlog, had hij het geluk een woord uit te spreken, dat hij als het ware uit den volksmond opgevangen had. „La Russie ne boude pas; mais elle se recueille,' (Rusland pruilt niet; maar het keert tot zichzelf in), met die phrase in zijn bekende circulaire na het einde van den krijg, drukte hij tegelijk de stemming en de wenschen uit van het beschaafde deel der Russische Maatschappij. Hij gaf door die vier woorden „la Russie se recueille" uiting aan het algemeene gevoel, dat Rusland onder zijn beide vorige Czars uitsluitend in dienst gestaan bad van belaugeu, aan welke het eigenlijk vreemd was, en dat het nu tijd was aan de volkswelvaart te gaan deuken als het eigenlijke doel van den Staat. „Men moet in die dagen geleefd hebben" zegt een Russisch schrijver, „om zich een voorstelling te kunnen maken van de werking dier woorden.— Een nieuwe periode in de Russische geschiedenis wordt dooi* die phrase ingewijd." Geen wonder, dat Gortschakoff populair werd; ongelukkig deed die populariteit eene sterke schaduwzijde van zijn karakter uitkomen: zijn onbegrensde ijdelheid. — Om de volksgunst te behouden, sloot hij zich bij den opstand der Polen in 1865 bij de nationaalslavische partij aan, wier streven hij te voren niet gedeeld had. Hij had in verzoenenden geest werkzaam willen zijn, nu keurde hij de strenge maatregelen tegen de opstandelingen goed.— Daarvoor werd hij ook bewierookt: geen feest werd gegeven, waarop niet zijn gezondheid gedronken werd, en de toast aan hem werd getelegrapheerd.— Dat het zijn ijdelheid was, die hem die houding aangaf, is moeilijk te loochenen; toch zou men zich eene verkeerde voorstelling vau zijn persoon maken, wanneer men hem voor een bekrompen man hield. Hij is een van de weinige Russen uit de hoogere standen, die een classieke opvoeding genoten heeft, hij voegt nog gaarne in zijne depêches een Latijnsch citaat.— In alles wat Gortschakoff spreekt, schrijft en doet, verraadt hij een aristocraat van geboorte en van verstand; bij den eersten Oogopslag kan men de fijne trekken van zijn gezicht aanzien, dat hij een man is, die veel gedacht moet hebben.— Zijn voorkomen is volkomen eenvoudig en waardig te gelijk. Zijn oudmodisoh» kleading, zijn hooge daa on zwaar fluweelen vest, duidt nog meer aan, dat hij op een afstand van de gewone wereld staat, dat hij zijn eigen smaak kan volgen, zonder zich aan de mode van den dag te storen.— Hij is in één woord een volmaakt gentleman; doch zijn Europeesche beteekenis heeft hij verbeurd.— Evenals hij bij den Poolschen opstand zich meer leiden liet, dan zelf leider was, zou hij weldra een krachtiger geest vinden, die hem verder den weg zou wijzen, welken hij bewandelen moeit. Het was diezelfde Poolsche opstaüd, die Rusland in nauwe betrekking met Pruisen bracht.— De Duitsche Staat was een medeplichtige aan den moord, omstreeks eea eeuw geleden op het rijk van Polen gepleegd, en had zijn deel in den buit gekregen.— Hij had hetzelfde belang als zijn machtige nabuur: de nationale beweging in Polen niet de overhand te doen krijgen.— Pruisen steunde dus met alle macht de Russische politiek; er kwam intimer verhouding tusschen de beide staten, maar aan het hoofd van een hunner stond de meest energieke staatsman zijner eeuw, en weldra werd Gortschakoff door Bismarck op sleeptouw genomen.—

I. Er is een land, wij weten juist niet welk, waar de theologen den stand van de aarde in het heelal verklaren door de bewering, dat zij op een schildpad rust, en waar de twijfelaars de theologen in het nauw brengen door de vraag, wat daD weder het stennpunt van de schildpad is.— Evenzoo wanneer men geconstateerd Heeft, dat de Europeesche politiek zich om Pruisen -ds haar middelpunt beweegt, komt die lastige vraag, waar dan dat middenpunt op steunt. De meesten zijn met een antwoord niet verlegen: de schildpad rust volgens hen op Rusland. Wij voor ons zijn het daarmee niet geheel eens. fir is een tijd geweest, dat alle Europeesche hoven op- Sagen naar Petersburg, een tijd om de geijkte uitdrukking te gebruiken, dat de kippen in Spanje een unr vroeger op stok gingen, wanneer czaar Nicolaas rustte; maar die periode der geschiedenis is gelukkig voorbij. Toch is het niet te ontkennen, dat Pruisen ontzaglijk veel te danken heeft aan zijn stilzwijgend verbond met Rusland, en dat bij eventuëele verwikkelingen in Europa, een groot gewicht in de schaal zal gelegd worden door de houding, die de Czaar zal aannemen Wanneer wij daarenboven zien, hoe in den laatsten tijd Rusland zich voorop dringt, en in alle diplomatieke combinatiën gemengd wordt, wanneer wij zien, hoe Let op het wereldtooneel de rol van beuchaafde en beschavende natie tracht te spelen, door zijn maatregelen tegen slavernij en slavenhandel in Azië, door zijn voorstel om een congres te Brussel te houden, ten einde bepalingen te maken omtrent de betrekkingen in oorlogstijd tusschen de krijgsvoerende Natiën; dan schijnt het niet overbodig, de buitenlandsche Politiek van Rusland gedurende de laatste jaren na te Baan, en een schets te geven van de mannen, welke ***« politiek leiden. Ten eerste wordt natuurlijk onze aandacht getrok• ken door de verhouding, waarin Rusland tot Turkije 'taat. Schijnbaar is het heftige verlangen bekoeld, dat de Russen eens onweerstaanbaar dreef om Constanti••opel als hun hoofdstad te veroveren; maar die offi°iëele kalmte is niet te vertrouwen.— In de geheele üatie is het gevoel nog even levendig: de echte Rus, wanneer over het buitenland gesproken wordt, heeft het °°g op het Oosten gevestigd; voor een krijg tegen de Turken is hij te allen tijde bereid. Nu heeft de Russische regeering met schade en schande geleerd, dat Stambul niet door een coup de mam te nemen is. — Wanneer ooit een aanval op het Turksche rijk gelukken zal, moet eerst de langzame arbeid van den mineur voorafgaan. Tot dat langzame ondermijnen schijnt zich Rusland bepaald te hebben. — Geen land dat zich. daartoe "beter leent dan Turkije. Waar elders vindt men zooveel beweegre denen, godsdienstige en nationale, voor de onderdanen, °m jegens hun overheerschers vijandig gezind te zijn, oln steeds met opstanden te dreigen? De Turksche staatslieden vreezen die ontevredene stemming op zich zelve niet; zij vreezen alleen, wanneer een buitenlandsche mogendheid zich in die twisten -^engt, en daarvan gebruik maakt om haar doel te beïeiken. Dat nu was juist het werk, dat den Generaal lonatieff zoo niet opgedragen, toch aan de hand gegeven was door zijn Gouvernement, toen hij in 1 865 tot gezant te Constantinopel benoemd werd. Dat werk was niet gemakkelijk.— Sinds de Krim°orlog, had Rusland een groot deel van zijn invloed °P de Christenonderdanen van de Porte verloren, en er Was een mededinger opgestaan, die even zooveel beaiag als Rusland had, Turkije te verzwakken, maar in

over de maand September. Eerte kwartier 19 „ Volle maan 26 „

Fkanschs den 4 en 18 Sept. Ekghlsohb, via Muntok k Riouw „ 8 „22 „ SUMATKA'S WBSTKUST, Tblok-Bwong, Bknkoblen, Padang en Atsjin, den Hen en 24en van elke naanrK Muntok en Palembang „ 17en » » » Bokneo's westkust en Billito* „ len „ . w BAtVDJTsaMASsiN en Baweau k Ï8«d „ Macassar, Tmobkojspang en de Molukken „ 17en „ . „ Atsjin met elke Eng. en Fr. mail. Sliaiting van het postkantoor te Samarang. Om de Oost dos avonds te 5 ure.— Om de West des morgens te 8 ore.— Om de Zuid (met eiken spoortrein) des morgens te 61/, ure des voormiddags te 11 ure. Voor geldartikelen van 's morgens 9 tot 's namiddags 3 ure (op ionen feestdagen wordt daarvoor niet gevaceerd) en voor 't frankeeren van brieven, is het postkantoor geopend van 's morgens 7 tot 's namiddags 5 ure.

Uit Soerabaia — De Jongens Weenen Inrichting ontving van den Sultan van Koetei eene gift vau f 300.— — Woensdag-avond had aan boord van het stoomschip »de Tjjger", toebehoorende aan zijne Hoogheid den Sultan van Koetei, een treffend afscheid plaats tusschen onzen gsachten B. gent en zjjne dochter, (ie haren echtgenoot ging volgen naar het verre, onbekende gewest. Aandoenlijk wai de toespraak, die ons Inlandech liDofd van bestuur tot het jonge paar richtte. „Innig doet het mij leed, zoo sprak hjj ongeveer, dat mijne geliefde dochter zoo ver gaat van het ouderlijke huis, maar het i« de bestemming vaa de vrouw, dat zij den man moet volgen, en ik wenscb te berusten in de keus, die gedaan ia, «1 voert zjj mjjn kind over zee naar een land van vreemdelingen. „Want overtuigd als ik ben, dat haar echtgenoot haar toegenegenheid en achting toedraagt en haar goed zal behandelen, z>o is eene liefdevolle woning op verren afstand voor mjj een aangenaam aandenken. „Wee9t elkander trouw en gjj zult gelukkig zijn," zoo zeide hjj vervolgens tot de kinderen, die geknield lagen aan zijne voeten en plechtig beloofden, wat de vader vroeg. Daarop nam Z. H. de Sultan het woord, hoewel hjj door den indruk haast te veel waa aangedaan, om te kunnen spreken. Hg beloofde aan den Regent, steeds te zullen waken voor üjjne dochter, als voor zjjne eigene kinderen, en overtuigd te zjjn, dat zjjn zoon haar zou blgven liefhebben en gehoorzamen, dat de band des huwelijks nimmer zoude kunnen verbroken worden, tenzjj eene hoogere macht zulks wilde. Na elkander sitikkende te hebben omhelsd, verliet de Regent zjjne kinderen. — Nu de Sultan van Kietei vertrokken is, mag de vraag worden gesteld, of van een vorstje van zulk een gebied niet ta veel officieel werk gemaakt is. Al is hjj nog zulk een brave man en nog zulk een sobat van de regeeing, die omstandigheden mochten geen invloed hebben op zijn ontvangst. Desverkiezende kan de regeering hem daarvoor op de eene of andere wjjze beloonen.

Op Borneo's Westkust zjjn tal van zulke rijkjes met Sultans aan het hoofd, maar wij kunnen verzekeren, dat men van hen, zoo zjj te Batavia komen, zooveel werk niet maakt. Hoe zou men hier naar dien maatstaf den koning van Siam moeten ontvangen ? Koetei is groot genoeg, wat het grondgebied betreft, maar over de Dajaksche stammen heeft de Sultan weinig en over de Boegmeezen niets te zeggen. Bljjven over de Koetemeezen. De geheele bevolking wordt door MelvilJ op 60-000 zielen geschat, zoodat men ongtveer daarnaar de macht van den Sultan kan afmeten.— — Wie zal Begent van Bandoeng worden ? De oudste zoon van den overledene is daartoe nog ta jong en onervaren, om nieta anders te zeggen. Wjj gelooven, dat de regeering een goede keus zou doen, door den Begent van Tjiamis daar gedurende eenige jaren ad interim te plaatsen. tSoer. Hand.) Erratum. In ons hoofdartikel van Woensdag jl. ia, in hetgeen daar gezegd wordt over de verwisseling van het communaal in individueel grondbezit in de dessa Toegoe, eene drukfout ingeslopen, die hersteld moet worden. Er staat namelijk „Door een comedieepel een vrucht te herstellen"; dit moet gelezen worden „Door een comedieepel een onrecht te herstellen". De politie heeft gisteren in de kampong Batik een inlander gevangen genomen, in wiens bezit een badjoe gevonden werd, dat eenige weken geleden aan een huisjongen was ontstolen. Hjj beweert d«c badjoe voor 40 cents ge* kocht te hebben van iemand uit de dessa Proembèngan. 't Is voor dea man, die bjj zjjne bnren gunstig bekend staat, te wenschen, dat de verkooper dien handel niet ontkent. Disconto, De Agent der Java-che Bank alhier heeft bekend gemaakt, dat vanaf heden het dieconto van handelspapier en beleeningen met een half procent is verhoogd. De aandacht van een cipier van een gevangenis voor inlanders wordt gevestigd op de bevoorrechting, die men beweert, dat een met drie jaren dwangarbeid gestrafte inlander, genieten zou. Men zegt, dat hjj die begunstiging daaraan te danken heeft, dat hjj altijd ruim van geld voorzien is, en zelfi in de gevangenis nog het bedrijf (wederrechtelijke verkoop van amfi ien) uitoefent, waarvoor hy thans gestraft wordt.— Zjjne lotgenooten moeten daarover zeer ontevreden zjjn. Gisteren reed een Chinees in de Gang Blakang een inlander omver, die dientengevolge op zoo gevoelige wjjze met de hardheid van den grond kennis maakte, dat hij eenige oogenblikken bewusteloos was. Toen hjj weder bjj kennis was gekomen, kocht de onvoorzichtige ruiter met een paar rijksdaalders eene vervolging af. Dobbelen. — Op Moentalan, alwaar de Gouvernements pakhuizen zjjn, wordt des namiddags tusschen I—3 uur aan den publieken weg om grof geld gepeeld. Soldaten en koelies verlustigen zich aldaar met het door den Javaan zoo geliefdkooade „maiu keplek."— Amfioen. — In de kampong Gendingan moet zich ecu Chinees gevestigd hebben, die eerst onlangs uit de gevangenis ontslagen werd, waarin hij drie maanden wegens amfioenhandel doorbracht, en die terstond weder zgn vroeger lucratief beroep heeft opgevat. Uit Japara sehrjjft men ons: Eene op Samarang welbekende Javaansche danseuse, die dezer dagen, in navolging van hare Europeesche susten, eene kunstreis door Japara en Bembang maakte, is, op hare terugreis van laatstgenoemde plaats naar Samaran/, door de politie aangehouden. Bjj een nauwkeurig onderzoek van haar bagage werd in een harer trommels eene hoeveelheid van 80 thail amfioen aangetroffen. De schoone smokkelaarster bevindt zich thans in handen der Japaraache politie. Uit Britsch-Indië. Te Calcutta is de trjdiDg ontvangen, dat volgens een der inlandsche nieuwsbladen de Superintendent der Politie van Bagra een Mahomedaan gestraft heefc, door honden los te laten, die hem het vleesch van 't ljjf trokken. — Te Bombay heerscht onder de kooplieden groote ongerustheid wegens de vooruitzichten van den katoenoogst. Men verwacht, dat er in Engeland onder de katoenhandelaars veel faillissementen zullen voorkomen. — Door een overstrooming van den Ganges zjjn in Nooideljjk Indië 150 koeien en buffels verdronken. — In Ahmedabad is zooveel regen gevallen, dat daardoor 1000 huizen en een groot gedeelte van den oogst vernield zjjn. Hier en daar is een gedeelte van de muren der stad omgevallen.— Een inlander van Nundedroog (Madra») is levenslang verbannen, omdat hjj beproefd heeft, zijn vader en andere familiebetrekkingen levend te roosteren.— Voor den rechter te Calcutta werd onlangs een vreemde zaak behandeld. Een man die jaren lang aan melaatschheid geleden had, werd beschuldigd, zelfmoord beproefd te hebben, door zich door een slang, de cobra, te doen bjjten. Het schjjnt, dat de beet van eenige Inductie slangen door de inlanders als een geneesmiddel voor verscheiden ziekten wordt beschouwd. Daarom had de beklaagde een cobra gekocht, en volgens zjjn bewering had hjj ook bjj het middel baat gevonden.— Een Fransch dagblad zal te Calcutta worden uitgegeven.—