Het Parool

15e Nederlandse Kunsten Antiekbeurs Breda Onder auspiciën van het Nederlands Antiquairs Genootschap. 11 t/m 20 april, 14-22 uur, 's zondags, goede vrijdag en paasdagen 10-18 uur. hetlurfschip Chasséveld. Tel. 076-222888. Breda, Holland Tevens expositie: "Toeback-Tabak"

organisatie Bert vanW? INTCRARÏTsrS BV HOLLAND, % MEESTERSERjI ] DINSDAG 21 APRIL 1981 20.15 UUR / SERIES Ml-M3 J CHUNC PIANO TRlö 1 KYUNG-WHA CHUNC vlooi MYUNC-WHA CHUNC cello MYUNC-WHUN CHUNC plano AGFA COMPACT CASSETTE profkwaliteit , J Kaartverkoop vanaf 1 week voor concert aan het bespreeKbu^^^É^Ê

Guikje Roethof en Nelleke Burg zijn twee cabaretières/actrices die niets méér met elkaar te maken hebben dan dat ze hetzelfde vak hebben. Er is nog één overeenkomst; nadat ze alletwee de afgelopen jaren in uiteenlopende produkties werkten zijn ze dit seizoen geheel alleen in het theater te zien. Guikje treedt t/m 26 april van donderdag-zondag in de Stalhouderij op, Amsterdamse kleinste theatertje aan de Eerste Bloemdwarsstraat 4, tel. 262282. Voor de liedjes houdt zij een pianist (Ad van Dijk) achter de hand. Nelleke bespeelt vanaf dinsdag de Kleine Komedie (t/m 26/4) aan

de Amstel hoek Halvemaansteeg. Begeleiding combo Henk Sprenger. Guikjes naamloze eenpersoonsvoorstelling begint om 21 uur, een aangenaam tijdstip. Zij zingt buitenlands werk zoals Torn Lehrers „Masochism Tango", Lennon & McCartney's „Help" en het niet minder beroemde „My man". In de oorspronkelijke versie, vertaald en nieuwe, eigen liedjes. Dat alles tussen monologen door. Ongeveer dertig onderdelen. Over de inhoud zegt ze dat 't met de bijbel niets te maken heeft, met politiek iets meer. „Als u wilt horen hoe het repertoire van Ella Fitzgerald, Billie Holliday, Peggy Lee, Ingrid Caven en Evelyn Künneke in 't Nederlands klinkt kan ik u aanraden te komen".

Nelleke Burg is al sinds oktober in de weer met haar „One woman Show" waarvoor vooral Freek de Jonge en Ivo de Wijs en verder Canci Oeraedts (met Helmert Woudenberg ook regie-aanwijzingen), Jan Boerstoel, Mensje van Keulen teksten leverden. Haar programma wordt aangeduid als „een wervelend rariteitenkabinet, hoewel met verstilde momenten, een show waarin c'le elementen tesamen op een wonderlijke manier Nelleke's veelzijdigheid bewijzen". Henk Sprenger — die het combo aanvoert — schreef veel van de muziek. „Muzikaal komt zowel corduroy als terlenka aan haar/zijn trekken", wordt de bezoeker voorgehouden. En het programmaboekje informeert verder dat een avond Nelleke „als de plotselinge alleenstaande vakvrouw" op het eerste gezicht een drama mag lijken maar dat het dan „een verrukkelijke show" wordt „waarin ze huilt, lacht, zingt, musiceert, imiteert en knokt om zichzelf te handhaven". HV

Guikje Roethof, alleen in De Stalhouderij toto ERIC CMX

Nelleke Burg, alleen in de Kleine Komedie «MO WILLEM DIEPRAAM

CENTRUM heeft in het eigen theater aan de Leidsekade 90 een hoop te bieden. In de grote zaal t/m 18e „De ziekte die jeugd heet" (Ferdlnand Bruckner) in de regie van Rudolf Lucieer met Ingeborg Elzevier, Henriétte Tol, Jules Hamel, Lettie Oosthoek e.a. (Matinee 16e). In de kleine zaal steeds van dinsdag-zaterdag „Strategie voor twee hammen", solo van Raymond Cousse door Luk van Mello (matinee 23ste). Elke donderdag en vrijdag als lunchvoorstelling om half één „Uitgestelde vragen", van Peskens (=Van Oorschot) met Coby Stunneberg en Ben Hulsman. FRISO WIEGERSMA is een van de medewerkenden aan het satirisch theaterprogramma „Volg jij die serie?" dat Maeve van der Steen en Hans van der Woude dinsdag en woensdag in de Meervaart spelen. Overigens is Friso niet te zien, hij leverde ideeën voor aankleding en teksten. In deze show lopen het dagelijks leven èn een zoetsappig tv-verhaaltje dooreen en dat levert 'n uiterst ontspannend avondje op. Mèt muziek door Cees Bijlstra's combo. MICKERT gaat t/m 2 mei door met „Even kijken", het experimenteel theaterfestival dat de bezoeker elke avond de keuze uit verschillende produkties biedt. Vanavond en morgen nog Leo Kern (tenor), Leeny Sack, Mollie Davis & Sage Cowles. Vanaf dinsdag nieuwe mensen, nieuwe voorstellingen. Inl. 236777.

SATER zit in de problemen. Wegens ziekte van een der speelsters wordt de nieuwe produktie „Zal ik je moeder even geven?" van Peter de Baan met invalster Maroesja Lacunes alleen vanaf woensdag vier avonden als try out gespeeld. In De Balie t/o City. Vanavond en morgen is nog eens „Het verhoor" te zien, gesprekken van een bedrijfspsycholoog met een chemiearbeider over diens promotie. Hoe iemands privéleven aangetast kan worden.

SPRINGPLANK is de jongerenafdeling van het Nederlands Dans Theater. Nooit in Amsterdam te zien maar dinsdag wel in het Cultureel Centrum in Amstelveen met drie korte balletten: Pavel Smoks „Musikalischer Spass" (Mozart), Leigh Warrens „Sense of occupation" en Michael Pinks „Summer days" (Bartok).

JAMES BALDWIN, de Amerikaanse schrijver die altijd op de bres staat voor de rechten van de negers (hij komt zelf uit de Newyorkse zwarte wijk Harlem), houdt morgenmiddag om vier uur een lezing voor het Nederlandse PENcentrum. Plaats: Centrum Bellevue, Amsterdam, toegang gratis. Maandagavond om half negen praat hij in het Haagse HOT-theater met James Holmes. De toegang tot deze bijeenkomst, die is georga niseerd door Bzztöh, is tien gulden. Baldwin is vooral bekend geworden door zijn boeken over de rassenkwestie. Maar hij schreef ook over homoseksualiteit. Behalve romans schreef 'hij essays en enkele toneelstukken. Zijn eerste boek was „Go teil it on the mountain" ('52). Boeken van hem werden ook in het Nederlands vertaald.

LITERAIRE ONTMOETIN-

GEN in de Populier in Amsterdam. Zondag om half negen een gesprek van Mineke Schipper met Micere Githae Mugo, een schrijfster uit Kenia. Ze is auteur van essays en wetenschappelijk werk, maar ze schreef ook toneelstukken. Micere Mugo doceert aan de letterenfaculteit in Nairobi.

Vanavond, morgenavond (acht uur) en .zondagmiddag (vier uur) komt in /Lmsterdams Soeterijntheater een Chileense groep met het stuk „Tnas Marias y una Rosa" (Drie Maria's en één Rosa). Het speelt rond een werkplaats waar wandkleeöoes worden gemaakt door vrouwen van werklozen. Het stuk toom. hoe werklozen zich in dat Zuidainerikaanse land in leven houden, het laat de noodsituatie zien waarin vrouwen er verkeren, het zegt iets over de verhouding man-vrouw én er wordt veel gepraat over artistieke problemen.

De groep Taller de Investigacion Teatral sp.*.lt in het Spaans. Met de Nederlandse samenvatting van het Soeterij-n-theater moet het echter redelijk te volgen zijn.

De vier actrices die het stuk spelen hebben, toen ze nog op de theaterschool ..aten, anderhalf jaar lang het reilen en zeilen van zon werkplaats i gevolg. Er zijn veel van die werkplaatsen in het hele land, vertellen ze. Niet alleen voor vrouwen van werklozen, maar ook voor vrouwen van vermiste politieke gevangenen. David Benavente, de leider van de groep, heeft met het door de actrices aangebrachte materiaal dit stuk geschreven dat veertien maanden achtereen in Santiago de Chili voor allerlei soorten publiek is gespeeld. Hij vertelt dat de kleedjes vooral naar het buitenland verkocht worden en dat de vrouwen die ze maken daar bijna allemaal familie hebben. Dat geeft het werken een speciale aantrekkingskracht. „Als je naar het stuk kijkt," vertelt hij, „zie je iets erg Chileens. Je ziet vrouwen aan het werk, niet met de was, maar met iets artistieks. Ze maken iets moois en ze praten er veel over: gewone volksvrouwen die over artistieke zaken praten! De vrouwen die het werk doen zijn ongeschoold, ze krijgen alleen een thema op. En altijd moet er de Andes opstaan." „De actrices die dit spelen kennen die vrouwen heel goed en ze ontdekten details die het uitbeelden boeiend maken. Daardoor kijk je niet naar clichés. Maar al tekent het stuk de realiteit, het is geen fotocopie van die werkelijkheid. Het heeft geen boodschappen, geen ideologie, het is een portret." Regisseur Raül Osorio: „Onze groep wil de werkelijkheid van een aantal sectoren van de Chileense samenleving weerspiegelen. Die werkelijkheid, die zo vaak wordt verduisterd en verdraaid. We willen de mensen de waarheid over het leven laten zien." A. v. B. J.

Overzicht van de grote tentoonsteHingszaai met dne cirkelconstructies van Bruce Naumann

JCRGEN BRODWOLF is een Zwitserse kunstenaar (1932), die zich zijn hele loopbaan — sinds het midden van de jaren vijftig — met de menselijke figuur heeft beziggehouden. Hij doet dat op een allesbehalve traditionele manier. Brodwolf probeert steeds een-middenweg te vinden tussen het platte vlak van het schilderij en de driedimensionaliteit v;an een beeldhouwwerk. Zijn figuren bestaan veelal uit platgewalste stukken lood, in een menselijke vorm geknede verftubes e.d. De laatste jaren worden zijn figuren ook met linnen omwikkeld, zodat mummi-achtige objecten ontstaan. Ondanks de soms geringe afmetingen van zijn werk (de tubes zijn bij voorbeeld op stukken karton van 60 bij 50 centimeter geplakt) slaagt Brodwolf erin een grote mate van monumentaliteit te bereiken. Het meeste werk is sterk dramatisch geladen; de figuren — hoe abstract de vormgeving ook is — lijken in de meeste gevallen het slachtoffer van een onontkoombaar noodlot. Brodwolfs recente werk is te zien bij galerie Brinkman, Kerkstraat 105, Amsterdam. Tot 6 mei.

ELI CONTENT (1943) werd in 1974 opgenomen in de Ateliers '63 in Haarlem. Sindsdien heeft hij zich fanatiek met de schilderkunst beziggehouden. In de loop der tijd werden zijn doeken met steeds meer verf bedekt. Content verdeelt zijn immer vierkante doeken in regelmatige vierkanten, die hij vervolgens wegschildert. In sommige gevallen blijft dat stramien heel onopvallend zichtbaar in de korte streken verf en stippen. Aanvankelijk lijkt de manier van schilderen volstrekt willekeurig, maar bij nadere beschouwing worden de ritmiek en de beperkingen van de vrijwel vierkante verftoetsen zichtbaar. Hoewel Contents werk een uiterst beheerste indruk maakt voel je als het ware de onderliggende spanning en emoties. Veel is terug te voeren op de joodse afkomst van Content. Hij gebruikt bij voorbeeld veel wit in zijn doeken (de doodskleur in het joodse geloof). Het recente werk van Content is te zien in zalen 24 en 25 van het Stedelijk Museum van Amsterdam.

Object van Jorgen Brotwoff

Een van de wezenlijke kenmerken van de zo genoemde „grensverleggende" kunst van de afgelopen twintig jaar is het aan de orde of aan de kaak stellen van ons waarnemingsvermogen. Veel kunstenaars hebben door middel van schijnbaar simpele beelden en in korte teksten aan de grondvesten van onze visuele wetmatigheden gemorreld. Bruce Nauman (1941, Indiana) is een van de belangrijkste van hen.

Op zeer uiteenlopende manieren heeft Nauman sinds het begin van de jaren zestig de ruimte onderzocht. Heel concreet deed hij dat met het in neon letters schrijven van zijn naam, lang uitgerekt, alsof hij „op de maan geschreven was" (te zien in het Amsterdamse Stedelijk Museum). Later, in de jaren zeventig, richtte zijn onderzoek zich meer en meer op ruimtelijke objecten waaraan geometrische vormen ten grondslag liggen. In het rijksmuseum Kroller-Müller op de Hoge Veluwe wordt aan dat laatste aspect bijzondere aandacht besteed. Nauman komt uit dit grote overzicht weer te voorschijn als een origineel kunstenaar, die het zichzelf en de kijkers niet gemakkelijk maakt. Het betrekkelijk kleine aantal grote „beelden" geeft heel precies aan hoe Nauman het begrip ruimte aanpakt. In Kröller-Müller zijn bijvoorbeeld enkele laag bij de grond geplaatste ster-achtige, uit gietijzer geconstrueerde objecten te zien, die op het eerste gezicht niet meer zijn dan sterachtige figuren. Maar Nauman neemt een loopje met ons kijken. Wat even lang lijkt, is verschillend van lengte, wat stevig in elkaar lijkt te zitten verkeert in wankel evenwicht.

Dat blijkt het duidelijkst uit de grote cirkel-objecten van glasfiber waar de kleuren groen, geel en rood in verwerkt zijn. Veraf lijken het niet meer dan drie fraai en evenwichtig geplaatste ringen. Al gauw begin je aan de eigen waarneming te twijfelen. De ringen verschillen van elkaar; binnen is bij de andere ring buiten; de afwerking is zonder meer slordig, opzettelijk slordig; de zo stevig lijkende ringen hangen aan draadjes aan het plafond, een enkele beweging met de schaar en weg is het beeld. Nauman speelt een ingewikkeld, soms irritant en vaak raadselachtig spel. Wie daar aan mee wil doen krijgt waar voor zijn geld. jbk

AMERICAN BALLET THEATRE geeft in de Metropolitan Opera (20 april-13 juni) tien nieuwe produkties en vier avondvullende werken. Als openingsgala: „Raymonda" in de choreografie van Mikhail Barisjnikov, „Les Rendezvous" van Frederick Ashton, Twyla Tharps „Push comes to shove". Van Balanchine zijn in de loop van de serie te zien „Prodigal son" en „La Sonnambula". Paul Taylor maakte „Airs" voor de groep en bewerkte Nijinski's „Afternoon of a faun". LENA HORNE keert zeven jaar na haar laatste optreden op Broadway (met Tony Bennett) terug in New Vork. Haar show „The lady and her music" start de 12e mei in het Nederlander Theater. Er komen zangers en dansers bij en de choreograaf van de hitmusical „Ain't misbehavin" (Arthur Faria) bedenkt de dansnummers. ZIZI JEANMAIRE lijkt alle problemen met haar rug overwonnen te hebben gezien het feit dat zij vanaf de 16e speelt in de musical „Can Can" van Cole Porter (Minskoff Th.). ELIZABETH TAYLOR is tien weken te zien in Lillian Hellmans stuk „The little foxes". Met o.a. Maureen Stapleton. Eerste voorstelling 29 april, Martin Beek Th. NEIL SIMON heeft weer een stuk geschreven, „Fools". Het is geregisseerd door Mike Nichols en sinds kort in het Eugene O'Neill Th. te zien. John, de zoon van pianist-in-ruste Arthur Rubinstein, speelt de hoofdrol. FARLEY GRANGER die vooral bekendheid kreeg door zijn rol in Hitchcocks „Strangers on a train" heeft in de jarenlange hit „Deathtrap" — van Ira Levin — de hoofdrol overgenomen. GLENDA JACKSON speelt sinds kort — tegenover Jessica Tandy — „Rosé", een stuk over een getrouwde onderwijzeres die haar behoefte aan emancipatie niet in praktijk kan brengen. Nog tien weken te zien in het Cort Th. 42ND STREET, de musicalversie van Busby Berkeley's gouden showfilm met Ginger Rogers, Ruby Keeler, Dick Powell, is de hit van New Vork. (Mèt „Sugar Babies" waarin Mickey Rooney en tapfenomeen Arm Miller schitteren). Geen sterren in „42nd Streef' maar wel een massa dansers.

Nederlandse gezelschappen brengen oorspronkelijk toneel in België en Belgische doen dat hier. Daar komt de uitwisseling op neer waarbij acht gezelschappen betrokken zijn en negen steden: vijf hier en vier daar.

Globe, Centrum, Theaterunie en Theater gaan de grens over met respectievelijk „Cécile" (Mia Meijer), „Een moeder" (Josine Simons- Mees), Vluchthavens" (Rob Bognèr) en „Schakels" (Heijermans).

De Koninklijke Vlaamse Schouwburg stuurt „Magie Rouge" (Michel de Ghelderode, regie Jo Dua) met Chris Lomme. Te zien o.a. in Haarlem (17, 18) en Amsterdam (20). Het verhaal van de vrek Hieronymus ergens in de middeleeuwen Hij is meer dan een gierigaard; zijn zuinigheid haalt onbereikbare hoogten. Hij drinkt en eet slechts in gedachten en leeft — in zijn gouden kluis — afgesloten van/ zwevend boven de gewone wereld. Hoofdrol Ronny Waterschoot. Mechels Miniatuurtheater brengt de 27ste in Amsterdam (alle opvoeringen in Stadsschouwburg). „Tot nut van 't algemeen" (Walter van den Broeck). Over de weigering van een door de maatschappij afgeschreven man om stil en nutteloos te sterven. Van dezelfde schrijver brengt BENT (in het verleden met uiteenlopende produkties hier, bij voorbeeld „Claustrofobie" op teksten van Hugo Claus) „Au bouillon Beige", vrolijk volkstoneel met 'n dubbele bodem. Jo de Meyere, Armelies Vaes en Willy van Heesvelde spelen hierin. „Een spel van zo weinig mogelijk geven en zoveel mogelijk nemen. Een schrijnende gebeurtenis, de verdeling van de buit; van de jeugdherinneringen en de gekoesterde dromen". Haarlem 23ste, Adam 28ste.

Hugo Claus' „Vossejacht" is gebaseerd op het gelijknamige stuk van Ben Jonson (1606). Met Rudi van Vlaenderen, Magda Cnudde e.a. (Het stuk werd voor 't eerst door het Amsterdams Toneel gebracht in 1972.) In Amsterdam op 5 mei, Den Haag 25/5. Inlichtingen over alle voorstellingen 040-117555. HV

Koning „Toet", het vervormde beeld dat een Hologram oplevert toto Nieuwenhuys/V d. Bom

DE BRITSE formatie Fischer-Z momenteel in Nederland. Vanmiddag kreeg deze groep rond ex-psychologie student John Watts een gouden plaat uitgereikt voor de tweede lp „Going Deaf For A Living". Enkele weken geleden verscheen de derde lp „Red Skies Over Paradise", waaruit blijkt hoezeer John Watts als zanger, songwriter, toetsenman, gitarist en medeproducer een sleutelpositie inneemt. Het voor deze tournee uitgebreide trio is vanavond te zien in Utrecht (Vredenburg). Morgenavond Paradiso, Groningen (18) en Nijmegen (19). Voorprogramma viermansgroep Stanley Frank.

MUZIEK VAN FORTNER — Wolfgang Fortner, de 73-jarige Duitse componist, komt morgenavond aan het hoofd van het Nederlandse Kamerorkest twee eigen werken in Amsterdams Grote Zaal voorstellen: „Immagini" en „Variaties" voor groot kamerorkest zonder blazers. Bovendien dirigeert hij stukken van Handel en Schubert (ook zondag in Rotterdam en maandag in Den Haag).

JOHANNES PASSION — Bachs Johannes Passion klinkt morgenavond in de magnifiek gerestaureerde Grote Kerk van Monnickendam dank zij de daar actieve Cantorij 0.1.v. Rudolf Grasman. Behalve een reeks vocale solisten werkt ook het Amsterdams Kamerorkest aan deze traditionele uitvoering mee.

SONATES — Drie sonates vullen het programma dat de violiste Emmy Verhey en de pianist Frédéric Meinders zondagmiddag in Amstelveens Cultureel Centrum aanbieden. Het betreft stukken voor piano en viool van Mozart en Beethoven en daartussen in prijkt de sonate voor viool van Moart en Beethoven en daartussen in prijkt de sonate voor viool alléén, Bartök voor Yehudi Menuhin schreef.

CHOPIN-SENSATIE — In vier Nederlandse steden is dezer dagen de Joegoslavische pianist Ivo Pogorelic te horen, die in het laatste Chopin-concours in Warschau zoveel sensatie verwekte, toen hij niet tot de finale werd toegelaten, waarop Martha Argerich uit de jury stapte en de voorzitter hem voor een (luid bejubeld) extra concert uitnodigde. Pogorelic speelt Chopin, Schumann en Ravel zondagavond in Utrecht, daarna volgen Rotterdam (14), Amsterdam (15) en Nijmegen (30 april).

CELLIST — De Amerikaanse cellist Jeffrey Solow, die door de befaamde Gregor Piatigorsky werd opgeleid en o.a. in New Vork al sterk de aandacht trok, strijkt woensdagavond voor het eerst in Amsterdams Kleine Zaal neer, waar de pianist Gérard van Blerk hem terzijde zal staan. Het programma belooft composities van Boccherini, Barber, Schubert, Debussy, Schumann, Gluck en Davidorff.

Echt ruimtelijke, drie-dimensionale foto's, zo kan men hologrammen het simpelst beschrijven. Wie er een flink aantal bij elkaar wil zien moet in de Amsterdamse Warmoesstraat alle trappen op in de Koopermolen. Daar is sinds kort de „Hologrammen Gallery".

Bij gewone fotografie legt een film als negatief een platte weergave van iets vast, precies zoals de lens net zag. Bij holografie is dat negatief op het oog één egaal-grijze massa die echter wel alle informatie bevat hoe al het licht dat van het onderwerp kwam zich gedroeg op de plek van de film. Dat moet dan wel laserlicht zijn. Door omgekeerd die laser op dat grauwe stuk film te richten herstelt men het licht dat van het voorwerp kwam.

Dat is intussen weg, maar het lijkt er weer te staan, helemaal echt. Een stapje naar links en men ziet de ene zijkant, een stapje naar rechts en de andere zijkant wordt zichtbaar en ook wat achter het ding verborgen was. Het aardige is dat die weergave ook met gewoon licht mogelijk is en zulke dingen hangen in de Koopermolen. Niet alles maar wel het een en ander is ook te koop, tegen pittige prijsjes. Een treintje bijvoorbeeld dat zo uit de lijst naar voren stoomt. En voor aan een halsketting hangers met dobbelstenen of een beeldhouwwerk. De man achter de gallery is Gied Jaspars en als men hem hier treft kan hij een opgewekte voordracht

houden over de groo* mogelijkheden. In jj beeld. Of in samen» computer een manieff nog maar in bereken* de ontwerp van een i tastbaar te demonsti* genfoto's die schijn» beeld in het vertrek st dokter er omheen ka* zelig bij-effect voorj wer: hij kan er ook *J lopen — het is tensW" spel met licht. Weekdagen behalve twaalf tot vijf, op #* tot vijf. Drie gulden,B CJP een vijftig.

LA PROVINCIALE (Alhambra 1, The Movies 1) — Wederwaardigheden van een Frans meisje uit de provincie in het harde, mondaine Parijs. Claude Goretta maakte een verrassende allegorie over de onschuld die het af moet leggen tegen geld en macht. ORDINARY PEOPLE (Calypso 1, Cinema International 2) — Een gewone Amerikaanse familie reageert op de plotselinge dood van de oudste zoon met uitingen van onverwerkte rouw. Onderkoelde en nauwelijks melodramatische film, geregisseerd door Robert Redford. RAGING BULL (Cineac Reguliersbree, City 2) — De carrière van middelgewicht bokser Jake La Motta, in de jaren veertig wereldkampioen, in de jaren vijftig afgezakt tot vadsige nachtclubeigenaar. Regisseur Martin Scorcese verwerkte zijn gevoel voor heftige dramatiek in een bijna stichtelijk scenario van Paul Schrader. KAGEMUSHA (Alhambra 2) — Japans grootste, nog levende regisseur Akira Kurosawa verfilmde een schitterend epos dat zich afspeelt in de feodale tijd, met veel strijdtafrelen en een drama rond een troonsopvolging. LE DERNIER METRO (Cinecenter) — Wrange en vertederende oorlogsanekdotes uit de wereld van het theater, op meesterlijke wijze verfilmd door Francois Truffaut.

Het loopt weer hajj dat betekent school*1 Een keus

Zaterdag 15 uur, Sha' 13 11. Voorstelling: „Soepgroep", 7-l2jar-

Helmuth is jong, J van wanten. Zijn boKn ken van speelfilms w| zijn vriendin MarjoW' rol. Als het kunstwee schiet hij uit de los# sette vol. Bij proF Marjolijn in een vrije' moeder, maar de ntfj ze niet. Helmuth en * ken er werk van en sp° op. Het wordt bar inF als in een echte fnj moeder heeft dat ze haar dochter n* ten moet houden.

Zondag 14 uur, C_nW_J 24 72 48. „De RlnketWJ pentheater Otto van m jaar. .^

Otto van der Mie"* dit stuk een pra^l" bouwd en een serie even mooi als eenV. kunt meteen de matPj nen waar de poppe° zijn en dat zijn in meest gangbare \ voorwerpen, die kaderen zouden kunfl*J tot een strooptocht keuken. Het verhaal van jjgi len-paleis en de &Z heeft niet veel omfj althans niet gevoeg stemmingen en *£ bleempjes die in WK lies heersen, in s? minste. A

Dinsdag on woensö* tel. 23 13 11. Voorstel"; op m'n kussen", dool dwars; 7-12 jaar. .

Ook een zien is geweest. I°. krant vond ik o& Tante Klavo, haar*j die en „prinses" B*J een boeiend leven *J Ze wonen daar 2°% een groot bed op r. heeft ook nog kop£ lei laden en heeft het als eerste ij in Zwitserland in Jjj race. Ze is een ver*j ster. Vooral seriand woont, hec»* re belangstelling- £j roept, gaat tante >J seriand. De dan maar zien te & ze uitstekend. ZeR ving protesteert t*K een bed, slaan ze ZL heen. len hoe de jongen **Jj zelfstandigheid *o»« Dat tante dat op > doet met haar schouwertjes wel ° Dubbeldwars lingen voor het °*j denk dat het thefl de verf zal de voorstelling er * j, teurs hebben gekeken en die en Ballecl-ien,, met elkaar om. Ve* i ties zullen de klei1" direct aanspreken-

Bijdragen: Hans i Lex van Delden, Sj»" p van Benthem Juttt%,jl Jeroen de Valk, P«f *y