„ledereen moet zorgen dat-ie op een fatsoenlijke
manier van zn rommel afkomt. Als jij rommel in je tuin hebt, dan mik je dat toch niet bij de buurman over het hekje of je gooit het toch niet op het pad waar iedereen over loopt? Nou dan.
Op de aardbol moet het net zo werken. Als een land met afval zit, moet het er zelf voor zorgen dat het daar op een goeie manier van afkomt. Geen rotzooi bij de buren, geen viezigheid in de internationale wateren. Dat is een ethische zaak."
Het is geen wonder dat Eugène Stuik van Greenpeace-Nederland zijn verhaal op deze manier presenteert. Hij is per slot van rekening de chemicus van de organisatie in ons land en dan heb je als Greenpeace vooral te maken met rommel, gevaarlijke rommel wel te verstaan. Als je vecht voor de overleving van de walvis of voor het behoud van het Zuidpoolgebied, gaat het weer om andere Greenpeace-activiteiten. En de acties tegen de Franse kernproeven bij Mururoa, in het zuiden van de Stille Oceaan, zijn weer een ander verhaal. Dat verhaal was de laatste tijd trouwen het belangrijkste voor Greenpeace. Een mens kan niet overal tegelijk zijn, en een organisatie ook niet, en daarom organiseren ze bij Greenpeace de ene actie né de andere. Dit najaar vormden de Fransen het doelwit van de groenevredestichters. Kernproeven tasten het milieu aan, en een eventuele atoomoorlog trouwens ook, en daarom verzet Greenpeace zich tegen de proeven in het gebied rond Mururoa. Dat die actie met een vloedgolf van publiciteit gepaard ging, is paradoxaal genoeg niet te danken aan Greenpeace maar aan de Fransen. Frankrijk nam zichzelf lelijk te grazen, toen een paar mensen van zijn geheime dienst het Greenpeacevlaggeschip Rainbow Warrior (Regenboog Strijder) in een Nieuwzeelandse haven tot zinken brachten.
De twee Greenpeace-schepen Sirius' en 'Cedarler' in actie in een dumpgebied.
Een Engelse kok staat hier aan het roer van de 'Sirius' wanneer het Greenpeaceschip een Belgisch dumpschip volgt.
David McTaggart, voorzitter van de raad van Destuur van Greenpeace International.
Een Canadese zeehondenjager in actie in de omgeving van St. Anthony op Newfoundland. De man heeft zijn haak opgeheven om de babyzeehond de kop in te slaan. Jaarlijks kwam hier de slachtpartij van zeehonden op gang, maar mede als gevolg van de acties van Greenpeace is daar grotendeels een eind aan gekomen.
Greenpeace maakt vaak gebruik van kleine boten om bij voorbeeld het dumpen van afval of het doden van walvissen te voorkomen. Men gebruikt tegenover de tegenstander geen geweld, maar gebruikt het eigen lichaam als middel om tussenbeide te komen.
Een kleine vloot van Greenpeace, onder leiding van het schip de 'Greenpeace', voer de vorige maand naar Mururoa. Doel was de Franse marine te hinderen bij het nemen van atoomproeven. Eerder hadden leden van de Franse geheime dienst de 'Rainbow Warrior' tot zinken gebracht.